•2• KURTLAR vs. VAMPİRLER ★ K-POP

1. Bölüm : UYANIŞ

Ne ? Neredeyim ben ? Neden her yerim bu kadar acıyor ve ağrıyor ?

Etrafıma aklımdaki soruları tekrarlayarak bakıp duruyordum.

Buraya nasıl gelmiştim ? Burası neresiydi ?

Üzerinde durduğum yer bir topraktı , onu hissedebiliyordum ama gece olması nedeniyle hiçbir şeyi göremiyordum.

Biraz ileride yol vardı.

Birkaç araba arkalı önlü anlaşmış gibi gelip geçiyordu.

Arabaların farları olduğum yere doğru yönlendiğinde bir mezarlıkta durduğumu anladım.

Her yer mezar taşlarıyla doluydu.

Peki neden buradaydım ?

Ayağa kalkıp üzerinde uyuduğum toprağın sahibine ait olan mezar taşına baktım.

İsmi ; "Angellina Wings"di.

Bu kimdi ? Nasıl buraya gelmiştim ? Acaba sarhoş falan mıydım ?

Yola çıktım ve bir arabanın geçmesini bekledim.

Çok tenha bir yer olduğu belliydi. Her ne kadar nerede olduğumu bilemesem de...

Hiç kimse geçmiyordu artık. Hatta gecenin bu vaktinde olması gereken baykuş ve yarasalar bile bu muhiti terk etmiş durumdalardı.

Yürümeye başladım. Nereye gideceğimi de bilemiyordum.

Kendi hayatıma dair bu kadar bilgisiz olmam normal miydi?

Şehir ışıklarını gördüm o yöne doğru hızlı adımlarla yürüdüm.

Üzerimde beyaz bir elbise ve ayağımda da beyaz bir ayakkabı vardı.

Bir dükkanın önünden geçerken camındaki yansımam dikkatimi çekti : çok güzel görünüyordum , tıpkı bir melek gibi...

Sokaklar o kadar boştu ki...

Günlerden pazar olduğu her halinden belliydi. Daha doğrusu pazar ve pazartesiyi birbirine bağlayan gece.

Herkes işe gitmek için enerji depoluyordu.

Arkamdan birinin beni takip ettiğini hissetim.

İçgüdüsel olarak bakmadan hızlanmıştım.

Bir süre sonra apartmanın arkasından kaçabileceğim fikrine kapıldım ve az ilerideki binanın planladığım köşesinden döndüm.

O kadar korkmuştum ki hiçbir şey göremeyip kendimi sarsıntı sonrası yerde bulmuştum.

Kafamı birkaç kez sağa sola salladım ve az önce çarptığım engele baktım.

- Angel ?

- Pardon , birine benzettiniz herhalde ?

- Hiç sanmıyorum. Sen Angel'sın.

- Bakın; sarhoşum galiba tam bilmiyorum ama kesin olarak bildiğim tek şey : şu an hiçbir şey bilmediğim.

- Çok felsefi ve akıllıca bir cümle kurabilen kişi sarhoş olabilir mi sence Angel ?

- Bir deli atomu nasıl parçalayıp bilim adamı olduysa bu da mümkün ! Şimdi izninizle.

Ayağa zıplayarak kalktım ve geriye doğru baktım.

Takip edenden iz yoktu. Belki de yanılmışımdır.

Ayaklarım bana "Angel" diyen bu kişinin tersine gitmem gerektiğini söylüyordu.

Haklı olabilirlerdi, onları dinleyip geldiğim yönde geri gitmeye başladım.

Kaldırımda yürürken bir araba yaklaştı ve yanımda durdu.

İçinde birçok benim yaşıtlarımda kız vardı.

Siyah film çekili camları olmasına ve hatta kocaman , ürkütücü bir araba olmasına rağmen içeriden beni çağıran bu kızları reddedemeyip binmiştim.

- Sen kimsin ?

- Adımı , nerede oturduğumu , ailemi... Hiç birisini hatırlamıyorum.

- Travma falan geçirmiş olabilir misin ki ? Başına darbe aldın mı hiç ?

Dedi hemen yanımda oturan kız.

Başımı karnına gömüp saçlarımın arasını kurcaladı.

- Kan falan görünmüyor, şişlik veya morluk da yok. Senin gibi güzel bir kızın Seul'da ; hele de bu saatlerde tek başına dolaşmasından belli bir terslik olduğu. Hafızan yerine gelene kadar , hatta istersen daimi olarak bizimle kalabilirsin.

- Çok teşekkür ederim, umarım sarhoşluktandır bu unutkanlığım. Bir insan hafızası olmadan nasıl yaşayabilir ki ?

Yüzüme doğru yaklaştı ve nefesimi kokladı.

- Sarhoş değilsin. Dert etme , biz sana bakarız yine de. Öncelikle sana bir isim seçmeliyiz ?

- İsim mi ?

- Evet , sana nasıl sesleneceğimizi bilmeliyiz.

Başını biraz geriye çekip bana dikkatle baktı.

- Çok beyaz ve çok güzelsin. Melek gibi bir yüzün de var. Adın "Angel" olsun mu ?

- Şey , bu pek hoşuma gitmedi.

Hem yolda gördüğüm çocuğun bana seslendiği hem de gözlerimi açtığım mezarın üzerindeki isim olduğundandı bu beğenmeme durumu.

- Peki o zaman "White" nasıl ? Yüzün ve elbisen kadar beyaz bir isim.

- Hoşuma gitti.

Cevabını verdim ve karşılıklı gülme sardı.

Elini bana doğru uzatıp :

- Öyleyse ben Maria ve sen de ?

- White , memnun oldum.

- Ben de.

Tanışma bu sefer tamamlanmıştı.

Etrafımdaki diğer kızlara baktım ve arabayı süren ile benim yanımdaki konuşan haricinde herkesin uyuduğunu fark ettim.

- Millet çok yorgun düştü. Biraz da içtiklerinin yan etkisi var tabii. Eğlenmeye gideriz biz arada sırada. Umarım kısa zamanda herkesle geçinmeye başlayıp çok yakın arkadaş olabilirsin. Hepsinin seni çok seveceğinden eminim. Zamanı gelince hepsiyle tanışırsın. Şimdilik ben ve Linda yeter.

Gözlerini şoför koltuğundaki kıza devirdi.

Aynadan bize bakan figür arkaya doğru el salladı.

- Memnun oldum White.

Dedi gülümseyen bir suratla.

Her kız çok iyi ve arkadaş canlısı ise hafızama gerek duyacağımı sanmıyordum...

----- 1. Bölüm Sonu -----