Mucize

1.BÖLÜM

"Hadi ama Destina. Uçağı kaçıracağız"

Destina ve ablası Selen, İzmir yolcusuydu. Selen ve kocası Anıl, Destina'yı bekliyorlardı. Son iki ay içinde yaşananlar çok yıpratmıştı herkesi. Ablası ve ablasının kocasından başka tutunacak dalı yoktu. Psikoloğa götürülmek istendi ama Destina bunu asla kabul etmeyeceğini söyledi. Bir seans gidiyorsa, üç seans gitmiyordu. Acısını kimseye paylaşamıyordu. Daha çok içine kapanıyordu.

Anne ve babasını daha yaşı bu kadar küçükken kaybetmek çok ağır gelmişti kız kardeşlere. Ablası bir şekilde dindiriyordu acısını ama Destina öyle değildi.

"Tamam abla geliyorum."

Destina

Hiçkimse beni anlamak istemiyor. Hiçkimse beni anlayamayacak hiçbir zaman. Canım çok acıyor. O gece olanların tüm sorumlusunun ben olduğumu düşünüyorum. Biz çok kalabalık bir aile değildik. Annemin kız kardeşi varmış şu ana kadar hiç görmedim. Babamda tek kardeşmiş. Ben hâlâ o gecede kaldım. Bazen delirecek gibi oluyor kendimi çok zor tutuyorum.

Annem ve babamın evlilik yıldönümleriydi ve yemeğe gitmişlerdi. Evde tek başımaydım ve çok korkuyordum. Internette dolaşırken bir kaç video takıldı gözüme izledim, çok korkmuştum ve annemleri rahatsız etmemek için ablamı aradım. Telefonu kapalıydı. Bir daha, bir daha ve bir daha. Zaman geçtikçe dahada korkmaya başladım. O korkuyla tuhaf tuhaf sesler duyuyordum. Bu beni oldukça ürpertiyordu. Hemen babamı aradım.

"Babacım tuhaf tuhaf sesler duyuyorum,  çok korkuyorum lütfen hemen gelin."

"Tamam kızım korkma. Bak telefonu kapatmayalım, korkma sen yoldayız geliyoruz."

"Tamam babacım, çabuk olun lütfen"

Babamı durduk yere telaşa vermiş olmalıyım ki, en son annemin;
"Yavaş ol! Araba!" Demesini ve çok gürültülü bir ses işittim. Daha sonrada sesler kesildi. Elim ayağım titriyordu deli gibi ağlıyordum.

"Baba! Baba, ne oldu! Baba ne olursun cevap ver! Babaaa!!"