Mijn Weg Naar De Liefde

Deel 22

We keren terug naar Belgie. Als we uit het vliegtuig stappen en een taxi nemen naar onze stadje, pak ik mijn gsm en open ik watsapp. "I'm back in belgium, you idiots!" schrijf ik. Eigenlijk is dat alleen bedoeld voor Adam, omdat ik mijn leven officieel verpest heb door hem mijn ja-woord te geven. "Terug naar ons saai leventje", zegt Nona in de taxi. "Jeppp", zegt Manal. "Eigenlijk heeft Nona geen saai leventje, want je gaat sws Mustafa terug zien", zegt Salima. Nona begint te lachen en wordt rood. "OHLAAAAA", zeg ik lachend. Mijn gedachten verzetten is misschien het beste idee. We lachen nog en als we aankomen, gaat ieder zijn kant op. Met mijn koffers in mijn handen loop ik naar mijn huis. Bij de voordeur zie ik Adam. Hij weer. "Leilaaa!!! Ik ben zo blij dat je er weeer bent!!"zegt Adam. Ik glimlach droog. Kijk, ik glimlach, maar dan zonder die lach. Snappiee??? "Hoe was je vakantie?"vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Adam, ik snap dat je het goed bedoeld, maar ik ben echt moe", zeg ik. Adam knikt en neemt afscheid. Dan open ik de deur en mijn moeder is blij om me te zien. "Leilaa!! Wat ben ik blij je te zien", zegt ze. Ik glimlach en omhels haar. "Was het leuk??"vraagt ze. Ik knik en moet automatisch lachen. Het was veeelll te leuk!! Youssef was daar, duhh. "Ik heb echt genoten", zeg ik. "Nu moet ik je iets vertellen, nu je terug bent", zegt mijn moeder.

We gaan zitten en ik kijk naar mijn moeder. "Wat??"vraag ik ongeduldig want ze blijft maar staren en staren en staren... "Je was weg, maar we zijn het ermee eens dat je binnen een week gaat trouwen", zegt mijn moeder. Mijn hart begint sneller te kloppen. "Leila?"vraagt mijn moeder. "Trouwen? Als in... nu?"vraag ik voor de zekerheid. Misschien heb ik het wel verkeerd gehoord. "Jaa, het is het beste. Vooral nu het nog vakantie is", zegt mijn moeder. Ik doe alsof ik nadenk, maar in mijn hoofd ben ik van NEEEEE IK GA NIET TROUWEENNNNN!!! "Wat denk je?"vraagt mijn moeder. Ik wil vragen wat Redouane ervan vindt, maar weet je ... hij is weg enzo. Ik zucht. "Dan moet het maar", zeg ik. Ik heb sowieso geen keus. of het nu is of binnen een paar weken. Ik ga toch trouwen en Youssef haat me. Iedereen haat me... ik denk dat Adam me zelfs gaat haten als hij weet van Youssef. Dus ik trouw binnen een week. Ik neem even afscheid van mijn moeder en ga een douche nemen. Na een lange douche van twee uur, stap ik uit de badkuip en droog me af. Daar kleed ik me snel om en begin mijn natte haren te kammen. Als ik stemmen hoor, ben ik stil. Mannenstemmen?? Buiten mijn vader is iedereen weg.

"We gaan trouwen, ja", zegt een stem. Jaa, Adam!! Zijn stem herken ik direct. "Toch binnen een week?"vraagt een ander. Het moet één van mijn twee broers zijn. "Jaa, dus mag ik?"vraagt Adam. Mag hij wat??? Echt droge mensen! "Hier, ze heeft geen code op haar gsm dus maak je geen zorgen", zegt mijn broer. Zitten ze op mijn gsm???? Ik wil direct uit de badkamer komen en hun een klap geven! Wat moeten ze op mijn gsm?? Maar dan besef ik dat ik geen hoofddoek mee heb gepakt. Ik kam mijn haren en doe ze in een dot. Dan pak ik mijn andere hoofddoek (die wel een beetje stinkt, maar ach ja) ik bekijk mezelf nog in de spiegel en dan doe ik de badkamerdeur open. Ik zie Adam op mijn gsm kijken. Zijn mond valt open. "Is dat die jongen van...?"vraagt Adam en ik zie dat hij het er moeilijk mee heeft. Echt, ik moet leren een code op mijn gsm te zetten!! Eerst Youssef en nu Adam???!! "Adam we zijn...", begin ik, maar hij schudt zijn hoofd. "Ik kan dit niet", zegt hij en geeft de gsm aan me en dan verlaat hij ons huis. Redouane kijkt me nog aan met een "Wat is er net gebeurd?"-blik.