Kung ako na lang sana (JaiLene fanfic) [COMPLETED]

KANLS: 3

Sharlene's POV

He left. He left her crying alone and it's tearing her apart. Ang sakit. Ang sakit sakit. She should have known better, hindi na dapat niya sinabi ang nararamdaman niya dito. Sana tiniis na lang niya ang sakit para atleast kahit may Alexa na ito ay may puwang pa din siya sa puso ni Nash. Pero hindi eh, naging tanga siya, umasa siya na pag sinabi niya dito ang nararamdaman niya ay magiiba ang nararamdaman ni Nash, na sasabihin nito sa kanya na siya ang mahal nito at hindi si Alexa. But that didn't happen. She told him how much she loves him and he told her that he loves Alexa. Gaano kasaklap iyon?

She cried and cried hanggang maramdaman niyang may munting butil ng ulan ang pumapatak. Umaambon na at maya-maya ay uulan na ng malakas. She should get up and go home pero nanghihina siya at hindi siya makatayo. Lumong-lumo na siya.

Jairus' POV

"I'll be expecting you later" napailing siya sa sinabi ni Jen, she's obviously flirting with him.

Nginitian niya lang ito. He's not a flirt.

"Grabe! Di pa tayo nagsisimula sa practice ay may lumapit na sa'yo! Ibang level ka talaga!" sigaw ng isa sa teammates niya

"Iba na talaga ang gwapo" sagot niya. Hindi naman sa nagmamayabang siya, but he is handsome, very handsome and with a lot of appeal.

Pinagkakaguluhan siya sa campus at araw-araw siyang nakakatanggap ng love letter galing sa kung sino-sino. He's Jairus Reuel Aquino, Lamberto Uy Villarama University's star basketball player. Siya ang dahilan kung bakit may four consecutive wins ang LuvU sa UAAP. He got the rookie award on his first year and got the MVP award for three consecutive years. He's rich, famous and a star basketball player. He's maybe lazy on studies pero hindi siya bobo, he's actually expecting the Best In Mathematics award sa graduation nila. He's everybody's dreamboy and every girl wants him. Isa lang ang hindi. Napailing siya ng maalala ang nag-iisang babae na hindi siya pinapansin, ang nag-iisang babaeng na kahit mag tumbling at bumuga ng apoy sa harap nito ay di siya papansinin. Napatawa siya ng pagak.

Of all people, ikaw pa talaga princess.

"Uulan yata" sabi ni Paul, my best bud

"Tsk. Malas naman" Sabi naman niya. May practice sana sila ng teammates nila para sa intramurals. They will play volleyball dahil bawal sila maglaro ng basketball. It may sound weird but it's their school policy. Pag varsity ka ng isang sport ay bawal kang maglaro sa naturang sport sa intramurals.

"We should go. Umaambon na" sabi ulit ni Paul

I was about to go nung nahagip ng mata ko ang isang babae sa swing. Nakayuko ito pero hindi siya pwedeng magkamali. He knows that girl.

"Si San Pedro?" more than a question ay parang he's stating a fact. He knows her too much para di malamang si Sharlene iyon.

Tiningnan ni Paul ang tinitingnan niya tapos tumingin ito sa kanya, napailing ito tapos pagak na tumawa

"Why ask? You know it's her. Kung hindi mo din naman lalapitan, let's go. Uulan na" makahulugang sabi nito.

Alam niyang uulan na. Ang he should go. Hindi din naman niya lalapitan ang babaeng iyon, he is risking his health para saan? para titigan itong nakaupo sa isang swing?

"Mauna na kayo" sabi niya kay Paul na ikinagulat nito. Pero maya maya ay umalis na din ito, lumalakas na din kasi ang ulan.

Pagbilang ko ng tatlo at hindi pa tumatayo si Sharlene ay lalapitan ko na siya.

One. Two.... Three!

"Sh*t!" lumakas na ang ulan at nakaupo pa din si Sharlene doon. Balak ba nitong magkasakit? Ang lakas talaga ng trip ng babaeng ito. Lalapitan na niya ito. Bahala na sa mga mangyayari. Hindi ito pwedeng magkasakit!