Kapıyı açtığımda karşımda onu gördüğüme şasırmıştım. Ama gözlerimi kapatıp açtığım zaman yok oldu. Saçmalık!!. Hayal görüyo olamazdım zil çalmıştı ve karşımda Ataberk vardı.
Etrafa bakındım. Ama suan hala okul saatlerindeyiz. Ayrıca beni tanımıyo neden gelsin. Belki de bilinçaltımın bana yaptığı bir oyundur. Şu son zamanlarda hayatım baya tuhaflaştı. Eskiden böylemiydi? Hayır. Okuldan eve. Evden okula giden birisiydim.
Annemle babamın vefaatından sonra kendi ayaklarımın üstünde durmayı öğrendim. Akrabalarımın hiç birinde kalmıyorum. Yurdada gitmiyorum. Sadece teyzem kafasına estiği zaman yanıma geliyo. Bu durumdan rahatsızmıyım. Pek sayılmaz.
Eski okulumda daha çok arkadaşım vardı. Tüm benliğimle bu okula başlamıştim. Olduğum gibi. Girişken. Ama bu özelliğim sadece derslerde bide en yakın arkadaşım Buket de ortaya çıkıyor. Okulda farklı bir ortama girdiğim zaman herkes bi cool tavırlarda bense huysuz herkese laf atan grilüm. En büyük düşmanım Melis Şanlı okulun en popi kızı olur kendileri. Ben ne yaparsam gözüne batıyo. Hani her yabancı filmde okulda popi bi kız olur ezik bi kızla sürekli uğraşır işte ben o filmde ezik kız oluyorum. Dışardan bakılınca ezik birisine benzemiyorum ama sanırım öyleyim.
Bugün girmediğim derslerin telafisini yapmam gerekiyodu ve öylede yaptım. Bugün olan bilinçaltımın bana yaptığı oyun çok fazla gerçek gibiydi. Daha önceden bu konu hakkında biraz bilgim var. Böyle şeylerin olması mümkün ama travma derecesi yaratan durumlarda halüsinasyon gibi seyler görebiliriz. Ama daha 1 kere gördüğüm insan bende neden böyke bi etki bıraksınki üstelik o çocuğu gördükten sonra karnımın kasılması ve kızarıklıklar oluşması...
Ama ben sanki o çocuğu bir yerden hatırlıyorum. Hemde yakın bi yerden. Ya da ben öyle olsun istediğim için şuan böyle düşünüyorum. Aynı gerçek gibiydi bu gece uyuyamıyacağımdan emindim ama biraz geç yattım ki yatağa yatar yatmaz uyuyakalmıştım.
