✒
Chapter 5
"I will miss you...Mamimiss kita.."
"Uhmmm.. Baka basa na diyan yung damit ko sa luha mo."
Narinig kong tumawa siya.
"Ang kj mo talaga. Alam mo namang nageemo ako."
Hinarap ko siya. Peru bigla niyang tinakpan yung mukha niya.
"Tanggalin mo nga yang kamay mo."
"Ayoko."
"Sige na."
"Yoko."
"Edrie."
Bigla niya naman akong niyakap.
"Bakit sa tuwing tinatawag mo yung pangalan ko nasasaktan ako. Bakit?"
Narinig ko naman yung hikbi niya. Langhiya ang iyakin pala nito. Kumalas ako sa yakap at pinahid ko yung luha niya.
Ang sakit pala noh? Ang sakit pala tingnan na umiiyak yung mahal mo.
"Ano ba..Tama na yan..Wag ka nang umiyak.."
Hindi ko na mapigilan. Tumolo na yung luha ko.
"Hindi lang naman ikaw yung nasasaktan eh.. Edrie mas masakit yung sa akin dahil iiwan kita.. Ok lang sayo dahil nandiyan si Avi."
Si Avi yung girlfriend niya.
"Edrie.. Kapag aalis na ako wag mong sasaktan si Avi.. Mahalin mo siya..Doon ka bumawi sa kanya.."
"Hindi hindi Lerrie. Ikaw lang ikaw lang ang mahal ko.. Ikaw lang.."
"Alam alam ko.. Peru wala tayong magagawa..."
Hinawakan niya yung pisngi ko.
"Kahit anong mangyari. Ikaw lang ang mahal ko Lerrie. Ikaw lang.."
At doon hinalikan niya ako.
✒
"Lerrie..Uy!"
"Ano ba?!"
"Bumangon ka diyan 3:24 na.. Kunin mo na yung kukunin mo sa highschool."
"Oo na."
Nandito pa rin ako sa bahay nila. Pagkatapos nang iyakan namin at err halikan. Hahahaha.
Wala we just cuddled each other nagusap lang kami, nagtawanan.
"Sasama ka?" tanong ko sa kanya.
"Oo naman."
"No!"
"Bakit?"
"Baka makita tayo ni Avi. Dito ka na lng."
"Peru--"
"No peru peru."
"Sandali ihahatid kita doon lang sa plaza tapos doon ka sasakay patungong highschool. Tapos magkita tayo sa Snack House. Libre kita. Deal?"
"Deal!"
So yun nga hinatid niya lang ako sa plaza at sumakay ako sa traysikel patungung highschool.
Medyo natagalan ako sa highschool dahil nagchika pa ako sa mga former classmate ko. And then umalis na ako 4:00 pm at pumunta na ako sa Snack House.
"Ba't ang tagal mo?"
"Nagusap pa kasi kami nang mga classmate ko."
"Classmate mo dati."
"Whatever."
Tumawa lang siya ang ginulo yung buhok ko.
"Aish! Yung buhok ko."
"Chill. Sorry masyado kang HB. Tara na order na tayo."
"Ok."
Mais cone yelo yung sa akin at yung kay Edrie naman spaghetti. Ice tea yung drinks namin.
After 20 munites dumating na yung order namin. Pagkatapos naming kumain. Bumalik muna kami sa bahay niya dahil meron siyang ibibigay sa akin nakalimutan niyang dalhin.
"Bilisan mo 5:15 na oh."
"Sandali."
Bumaba siya na may dalang isang box na mahaba.
"Ano yan?"
"Upo ka muna."
Umopo kami. Binuksan niya yung box at yung laman ay isang mamahalin na balllpen.
"Woah~"
"Para sayo yan. You like it?"
"No. I love it!" niyakap ko siya sa tuwa. Matagal ko na kasing pinapangarap ang ballpen na ito.
"Teka! Hindi ako magtataka kung pano mo nalaman na gusto ko na magkaroon nito. Peru paano ka nakakuha nito?"
"Secret."
"Don't tell me--"
"Hindi yan nakaw oh ano. Basta binili ko yan."
"Sure ka?"
"Oo nga promise."
"Thank you."
Nginitian niya ako at niyakap.
"Huwag kang umiyak Edrie hah?"
"O-oo."
"Promise?"
"Hmm."
We just hug each other for 5 minutes.
"Uuwi na ako."
"Sandali."
Alam niyu na ang kasunod. He kiss me and err I response.
"Ang tamis." and he grins.
"Shut up. Sige na hatid mo na ako."
Tumayo ako peru bigla niya akong niyakap at hinalikan sa noo.
Umalis na kami at hinatid niya ako sa sakayan ng mga traysikel pauwi.
For the last time niyakap niya naman ako. And we say good bye.
Bye Edrie. See you soon.. Till we meet again.
✒
June 21, 2016
"Yung mga papeles mo hah?"
"Yes ma."
"Ah! Yung ticket mo pa."
"Nandito na."
"At yung wallett at cellphone mo."
"Opo ma. Yes ma. Complete na lahat. Ok na."
"Good ingat ka hah? Text mo kami kung nasaan ka."
"Opo. Kayo dito ingat din. Ikaw Triss wag kang pasaway kay mama ikaw rin Kuya Win."
Nagyakapan na kaming lahat. Peru bago umalis nagpray muna kami. Nagpaalam na din ako kina lola at lolo.
"Bye po!"
✒
BINABASA MO ANG
Behind that Smile
Teen FictionMay kilala ka bang pala ngiti, palaging tumatawa parang walang problema sa buhay. Akala mo walang pinapasan sa buhay. Peru akala mo lng pala. Because behind that smile there's always a story that you'll never want to know.