Who You Are ? | Charlie Lenehan

♦2

Godzina 6.50 , dzwoni budzik .

Przetarłam oczy , był już ranek , budzik jak prawie co rano darł się informując mnie o tym że znów trzeba wstać i iść do szkoły którą nie którzy nazywają budą . Wstawałam bardzo powoli i udałam się do mojej szafy.
Dobra więc standardowo koszula,jakaś kurtka i leginsy ,a no i buty . Dziś postanowiłam założyć obcasy bo nie mieliśmy W-F tak w naszej szkole można chodzić w butach na obcasie jest to dość dziwne ale za to choć trochę lubię w niej przebywać. 

Włosy tylko przeczesałam . Nałożyłam lekki prawie nie widoczny makijaż. W kuchni moja kochana mamusia przygotowała kanapki do szkoły i sałatkę z kurczakiem na śniadanie .

Zjadłam sałatkę napiłam się ciepłej herbaty i udałam się w drogę do szkoły.
Po drodze mijałam jak zwykle szczęśliwe Pary..trochę ten widok bolał nie powiem że nie.
Znowu zaczęłam myśleć o moim utopionym pamiętniku . A jeżeli znajdzie go ktoś z mojej szkoły ? Ale wstyd wtedy będzie... Miejmy nadzieje że tusz się rozmaże .

Doszłam do szkoły. Powiedziałam wszystkim cześć , przecież trzeba być miłym i uśmiechniętym. Ech.. Pierwsza lekcja Matematyka . Minęła dość spokojnie , dziewczyny z przednich ławek ciągle rozmawiały o jakimś zespole. Najpierw myślałam że o One Direction ale ich jest przecież czwórka a nie dwójka . Przypomniały mi się wczorajsze posty na facebooku o tym zespole. Muszę tego posłuchać.

Dobra jeszcze tylko fizyka , historia , Polski , muzyka i do domu . Najbardziej wyczekiwana lekcja MUZYKA ! Nie wspominałam ale lubię śpiewać , ale lepiej żeby nikt z moich znajomych tego nie słyszał , ups zapomniałam ja nie mam znajomych.

K-Bożee oni są już w domu !! - wydarła się Kamila. Chodziła ze mną do klasy .
O-Może ich spotkamy !! Ciekawe gdzie dokładnie mieszkają ! Jezuu kocham ich ! - No i Olka.
Nagle zaczęły śpiewać jakiś tekst jakiejś piosenki . Cause I'm hopeful, yes I am
Hopeful for today
Take this music and use it
Let it take you away
And be hopeful, hopeful
And He'll make a way
I know it ain't easy but that's okay
Just be hopeful

Ciekawe...dziś na pewno muszę sprawdzić ten filmik .

KONIEECC NARESZCIE WOLNOŚĆ IDE DO DOMU !
Wybiegłam ze szkoły , szłam w stronę parku chciałam zobaczyć czy mój pamiętnik nadal tam jest. Dochodzę już do parku , widzę dość wysoką postać która wyławia coś ze stawu .
O nie to mój pamiętnik ! Co teraz? Rzucić się na niego ? Albo poczekam na rozwój wydarzeń. Osoba wytarła mój pamiętnik w swój długi czarny płaszcz , następnie usiadła na ławce przekartkowując strony . Był to chłopak około 18 lat , blondyn nie widziałam jego oczu ponieważ wpatrzony w pamiętnik . Dyskretnie chciałam się wycofać bo musiało to dziwnie wyglądać jak szłam a nagle zatrzymałam się na środku chodnika. Ups chyba mnie załówarzył , na reszcie widziałam jego oczy były niebieskie ale było widać w nich radość.
Chłopak spojrzał na mnie a potem wrócił do czytania. Nagle znów spojrzał na mnie i w pamiętnik zrobił tak kilka razy. O nie ! A jeżeli domyśli się że to mój , podałam tam swój rysopis . Ja nadal stałam jak wryta na środku chodnika .

Ch- Tyy ? - odezwał się.

Ja oczywiście spanikowałam i zaczęłam biec do domu.
Z tego stresu nie mogłam otworzyć drzwi. Ciągle odwracałam się za siebie. UDAŁO SIĘ !
Wbiegłam do domu , mamy jeszcze nie było. Wbiegłam do swojego pokoju rzuciłam torbę na łóżko i usiadłam na parapecie z nadzieją że ten chłopak jeszcze będzie w parku .
Widziałam go , rozglądał się , w ręku nadal trzymał mój pamiętnik , potem udał się w dalszą cześć parku z tam tond nic już nie widziałam.

Postanowiłam o tym nie myśleć , ma mój pamiętnik to tyle , nie wie nawet gdzie mieszkam i jak się nazywam . Włączyłam laptopa i pierwsze co zrobiłam to włączyłam youtube musiałam posłuchać tego zespołu o którym wszyscy mówią. Oczywiście ich występ był na głównej stronie więc nie męczyłam się z szukaniem ich. Włączyłam nagranie i mnie zamurowało . To ten chłopak co ma mój pamiętnik , i na dodatek gra w tym zespole i jest najpopularniejszym nastolatkiem w tym sezonie . ! Nie wiedziałam co zrobić , obejrzałam ten filmik już z 3 razy nadal nie wierząc w to co się dziś wydarzyło . Rozpoznałam to co dzisiaj śpiewały dziewczyny z mojej klasy , była to dokładnie ta piosenka. Postanowiłam że zapomnę o całej tej sytuacji. Zeszłam do kuchni i odgrzałam sobie Lasange którą KOCHAM ! <3 Najlepsza potrawa na świecie ! . Po zjedzeniu mojego ulubionego dania postanowiłam odwiedzić portale społecznościowe bo dziś jeszcze tego nie zrobiłam.

Instagram - Boże nie wieże w to ! Nie jaki Charlie Lenehan dodał zdjęcie okładki mojego pamiętnika z napisem . "Nie wiem kim jesteś ale wiedz że na pewno jesteś cudowna" .
Wszystkie dziewczyny zaczęły oznaczać swoich znajomych dlatego dotarło też to do mnie ponieważ oznaczyła mnie na tym moja najlepsza przyjaciółka , ale postanowiłam że nie będę jej się tym chwalić że to akurat ja zrobi z tego pewnie wielką szopkę a ja nie lubię okazywać się publicznie.

Sprawdzając dalej..

Facebook - cała strona w moim pamiętniku ! To nie tak miało być ! On miał tam utonąć a teraz jest on sławny na cały świat. Portale z gwiazdeczkami zaczęły o nim pisać . Podobno jestem tajemniczą dziewczyną która jest chora psychicznie , tak pisze jeden z portali. I kolejny post od Charliego tym razem trochę dłuższy .
"To co jest tu napisane jest bardzo tajemnicze ale wydaje mi się że cię spotkałem Księżniczko , może w śnie ? Albo dziś przy stawie ? I tak są małe szanse że cię kiedyś ujrze ale wiedz że nie jesteś taka za jaką się uważasz . " + zdj mojego pamiętnika.

Zamknęłam laptopa i zaczęłam się śmiać , cała sytuacja tak szczerze to mnie rozbawiła i pewnie teraz te wszystkie ich fanki będą podawać się za mnie . To miłe co napisał nie powiem że nie jakoś tak ciepło na sercu się zrobiło .

M-Jestem ! - przyszła mama.
Zbiegłam najszybciej na dół po schodach , o mało się nie zabiłam ale ja to taka kaleka więc to normalne.
Przytuliłam się do mamy , była bardzo uśmiechnięta jak zobaczyła że ja się uśmiecham .
M-U mnie w pracy moje koleżanki mówią tylko o tym że jakiś sławny chłopaczek znalazł pamiętnik w naszym parku . A czy ty przypadkiem nie utopiłaś tam swojego zeszytu ?
N-No właśnie mamo tak się składa że to mój pamiętnik. - zaczęłam się śmiać.
M-Oj Natalia , tyle zamieszania zrobiłaś . - mama również.
M-Ja idę zjeść bo jestem bardzo głodna , a ty opanuj tą swoją głupawkę . - mama pocałowała mnie w policzek.

No więc nie pozostaje mi nic innego jak mój wieczorny spacer..

Spaceruje już od ponad 30 minut i słucham polskiej playlisty. W oddali znajdował się ten staw a przy nim siedział ON czyli Charlie Lenehan i złodziej mojego Pamiętnika ! Nie no w sumie nie mogę go nazywać złodziejem bo chciałam żeby ktoś go znalazł. Założyłam kaptur na głowę aby mnie na załówarzył i zaczęłam iść w jego kierunku. Liczyła się dla mnie tylko muzyka a nie jakaś gwiazdeczka która ma mój pamiętnik .
Już prawie ominęłam tą ławkę na której siedział chłopak.

Ch-Ej poczekaj. - nagle gwałtownie złapał mnie za rękę.
N-Puść mnie ! - wystraszyłam się.
Ch-Nie bój się nie zrobię Ci krzywdy .
N-Nie mam na to 100 % pewności .
Ch- Czemu dziś uciekłaś ? - zadał mi to pytanie którego się spodziewałam .
N-No bo ja zobaczyłam że ty masz coś czego mieć nie powinieneś - uśmiechnęłam się.
Ch-Chodzi Ci o ten Pamiętnik ? To twoje ?
N-Moje , i myślę że powinieneś mi go oddać . ! - powiedziałam stanowczo.
Ch-Nie mam go przy sobie teraz ale jeżeli dasz mi swój numer to spotkamy się ponownie i zguba trafi do właściciela . - uśmiechnął się.
N-Tani podryw Lenehan , daruj sobie - zaczęłam iść dość szybko , nie chciałam już go spotkać , było to bardzo dziwne i niezręczne spotkanie.
Ch-Chociaż powiedz jak masz na imię !? - usłyszałam krzyk .
N-Natalia . - uśmiechnęłam się i odwróciłam w stronę chłopaka który nadal stał w tym samym miejscu .

Wbiegłam do domu , moja mama już spała ja nadal myślałam nad tym co przed chwilą się stało i z kim rozmawiałam ! Gdy weszłam do swojego pokoju i upadłam na łóżko.
"Charliee.." powtórzyłam sobie jego imię w myślach i zasnęłam. 

Rozdział ma aż 1385 słów! ♥ 
Mam nadzieje że się podoba .! Będzie ciekawiej ! :**