Nakalimutan na po ata kita ft. Bangtan Boys(BTS) and EXO

8*

 HAPTER 8

"What are you doing?"

"Is that our new song"

"Tungkol saan yan?"

She just smiled at the guy who asked her and continued writing.

"Aba mukhang may bagong inspirasyon na naman ang song writer natin" she just laughed.

"Onee-chan. Onee-chan" she looked at her brother who was asking for her to carry him. And so she did. And let him sit on her lap.

She looked at her brother. A...

"Onee-chan. Daijoubo ka?" (Ate okay ka lang?) Marahang dinilat ni Blanche ang kanyang mga mata. "Eodiyo?" (Where am I?) She asked puzzled. Inalalayan naman siyang umupo ni Momo. "Akira, give Blanche some space" utos ni Earon sa batang nakaupo sa bed bi Blanche. Sumimangot naman ito. "No. Its okay. You can stay beside me Aki... ouch" napadaing ito sa biglang pagsakit ng kanyang ulo.

"Bes. Okay ka lang?" Nag aalalang tanong ni Momo sa kaibigan. Nagnod naman si Blanche bilang sagot. "Nahilo lang ako saglit. Ano bang nangyari?" She looked at everyone else in the room. And mukhang labat sila nag alala sa nangyari. "Is it something serious?" Naguguluhang tanong niya sa kasama.

Nagtinginan naman ang lahat. Para bang nag aantayan kung sinong unang magsasalita.

"You fainted" someone said. Napatingin naman ang lahat sa nagsalita. "Tate" ani Blanche. Naglakad naman papalapit kay Blanche si Tate. "After hearing my song... you fainted" Tate held her hands. Nagulat naman si Blanche sa kanyang narinig.

"But how? H-how did that happen?Ang huling naalala... ang huling natatandaan ko was... I was sitting sa garden" Nagulat ang lahat sa sinabi ni Blanche. "Kausap ko siya." She added "But senpai nasa music room tayo the whole time" sagot ni Arvin sa kanya. Tumingin naman sa paligid si Blanche. And yes... nasa music room nga sila. "But alalang alala ko nasa garden ako and I was talking someone... someone that seems familiar."

"Naalala mo ba ang itsura niya senpai?" Tanong ni Ej. Napaisip naman si Blanche.

BLANCHE POV

Sinubukan kong alalahanin ang itsura niya. Ang mga sinabi niya. Pero... wala, parang bulang nawala itong lahat sa isip ko.

"Huy wag niyo na masyadong pinag iisip si nanay. Baka mabinat" rinig kong saway ni Michiyo.

Sino ba siya? Ano bang kinalaman niya sa buhay ko? Bakit bigla ko siyang naalala sa pag kanta ni Tate? Di kaya may connection lahat ng ito? na di ko lang maconnect?

"Tama na yan bhext baka mastress ka pa u...let... tissue bilis!" Natatarantang utos ni Momo sa kasama namin. Tissue? Para saa? Bigla kong naramdamang may tumulo galing sa ilong ko.

Dugo. Na naman. Inabot naman ni Bhext ang tissue na agad na kinuha ni Akira at pinunasan ang ilong ko. "Onee chan" aniya in a worried tone. Hindi ko napigilan ang sarili ko at niyakap ko siya ng mahigpit. Naramdaman ko naman ang pag iyak niya. "Please be alright. I don't want to lose you too" he said crying. Inalo ko naman siya. "I won't. and will never be... again" nagulat naman si Blanche sa kanyang sinabi.

"Are you sure na okay ka na? You can stay sa hospital naman. Shall we go?" Tate suggested. "Ayaw. Sawa na ako sa hospitals. Parang pangalawang bahay ko na yu since my accident" sagot ko at naglakad na palabas ng room ko sa infirmary. "Pero senpai, baka mapano ka" nag aalalang sabi ni Erza. "I'm okay na oi. Sanay na ako sa black outs and weird stuffs in my head. Dulot siguro nung aksidente." I said at hinawakan ang kamay ni akira na inaabot niya sa akin. Tinulungan naman ako ni Ej dalhin ang mga gamit ko. "Naaksidente ka pala senpai?" tanong ni Jb sa akin. I nodded "Yes. Matagal na din yun. Like a few years ago. Like 2 years ago." sagot ko. "Kaya siguro I'm crazy"