"Als eerste. De aarde dimension." Zegt Dianne en wijst naar een naam die slordig op de lijst met vlekkerige pen geschreven is. "Anna. Jeffery jij kent haar toch?" Zeg ik en kijk naast me naar hem sinds we allemaal om het papiertje heen gebogen staan. "Ja, we waren best close met elkaar." Een raar gevoel borrelt op in mijn buik maar ik besteed er geen aandacht aan. "Zullen we naar het station gaan?" Oppert Liv in de hoop dat we eindelijk eens voortgaan gaan maken.
"Op naar het station!" Schreeuwt Dianne en wijst met haar vinger naar een willekeurige plek in de lucht.
"Hallo?" Ik klop zacht op het raampje van het Dream Finders Loket. Uit de kamer er naast loopt een vrouw op hoge haken de kamer binnen. Ze heeft lange blonde haren die meer lijken op gewone extensions. Haar knalrode lippen en de donkergrijze glitterjurk maken haar compleet. "Wat mag het zijn?" Zegt ze en begint onverschillig haar nagels te vijlen. "Aarde dimension." Zeg ik langzaam en buig me voorover naar de gaatjes in het glas. Ze zucht en haalt de kaartjes uit een opgepoetste machine achter haar. Ze lijkt totaal niet op Sebastiaan. Op haar hakken torent ze boven de balie uit. Met haar lange, gelakte nagels schuift de bruine papiertjes naar ons toe. Voordat ze de kaartjes loslaat strijkt ze haar blik nog eens over mij heen en kijkt we aan in lichte walging. Voorzichtig raap ik ze op, mijn blik niet afwijkend van de vrouw. Ik draai me langzaam om naar de rest en zet het hem op een lopen.
"Waar sloeg dat op?" Vraagt Jeffery niet-begrijpend.
"Ik vertrouw haar niet." Zeg ik en kijk nog een keer achterom maar ze is al verdwenen in de kamer ernaast.
Liv en de rest ploffen met zijn allen op de houtenbankjes. Ik blijf staan en hou me vast aan een van de hengels. De banken doen gewoon pijn aan je kont. Voor Jeffry verschijnt The Daily Dreamer. Meteen zie ik de voorpaginaletters dik met inktzwarte letters erop gedrukt. 'DE 1001STE DIMENSION IS GEOPEND.' Geweldig nu weet de hele wereld het. Bij elke zin die Jeffry leest betrekt zijn gezicht een beetje meer. Snel pakt Liv hem af voor hij nog flauwvalt. Hardop begint ze voor te lezen: "De 1001ste Dimsension is geopend hebben de Dreamers verklaart. Hoe lang duurt het nog voor deze griezels de Dream Realm overnemen?"
"Zouden we naar het paleis moeten?" Mijn stem klinkt gebroken. De krant schrijft te realistisch. De deur gaat open en snel rennen we eruit.
"Waarschijnlijk wel." Zegt Jeffrey. "Of er is een ander gebouw voor Profeten." Speurend kijk ik om me heen maar de wegwijzers maken het niet duidelijker. "We lopen wel naar het paleis." zeg ik en begin al ijverig te lopen. Maar al snel raakt Liv in de ban van de aardewerkpotjes die overal worden verkocht. "Niet naar kijken Liv, als je te dichtbij komt slepen ze je in een koophel." sist Dianne in haar oor als ze Liv bij de achterkant van haar shirt vast pakt. Met grote ogen kijkt ze naar een van de kraampjes en loopt bang verder. Een paar mensen proberen ons naar de kramen te lokkenmaar we lopen stug door.
In de Aarde dimension kennen ze me al lang dus de wachters gaan al uit de weg met een kleine buiging. Als we binnen lopen zien we dat bijna alles bedekt is met een laagje planten waar Dianne redelijk gestrest van raakt.
"Ik ga straks echt iets slopen." Zegt ze zacht en probeert haar vlammende haren uit de buurt van letterlijk alles te houden.
Aan het einde van de eerste hal stoppen ik en Jeffery al. We nemen een hap adem en beginnen te schreeuwen.
"ANNAAAAAAAAAA!"
Uit de de vloer die gewoon gemaakt is van aarde springt Anna op. Liv en Dianne deinzen achteruit. Jeffry en ik lopen snel naar haar toe en omhelzen haar.
"Lang niet gezien, meid! Hoe gaat het? Goed? Oke, de wereld vergaat. Meekomen jij." Zeg ik om een lange conversatie te vermijden. Mijn hand grijpt haar pols maar ze trekt hem snel weg.
"Ik ga niet mee naar de Dark dimension als je dat bedoeld!" zegt ze vrij luid en haar woorden echoën door de lange hallen. "Maar je bent een van de hoofd profeten!" smeekt Jeffery haar.
"Ik moet hier blijven in het paleis. Ze hebben me juist nu in deze tijd nodig!" Anna klinkt wanhopig en eigenlijk bang. "En jullie hebben toch al een vuur, water, licht en wind profeet."
"Je weet heus wel dat Pearl en ik onze krachten kwijt zijn." Jeffery slaat zijn armen over elkaar. En ik bal mijn vuisten omdat ze weet dat ze me zo pissig maakt. "Ik kan al jaren niet meer met water omgaan en Jeffery kan alleen maar ademen." Liv lacht zachtjes en Dianne probeert haar te sussen. Maar Jeffery geeft me gewoon een stomp op m'n schouder. Anna vouwt haar armen over elkaar. "Pearl, You're a nightmare." zucht ze hoofdschuddend. "Maar ga je mee?" vraag ik vol van hoop dat ik het niet alleen hoef te doen. Anna zucht heel diep en staart naar de grond met haar handen in d'r zij. "Ik kan het doen." Ze kijkt kwaad maar ook medelevend op. "Maar dan moet het niet voor niets zijn."
Ik spring op van blijdschap en klap een of twee keer in mijn handen. "Yay!" roep ik uit. Iedereen kijkt me vaag aan en ik besef dat ik net als een 6 jarige mijn blijheid vierde. Ik kuch en stel snel de belangrijkste vraag met een grote grijns op mijn gezicht: "En? Welke dimension nu?"
