BARKADA TRIP (Ongoing)

BARKADA TRIP 8

Barkada 101:
Sila yung wala ng ibang ginawa kundi asarin at pagtawanan ka. :D

This story is dedicated to Ate @EmAlcantara5 ♥ mga chptr 10 na yung POV mo :">

**

[Carl's POV]

"OA mo. Bagalan mo naman. Feeling ko aatakihin nako sa puso"

"Okay. Okay"

"Ayan! Alam mo naman pala yung salitang INGAT! Para kang kaskasero!"

"Ofcourse. Kasama kaya kita. I won't let you get hurt again, because of me."

Sabe ko kay elysa. Actually, I'm the only person who's calling her "Elysa". Kapag nireverse mo kasi name ni Ardnasyle, magiging Elysandra. So yon, pauso ko lng! Para unique ♥ ganyan sya kaespesyal sakin. Dati.. ewan ko ba, let's not talk about it.

Anyway, kilala nyo na ba ko? Kung hindi pa, I'm Carlo Marquez. 17yrs old. Pogi. Talented at syempre mayaman! Joke. Wala nga kaming makain e. :D pero seriously, simpleng mamamayan lng ako ng pilipinas kong mahal. Mabait ako no, sweet, mahilig akosa bata kaya nga gagawa nako ng akin e. Joke lng ulit. Bata pa 'ko eh. Darating din tayo dyan. But for now, I wan't to finish my studies and make my parents proud to me. :)

I'm 2ndyear college now. Sa province ako nag-aral lastyear kasi nga dahil sa nangyare between me and elysa. Hindi yung iniisip nyo ha. Madamo yan. We broke up lastyear and I really feel down and dreary that's why I decided to go to my granny's house. Doon medyo naging okay naman ako though, namimiss ko mga tropa kailangan tiisin. for my own good. And look at me now, I'm really a fine man. Pero deep inside me, I feel that there's missing part and that's another story. Enough for this drama. Gayshit.

"K.fine! I'll trust you." Biglang sabe ni elysa.

"Good. Let's stay like this for a while." Sabe ko. Nakayakap na kase sya sa likod ko dahil sguro sa sobrang nerbyos
"Nagkakape kba?"

"Oo. Madalas. Bakit?"

"I see. Kaya pala napaka nerbyosa mo."

"Hoy! Hindi ah. Grabe to!" Sabay hinampas nya balikat ko.

"Aray! Amazona ka talaga!" Kunyare masakit. Acting lng yon. Okay ba?

"Lah? Sapak want?"

"Sge nga. Kaya mo ba saktan ang bibeh mo?"

She laugh. Arrgh! Damn. How I miss the sounds of her laugh.. it's like a music in my ears.

"Oo kaya ko no! Ako pa ba? Malakas to." Then she flex her muscle. Kahit payat naman sya.

"Oo na. Naniniwala nako. Wag ka nang malikot kasi baka malaglag ka. Konsensya ko pa."

"Sorry na agad boss. Behave nako."

Tumahimik na sya. I mean, kame. Nakakabinge ang katahimikan. Gusto ko sya makakwnetuhan pa. Gusto ko sya tanungin. Madaming tanong. Tanong na hindi pa nasasagot. Gusto ko syang tanungin kaso nahihiya ako. Pinangungunahan ako ng takot. Baka kapag nagtanong ako, magalit lng ulit sya at lumayo nanaman saken..

Mas okay na yung ganto, magkaibigan na lng kame at walang ilangan.

"We're here."

"Ang bilis naman."

"Binagalan ko na nga, eh."

"Hahaha. Oo nga pala..."

"So?.."

"Pasok ka muna. Tara?"

"Hnmm.. sure."

Pumasok na kame sa loob ng bahay nila. Asusual, ganun padin walang pinagbago. Simple lng bahay nila, kulay brown and white yung pintura. Tapos pagdating sa kusina, may hagdan pababa. Yung parang underground? Basta ganun. Tapos may pinto don sa bandang kusina palabas. May mini lake sa likod ng bahay nila tapos may mga flowers sa gilid ng bridge. Ang ganda dito. Sobra.