De Tsunami

~8~

Toen ik wakker werd zag ik dat ik in een soort grootte tent lag. Ik lag op een klein bedje met wieltjes eronder. Ik zag ook dat Jordan naast me zat. "Hoelang was ik bewusteloos?" Vroeg ik schor aan hem. "Twee uur." "Wat!" Riep ik. Dat had ik beter niet kunnen doen want ik kreeg een steek van mijn wond. "Ze hebben je onder narcose gebracht zodat ze wat beter naar je wond konden kijken. Dat zou niet gekund hebben als je wakker was geworden." "Hoezo?" "Dan zou je wond te veel pijn doen en dan zou je misschien heen en weer rollen van de pijn." "Oke maar waar is Liam eigenlijk? Ik heb hem helemaal niet meer gezien." "Hij zat in een andere helikopter. Ik weet nu ook niet waar hij is." "Waar zijn we eigenlijk?" "We zijn bij een soort kamp waar alle mensen zitten die de tsunami hebben overleefd." "Zitten jou ouders daar bij?" "Ik weet het niet." "Nu vraag ik af of mijn ouders en broertje het hebben overleefd." Op dat moment kwam mijn moeder binnen. "Mam!" Riep ik. "Maaike?" Ze kwam naar me toe en omhelsde me. "Wat ben ik blij om jou te zien Maaike." Zei ze. "Wat is er met je gebeurd?" Vroeg ze bezorgd. "Ik ben gegrepen door de zwemmende dood." "Wat is de zwemmende dood?" "Een zeemonster." "En wat heb je nu?" "Een hele grote wond op mijn buik. Ik ging bijna dood." "Gaat het nu beter?" Een beetje. Het doet nog echt goed zeer. Waar zijn pap en Ben eigenlijk?" "Die zijn... dood." Zei mijn moeder en een traan liep over haar wang. "W-w-wat dat mag niet." Zei ik en de tranen liepen over mijn wangen. "Hoe?" "Ben was aan het verdrinken en je vader probeerde hem te redden. Toen je vader Ben had werden ze samen door de stroming onderwater getrokken. Daarna heb ik ze niet meer gezien." Jordan kwam naast me op het bed zitten en veegde de tranen weg. "En wie ben jij?" Vroeg mijn moeder aan Jordan. "Ik ben Jordan." Zei Jordan en hij gaf mijn moeder en hand. "Ik ben Marilyn, Maaike's moeder." "Heeft u misschien wat te drinken?" Vroeg Jordan aan mijn moeder. Zeg maar je hoor en ja ik heb wat te drinken loop maar even mee naar mijn tent." Jordan gaf mij een kus op mijn wang en liep met mijn moeder mee. "Tot zo" zei ze. Ik deed mijn deken omhoog en probeerde mijn shirt voorzichtig omhoog te trekken om naar mijn wond te kunnen kijken. Toen mijn shirt eindelijk omhoog was keek ik naar mijn buik. Ik zag dat er verband on zat. Nu kan ik niet zien hoe groot de wond is! Dacht ik. Ik deed de deken weer over me heen en deed mijn ogen dicht.

Droom/flashback
Ik sta in het ziekenhuis en ik zie mijn vader, moeder, Ben en mezelf. Ik was drie jaar jonger. Dit was de geboorte van Ben. "Gefeliciteerd met uw zoon" zei de
dokter. "Hoe ga je hem noemen mama?" Vroeg ik blij. "Ben" antwoorden ze. "Jeej! Ik heb een broertje!"
Ineens veranderd de kamer in mijn slaapkamer. Ik hoor mezelf roepen. Dit is precies drie jaar na de geboorte van Ben. "Maham!" Riep ik. "Wat is er?" Vroeg ze en ze liep naar mijn kamer. "Ben heeft van mijn lipbalsum gegeten." "Dan moet je het opruimen. En je moet vandaag extra aardig zijn voor hem want hij is jarig." "Weet ik. Ik heb iets dat hij denk ik wel leuk vind." "Kom je zo naar beneden?" "Ja. Ik moet nog een paar dingen klaarmaken en dan kom ik."
Ineens sta ik op het water. Best wel raar. Ik zie mijn moeder, vader en Ben. Ben is aan het verdrinken. Ik wil dichter naar hem toe om hem te redden maar dat gaat niet. Het lijkt net alsof ik vast sta. Ik zie dat mijn vader het water induikt. Mijn moeder is aan het huilen. Mijn vader zwemt naar Ben toe. Hij pakt hem vast. Maar dan verdwijnen ze samen het water in. "Nee!" Schreeuw ik.Ik probeer nu uit alle macht om naar hun toe te gaan maar het lukt niet. Ik zit vast Er rollen tranen over mijn gezicht. Mijn moeder is harder aan het huilen dan net. Ik heb haar nog nooit zo erg zien huilen. Ik probeer te lopen. Deze keer lukt het wel. Net voordat ik bij mijn moeder ben val ik in het water. Ik probeer omhoog te zwemmen maar het lukt niet omdat ik mijn armen niet meer kan bewegen. Ik begin steeds meer moeite te hebben met mijn adem inhouden. Ik heb bijna geen adem meer over. Ik probeer nog een keer om omhoog te zwemmen maar het heeft geen zin. Ik ga dood!

Op dat moment word ik hijgend wakker. "Gaat het wel goed met je Maaike?" Vroeg mijn moeder. Want je huilde en schreeuwde en nu wordt je ook nog hijgend wakker." "Nee het gaat niet. Ik droomde over jou en papa en Ben en ik droomde hoe Ben en papa verdronken en-" "Rustig Maaike." Er rolden tranen over mijn ogen. "Wil je wat water?" Vroeg Jordan. "Ja." Antwoorde ik. Hij gaf me een fles water. Ik dronk hem halfleeg en gaf het flesje weer aan hem. "Dankje." "Oke Maaike vertel nu, rustig, wat er is." "Ik droomde eerst over de geboorte van Ben, daarna was het ineens drie jaar verder. En toen was het de dag dat papa en Ben verdronken. Ik liep naar jou toe maar ineens viel ik in het water. Ik kon mijn armen niet meer bewegen. Ik dacht dat ik dood ging maar toen werd ik wakker." Zei ik snikkend. "Hoelang moet ik eigenlijk nog hier liggen?" "Tot je wond bijna genezen is." Zei mijn moeder. "En dat is nog wel lang. Ik ga baar mijn tent toe. Dag lieverd." Zei mijn moeder en ze gaf een kus op mijn wang. "Dag mam. Misschien niet jij ook maar gaan Jordan ik heb wat rust nodig." "Is goed maar waar moet ik dan heen?" "Vraag maar aan mijn moeder of je in haar tent mag." "Oke zal ik doen. Doei." Hij gaf een kus op mijn mond en vertrok. Ik sloot mijn ogen en viel snel in slaap.

Dit is weer een nieuw deel. Ik hoop dat jullie hem leuk vinden.
XRebecca