De Tsunami

~1~

"Wannjeer zjijn wje jer?" zeurt Ben de hele tijd. "Bijna." Zeg ik steeds. "Kan hij niet een keertje ophouden met zeuren?" Denk ik. "Mam?" "Ja?" "Mag ben bij jou zitten?" "Hoezo is het niet gezellig dan?" "Jawel maar hij blijft de hele tijd vragen wanneer we er zijn." "We zijn er bijna nog een half uurtje." "Meike?" "Arg! Ja?" "Wannjeer zjijn wje jer?" "Ben?" "A?" "Ga maar slapen dan gaat het veel sneller." "Mjaar jik wjil njiet sjapen!" Gilde hij en hij barste in tranen uit. "Ssst Ben je hoeft niet te slapen." Hij bleef huilen dus heeft hij me niet gehoord. "Maaike?" Zei mijn moeder. "Ja?" "Waarom huilt Ben?" "Meike zjegt djat jik mjoet sljapen!" "Het is misschien wel goed voor je Ben." En toen begon hij nog harder te huilen. Er werden wat mensen geïrriteerd en keken naar mij. Wat vind Ben ook alweer leuk? Oja zijn lievelings knuffel olifantje. "Kijk is Ben. Hier is je olifant." Hij stopte ineens met huilen. "Jollie!" Riep hij blij. Vijf minuten later was Ben aan het slapen. Ik zette wat muziek op en zong in mijn hoofd mee.

Even later zaten we in de taxi richting ons hotel. "Pap?" "Ja?" "Is het een groot hotel?" "Ja. En er staan heel veel palmbomen." "Yes!" Dacht ik. Ik vind palmbomen leuk want ze geven een tropisch gevoel.

Toen we bij het hotel aankwamen liep Ben overal naartoe buiten het hotel. "Ben!" Riep mijn moeder. "Kom!" Ben rende naar mijn moeder toe maar toen viel hij. Hij barste in huilen uit en mijn moeder liep snel naar hem toe. Ik liep ook mee. "Auwie!" Huilde Ben. "Ach jongentje toch. Kom maar." Mijn moeder tilde hem op. "Wil je een snoepje?" "Aaa! Soepie!" Zei hij weer blij

Toen we in de receptie kwamen stond er een rij van hier tot Tokio. Dus stonden we nog drie kwartier in de rij tot we eindelijk bij de bali kwamen. "Hallo." Zei de mevrouw achter de bali." Hoi. Wij hebben een kamer voor 4 personen geboekt voor 2 weken." Zei mijn vader "Ja. Jullie hebben kamer 201. Dat is op de tweede verdieping. Als je de lift uit komt naar links. En dan is jullie kamer aan de linker kant." "Oke bedankt." We liepen naar de lift. Ben wou niet in de lift dus moest mijn moeder hem optillen dat moeilijk ging want hij stribbelde tegen. Uiteindelijk gaf hij zich over en ging mee in de lift.

1 minuut later stonden we voor de deur van onze hotel kamer. "Jik wjil dje djeur jopen mjaken" zei Ben dus toen waren we 10 minuten verder tot we er in konden. Toen we naar binnen gingen kwamen we in een heel verlichte kamer met uitzicht op zee. Door het grote raam kon je het strand en de zee heel goed zien er waren 2 kamers. 1 kamer met een tweepersoons bed en een speciaal bed voor Ben zodat hij er niet uit kon vallen. In de andere kamer stond 1 eenpersoons bed. Er stond ook een plant met palmboom bladeren dus ik was helemaal blij. De badkamer was lux. Er stond een bad, douche, wc en een grote wasbak. In de 'woonkamer' stond een bank een tafel en er hing een tv aan de muur. "Wauw." Zei ik. "Vind je het mooi?" "Ja super mooi!" We pakten onze spullen uit en liepen naar het restaurant want het was inmiddels al 18:30.

Toen we klaar waren met eten gingen we naar een groot terras. Er was een speeltuin dus dat is wel leuk voor Ben. Ik zat achter mijn mobiel te whatsappen met mijn vriendin Amy.
M: hoi
A: hoi
M: het hotel waar wij zitten is echt super! We hebben uitzicht op zee!
A: dat is leuk. Ik zit maar saai thuis en het regent.
M: ik zit op een groot terras en het is echt super warm nog iets van 34°!
A: dat is lekker
M: en het zwembad! Niet normaal groot!
A: ik wou dat ik mee was maar dat kan niet want mijn moeder moet werken.
M: ik ga bye
A: bye

Toen het 23:00 was gingen we weer terug naar onze hotel kamer. Toen we er waren kleedde ik me om ging mijn tanden poetsen en ging naar bed. Ik was heel moe en viel binnen 5 minuten in slaap.

Dit was deel 1 van de tsunami. Ik hoop dat jullie dit een leuk deel vinden.