Kung ako na lang sana (JaiLene fanfic) [COMPLETED]

KANLS: 21

Jairus' POV

Hindi pa siya nakakalayo ng park nang mapagtanto niya ang ginawa niya. He just left Sharlene crying!

Shit! Agad niyang pinunasan ang luha nya at dali daling binalikan si Sharlene. There she is, nakaupo ito sa swing at umiiyak, just like how he saw her a month ago.

What kind of person i am? Ayaw ko siyang umiiyak tapos iniwan ko pa

"Sabi ni Paul sa pagpapapansin ko daw sa'yo nagiging Nash Aguas the second daw ako." sabi niya nang lapitan ito. Inangat naman nito agad ang ulo at nakita niyang ang mapulang mga mata nito. Right now gusto niyang saktan ang sarili. Paano niya nagawang iwan ito ng umiiyak?

"B-bumalik k-ka" humihikbi na sabi nito. Ngumiti siya ng mapait.

"Gusto ko lang patunayan na hindi ako tulad ni Nash, di kita kayang iwan na umiiyak"

"Jai naman..."

"Ok lang ako don't worry" matatag na sabi niya. Ayaw niyang kaawaan siya nito.

"Pero...."

"Walang pero pero Shar. Tumahan ka na, dadalhin kita kay Nash alam kong di ka pwede umuwi mahahalata ka masyado" sabi niya

"Hindi mo naman kailangan gawin yun eh" sabi nito at tumigil na din ito ng pag-iyak.

Buti naman.

"Hindi ko nga kailangan pero gusto ko pa ding gawin, for the last time ihahatid kita, kahit papunta pa sa kanya. Ang swerte talaga niya" sabi niya dito. Gusto sana niyang hawakan ang kamay nito pero wala naman siyang karapatan diba? Sharlene is not his' and she will never be his'.

This is my sweetest torture. Ang sakit sakit na pero ginagawa ko pa din.

"Eto na yung bahay nila" sabi ni Sharlene.

This is it.

"Goodbye Sharlene" sabi niya dito

"Jairus…" nagtaka siya sa malamig na pakikitungo nitong bigla.

"Kalimutan mo na ako. Stop being nice to me, kung pwede din stop being a friend to me. Ayokong pag kami na ni Nash lagi kang umaaligid. I never knew you. You never knew me."

Nagulat siya, matapang ang boses nito, may determinasyon. He looked directly to her eyes, parang may ibang gustong sabihin ang mga ito. He smiled. He knew better, alam niya bakit ginagawa ni Sharlene ito. Naawa ito sa kanya. She wants him to forget her.

"Hindi ako ang pinili mo Sharlene, bakit ako aaligid? Kay Nash ka sasaya kaya nga hinatid pa kita dito hindi ba? Wag kang mag alala, alam ko ang gagawin ko…"

Matigas pa din ang tingin nito sa kanya na parang wala na itong ni kaonting natitirang pakialam sa kanya.

"This month never happened. Kahit kelan wala akong nakilalang Sharlene San Pedro sa buhay ko. Goodbye" sabi niya at tumalikod na dito.

"This is it. Goodbye for real Princess. Sana maging masaya ka sa totoong prinsipe mo" bulong niya sa sarili niya at umalis na.

Sharlene's POV

Naging malamig siya kay Jairus. She managed being cold and distant to him. She tried her best to make him feel that she doesn't care.  She succeeded,  but from the moment he was gone, she had a breakdown. Napaupo siya sa harap ng bahay ni Nash at umiyak siya ng umiyak

He was too good to her, he cares a lot and he loves her. Gusto na niyang mag-move on ito, gusto niyang mawala na yung pagtingin nito sa kanya. She wants him to be happy. Jairus is special to her, sa isang buwan na nakasama niya ito ay naging sobrang saya niya.He deserves to be happy, he deserves someone who can love him whole heartedly. At hindi siya iyon.

Napahagulgol na naman siya, gustuhin man niya kaninang yakapin ito for the last time ay mas pinili niyang maging distant dito. Masakit man pero alam niyang mas makakabuti iyon kay Jairus. She doesn't deserve his love.

"Kahit kelan wala akong nakilalang Sharlene San Pedro sa buhay ko"

Naalala niya ang huli nitong sinabi. She wanted to treasure the moments with Jairus pero mali. Ito ang mas tama. Ito ang makakabuti dito. Mas mabuti dito ang hindi siya nakilala.

Hindi na siya makahinga sa kakaiyak ng bumukas ang pinto at iniluwa nito si Nash.

"Sharlene! Ano nangyari sayo?" nag-aalalang tanong nito. Agad naman siyang tinayo nito at inalalayan siya papasok sa bahay nito. Umiiyak pa din siya. Naiinis na siya sa sarili niya, bakit ba hindi maubos-ubos itong mga luha niya?

"Si Jairus ba?"

"Shit! Sharlene tama na. Calm down please. Nandito ako" sabi nito at niyakap siya. Niyakap niya din ito ng mahigpit, she needs him now.

"Ok ka na?" sabi nito nang naramdaman na kumalma na siya.

Nash's POV

"Gusto mo pag-usapan" tanong niya dito nang kumalma ito. Nagulat siya nang pag bukas ng pinto ay nakita niya itong humahagulgol. She's crying really hard at si Jairus ang dahilan.

"Mahal ako ni Jai" sabi nito

Halata naman.

"Pero ikaw mahal ko"

Nanlaki ang mata niya sa narinig. Mahal pa din siya ni Sharlene! He's so happy right now pero inalo muna niya si Sharlene. She should be happy too dahil mahal nila ang isa't-isa pero umiiyak ito.

"Di ba dapat masaya ka?"

"Oo, dapat masaya ako, pero nakasakit ako ng tao. At yun yung taong nasa tabi ko when i needed someone to lean on. I hurt him"sabi nito.

"He'll move on. Magiging Ok din siya at magiging magkaibigan ulit kayo, everything will be alright" sabi niya dito

"He hates me"

"He doesn't. He's hurt. Magiging ok din ang lahat"

"You think?" nagaalangan na tanong nito.

"I'm sure of it" sabi niya at ngumiti dito.

Ngumiti din ito at niyakap na niya ito. He missed her so much. One month. Isang buwan itong nalayo sa kanya. Tama nga sila, malalaman mo lang ang halaga ng isang tao pag nawala na ito sa iyo. Pero swerte pa din siya, nawala man si Sharlene sa kanya, bumalik naman ito at mahal pa siya nito. He's one lucky guy.

"Smile ka na, ayokong malungkot ka. From now on akin ka na" sabi niya dito

She's officially mine.

They stayed at his house the whole day, nag catch up sila ng mga nangyari sa kanila this past month na di sila nagkasama. Nag movie marathon din sila. Masaya talaga siya na kasama na niya ulit si Sharlene. Pag kasama niya kasi ito he always feel like home. Nang mag gabi na ay hinatid niya ito sa bahay nito.

"Thank you Shar, mahal na mahal kita" seryosong sabi niya dito.

"Mahal din kita"

"I'll do everything to make you happy, di mo pagsisisihan ang naging decision mo" sabi ulit niya. She smiled then he kissed her on her cheeks.

This is the happiest day of my life!