Ne anlama geldiğini bilmiyodum. Bilmekte istemiyodum. Zil çaldı. Açmak istemedim gene saçma sapan bir hayaldir diye. Açmadım. Israrla zile basınca açtım.
- Hadi gidelim.
Teklifim dün için geçerliydi demekten çekindim. Ağzımdan sadece ''tamam" kelimesi çıktı.
Okula beraber girdimizde Buket'in bu durumdan hiç hoşnut olmadını anlamıştım. Badegülü kıskanıyo gibiydi. Kantine oturduk. Ve aklıma ders kitaplarımın dolabımda olduğu geldi.
- Kızlar benim kitaplarım dolabımda siz takılın ben geliyorum.
Buket pek de Badegülle oturmak istiyo gibi değildi. Dolabı açtım kitaplarımı aldım ve saçım düzgün mü diye bakmak icin dolabımın kapağındaki aynaya baktım ve aynada Melisle Ataberk'in öpüşürken fotoğrafı vardı ve yapıskandan cıkardım. Dikkatlice baktığım zaman Ataberk, Barış'a dönüşmeye başladı. Melis de Badegül'e dönüştü.
- Olamaz.
Bu sefer yanlış görmüyodum. Buket le Savaş sevgililerdi. Ben o anki sinirimle Savaşın yanına gittim ve fotografı büküp ağzının içine soktum.
- Allah belanı versin Savaş, Bukete bunu yapamazdın. Hemde iki gün önce tanıdığın kız için...
Buketle Badegül olayin olduğu yere geldiler. Onlara haberi Melis vermiş. Salak kız!
Buket kolumdan cekerken ben Barışa dogru tekmeler atmaya basladım.
- Gerizekalı çocuk.
Buketle ben hızlıca lavobaya gittik. Badegül arkamızdan koşa koşa geldi.
- Özür dilerim Buket ben...
- Ben bilmiyodum sizi..
- GÖZÜM SENİ HİÇ TUTMAMIŞTI ZATEN. SENİN NASIL Bİ KIZ OLDUĞUNU TÜM OKUL ANLADI.
Buketi sakinleştiremiyodum. Sinirliydi. İçimden Buket SUS dedim ve gözlerinin içine baktım. Bi anda sesi kesildi.
- Eve gidelim.
O gün derslere girmedim. Buket'i eve bıraktım yol boyunca ağladı. Badegülden haberim yok. Eve geldimde tek düşündüğüm şey o fotoğraf nasıl dönüştü. Melis'in sevgilisi var. Beynim fonksiyonlarına kadar durdu. Bilinçaltım ne olmasını istiyosa o oluyodu. Melis sevgilisini Ataberk'le aldatsın istedim. Sırf bu bilinçaltımın salak düşüncesiyle en yakın arkadasım sevgilisinden ayrıldı.
