In mijn slaap hoor ik opeens een zacht geluid. Klinkt als geklop maar mijn hoofd kan nog niet perfect nadenken. Ik open mijn ogen slaperig en ga zeer charmant met mijn pyjama en warrige haar aan het rand van het bed zitten. Liv en Dianne horen het geluid niet maar het klinkt steeds harder door de hotelkamer. Dianne slaapt denk ik gewoon erg vast maar Liv slaapt met haar kussen over haar hoofd gedrukt. Een klein lachje siert mijn gezicht.
Geklop. Het is gewoon geklop op de deur. Ik werp een blik op de klok aan de muur en zie dat het 4 uur 's ochtends is. Slaperig sta ik op en manoeuvreer me door de vloer die bezaait is met kleren van Liv. Het geklop begint harder te worden. "Ik kom al!" roep ik slaperig en wrijf gapend in mijn oog. Bij de deur aan gekomen haal ik nog één keer mijn vingers door mijn haar om het nog een klein beetje te fatsoeneren. Snel open ik de deur en zeg geïrriteerd: "Wat is er?"
Het is iemand langer dan mij en ik kijk tegen een persoons borstkas aan. Tuurlijk, zoals altijd. Ik kijk omhoog in een paar hazelnoot-bruine ogen. Ik besef me opeens wie het is. Jeffery. Met grote ogen staar ik hem aan en heb een paar seconden van besef nodig. "JEFFERY!" schreeuw ik en vlieg hem dolgelukkig om de hals. Ik wil mezelf beloven hem nooit meer los te laten maar mijn serieuze kant weigerd daar aan mee te werken. "Wat doe jij hier?!" zeg ik als ik eindelijk loslaat. "Er is iets ergs gebeurt." zegt hij op een ernstige toon en loopt snel wandelend de kamer binnen. Ik doe het licht aan en gaap nog een keer sinds het gebrek aan slaap. Geërgerd word Liv wakker die blijkbaar de stemmen en het licht door het kussen heen hoorde en zag. "Er proberen hier profeten te slapen." zegt ze moe en ploft met een grote zucht weer op haar kussen. "Geen tijd om te slapen. Als de wereld gered is kan je weer uitrusten." roept Jeffery en trekt de dekens in één zwaai van haar af, op de grond waar geen loop ruimte meer is door de kleding. Verontwaardigt kijkt Liv op en probeert Jeffery een trap te geven maar ze zit te verweg. Ik zie angst in zijn ogen wat echt niets voor hem is. Ik leg een hand onhandig en onwennig op zijn schouderblad en vraag: "Wat is er aan de hand?"
Er springen tranen in zijn ogen. Dit is serieus. "De 1001ste dimension," ,Zegt hij en gaat op de rand van het bed zitten en verbergt zijn gezicht in zijn handen, "hij is geopend." Mijn ogen worden zijn groot als schoteltjes en ik heb de neiging mee te gaan huilen met Jeffery. Opeens ben ik klaar wakker en is al mijn slaap als sneeuw voor de zon verdwenen. "Pearl je zei dat er maar 1000 dimensions waren?" vraagt Liv en hurkt voor me neer om me in de ogen aan te kunnen kijken maar ik zie niets meer dan de tranen. Bij Dianne stromen de tranen ook al en alleen Liv staat nog verward in het midden van de kamer. "The dark dimension." mompel ik zachtjes. "Daar waren we toch doorheen gegaan met die trein?." vraagt Liv nog verwarder. "Dat was de duistere dimension. The Dark Dimension is de plek waar al het slechte en afschuwelijke vandaan komt. Ze wouden niet alleen de Dream Realm overnemen.." Vertel ik en de tranen beginnen nog meer te komen omdat ik schrik van mijn eigen woorden. Achterover ploft Dianne op haar bed neer die al begonnen was met huilen voor mijn ogen begonnen te tranen. Een diepe en dramatische zucht verlaat haar mond. "Doei wereld." Zegt ze en weer branden er tranen achter mijn ogen. Maar ik was eindelijk gestopt met huilen dus je start niet weer.
"En nu zit ik hier opgescheept met drie huilende mensen door een rare, lichtgevende klok." ,Mokkend gaat Liv op de bruine vloerbedekking in kleermakerszit zitten, "Geweldig." Jeffery staat op, zijn ogen nog rood van de tranen. "Wij moeten dit oplossen." Zegt hij en balt zijn handen tot vuisten tot zijn knokkels wit zien.
"Ga jij maar even Iseria verslaan Jeffery na een reis door bossen bewoont met fearmen. Doe je best." zeg ik sarcastisch en wuif naar de deur. Verslagen ga ik op bed liggen en rol me op als een balletje. "Dat ga ik niet aanleen doen Pearl." fluistert hij zacht en tilt mijn kin omhoog. Ik krijg een kop als een boei maar probeer het te verbergen. "We moeten alle profeten proberen te verzamelen." zegt hij deze keer luider en verheft zijn hand.
"Ik weet niet hoe jij 1000 of meer profeten en twee Dream finders in één trein wil proppen." Klinkt er vanuit Dianne's richting die nog steeds plat op haar rug op bed ligt.
"Niet allemaal, gek." ,Zegt Jeffery geërgerd, "De belangrijkste, de allerbelangrijkste alleen."
