Nakalimutan na po ata kita ft. Bangtan Boys(BTS) and EXO

4*

CHAPTER 4

"Welcome home!" bati sa aki ni Dara. Nakarating na rin kami ng Zamboanga pagkatapos ng napakahabang biyahe plus connecting flights pa. Sayang nga at di kami nakapagstop over sa Manila. Kailangan ko na din kasi maghabol ng lectures sa review.

"Nay! Magkwento ka naman tungkol sa Korea!" pagsisimula ni Michiyo. Nakasakay na kami sa van and kanina pa nila ako kinukulit. Namiss lang siguro nila ako.

"Oo nga nay! Maganda ba dun?" dagdag ni Dara

"Tinatanong pa bay an? Syempre maganda dun! Balita ko nga eh dumaan pa sila ni Ate Momo sa Japan!" sabay hampas (pero di malakas) ni Michiyo kay Dara

"Huwaaah! Nakakainggit ka talaga nay!" parang nagdidaydream na sabi ni Dara. Kung alam lang nila ang dahilan bakit ako nagpunta ng Korea

"Oo nga! Nay next na punta mo dun, sama mo naman kami ni Dara tapos daan din tayong japan! Kyaaah!" medyo napalakas yung tili ni Michiyo

"Anak ka ng.....!"

"Ha-aa-aah? May Shunog?"

Sabay na nagising si Momo at Yukino, si onii chan mukhang nanaginip pa. "Hala lagot kayo!" pananakot ko sa dalawa na di na mapakali ang ichura.

"Bakit ang ingay? Kita nang nagpapahinga yung PAGOD SA BIYAHE!" binigyang diin ni Momo yung huli niyang sinabi. "Tsaka pwede ba?! Pagpahingihain niyo din si bhext! Puro kayo chika at tili! Istorbo!" Halatang naiinis si bhext sa boses niya.

Tahimik naman yung dalawa.

Nahiga na ulit si Momo habang dazed pa rin si Onii Chan. "So walang sunog?" Tanong pa nito. "Wala Onii. Rest ka na ulit" sagot ko. At nahiga din naman ulit si Yukino. Pagod siguro.

"Sorry nay" mahinang sagot nung dalawa. Hindi na rin sila nag ingay buong biyahe, nakaidlip naman ako dahil dun. Pagkarating sa bahay eh nagpaalam na sina Dara at Michiyo bukas na lang daw nila ako kukuliting magkwento. Si momo naman eh tulog pa rin sa sasakyan kaya pinahatid na ni Onii sa kanila

"Feels good to be home. Right princess?" nilapag ni onii-san ang mga gamit sa salas. Nilibot ko ng tingin ang paligid. Something's weird. Parang di ako pamilyar sa bahay na ito.

"Is everything okay?" nag aalalang tanong ni Onii-san. Nagnod lang ako. Maybe I'm Just tired. "Pagod lang ako. I'll go to my room na" Tama. Nanibago lang siguro ako. Pero teka... Saan nga ba ulit yung kwarto ko?

"Upstairs. May labels naman ang rooms" he said as if he's reading through my mind. Can he?

"No! I'm not a mind reader!" Omo! There he goes again. Is he really not.Nakakaduda na to si Onii

"Your face says it all. It's obvious based on your facial expression" tumatawang sagot niya

"Jinja? Obvious ba masyado?" (really) Am I that readable? Hala! Napahawak ako sa mukha ko and looked at the mirror.

"Yes po. Now get some rest." Sinunod ko naman yung sinabi niya. And like what he said labeled nga mga rooms dito/ Meron kay oppa Marco, kay jethro, sa kambal, mine and.... Junsu and one unlabeled.para sa mga bisita siguro. Nasa dulo ng hallway yung kwarto ko.

Pinihit ko yung doorknob at binuksan ng dahan dahan,

*Eeeeehh—hhhh-hhhh-nnngg-gggg-kkkk* tunog ng pintong animo'y matagal nang di nabuksan

The door was half way open ng biglang...

Biglang may babaeng malakas na binuksan ang pinto and grabbed me.... Heeeeeeelp!