Bir geçmiş, birde bu gün

Bölüm 7

Almıla boş bozkırda at sürüyor, saçlarını meltem rüzgarlarına teslim ediyordu. Ay tepede Almıla'nın tam üstündeydi. Ay ışıkları öyle bir yayılmıştı ki uçsuz bucaksız bozkıra, sanki Tengri oradaymış gibi. Almıla atını durdurdu. Sonsuz gök de Tengri'yi aradı. "Ey yüce Tengri! Uçamağa varmayı nasip et bana! Uçmağın kapılarından çevirme beni!" Almılanın haykırışı inletmişti bozkırı. Uzakta bir atlı gördü. At sürüşünden belli idi bu bir çinliydi. Almıla atını mahmuzladı çinlinin yanına vardı. "Ne arasın burda alçak çinli?" Çinli Almıla dan korkmuştu, lakin belli etmeye niyeti yokdu. "Sana ne be kadın yıkıl karşımdan sen bilirmisin ben kimim?" "Kimsen kimsin. Söyle ne ararsın burda?" Çinlinin pes etmeye niyeti yoktu. Almıla nın kız olması cesaret veriyordu ona. "Ben Kara kağanın çerisiyim. İstediğim yerde dolaşırım. Şimdi yıkıl karşımdan!" Almıla içten içe gülüyordu çinlide ki bu cesarete. "Ulan çinli! Elimde mi kalacaksın! Değil kağanın çerisi istersen eniştesi ol çinli yine çinlidir bende! Seni gördüm. Çine doğru gidiyorsun değilmi. Alçak çaşıt. Albız alsın kor ateşe atsın! Seni şuracıkta öldürsem kimse fark etmez. Enik gibisiniz biriniz ölse iki doğuyorsunuz. Şimdi söyle ne işin var burda çaşıtlıkmı yaparsın sen?!" Almıla nın sesi bozkırı inletmiş çinliyi korkudan bembeyaz etmişti. Çinli korkudan ne diyeceğini şaşırmış, ne yapacağını bilmiyordu. "Sen aciz bir kadınsın beni nasıl öldüreksin?" Kafa tutarken bile korkudan sesi titriyordu çinlinin. "Bu ne cürret çıkar kılıcını ölmeye hazır ol!" Almıla kılıcını çekmiş çinliye soluyarak bakıyordu. Çinli de kılıcını çekti. Almıla kurt gibi atılmıştı çinlinin üzerine. Çinli ne yapacağını şaşırmış çaresizce kendini savunmaya çalışıyor idi. Almıla yaman bir hamle ile çinlinin kılıcına vurmuş kılıcını kırmışdı. Zavallı çinlinin gözleri korkuyla açılmışdı. Almıla çinlinin kılıcını kırdığını görünce kılıcını yere atmış kendisi de atından inmişti. Elini uzattığı gibi çinliyi atın üzerinden alıp yere devirdi. "Kalk ayağa! Demek beni ciddiye almıyorsun ha! Görürsün şimdi sen!" Almıla çinliye yaman bir tokat indirmiş, Çinli ya korkudan yada tokadın etkisinden olsa gerek yere serilmişdi. Almıla çinlinin üzerinde ne kadar akçe ne kadar kımız varsa hepsini yağma etmiş olduğu halde atına atladığı gibi sonsuz bozkırda ilerlemeğe devam etti....