Episode(21)
Dyo kaiကိုကုတင္ေပၚတင္လိုက္ျပီး လွည့္အထြက္ kaiက dyoလက္ကို လွမ္းဆြဲခ်လိုက္တာေၾကာင့္ kaiရင္ခြင္ေပၚကို dyoလဲက်သြားတယ္ dyoျပန္ထမယ္လုပ္ေတာ့ . . . . .
'ဒီလိုေလးပဲ ျငိမ္ျငိမ္ေလးေနေပးပါလားdyo'
kaiစကားသံေၾကာင့္ dyoလည္းမရုန္းေတာ့ဘဲ kaiရင္ခြင္ထဲမွာပဲ ေမွးစက္အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္
ျပတင္းေပါက္ကေန တိုးဝင္ေနတဲ့ လတ္ဆတ္တဲ့ ေလေျပေလးအျပင္ ေနေရာင္ျခည္ျခည္ႏုႏုကလည္း အခန္းထဲျဖာက်ေနတာေၾကာင့္ kai အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ Dyoမ်က္နွာေလးကို ေသခ်ာျမင္ေနရကာ *ဒီေန႔မနက္ခင္းေလးက အရင္ေန႔ေတြကထက္ အစစအရာရာ ပိုျပီးၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းသလိုပဲ ကြ်န္ေတာ္တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေလာဘႀကီးလာမိသလိုပဲ ေန႔တိုင္း ဒီလိုမ်ိဳးေလးပဲ ျဖတ္သန္းခ်င္ေနမိျပီ* ဆိုျပီး သူရင္ခြင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့dyoကို ပိုျပီးတင္းေနေအာင္ တိုး၍ဖက္ထားလိုက္တယ္
Dyoမ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူေရွ႕မွာ သူနဲ႔မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္လဲွျပီး ၾကည့္ေနတဲ့kaiကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္ kaiအၾကည့္ေတြ ၾကားထဲမွာ dyo နစ္ေမ်ာေနတုန္း
kai:: ' နိုးလာျပီလား dyo
ကို႔ကို ညက ဒီအထိသယ္လာရတာ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းသြားမွာပဲ'
dyo:: ' ဟင့္အင္းးး မပင္ပန္းပါဘူး'
kai:: ' မေန႔က စက္ဘီးကိစၥလည္း ကို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ စိတ္မထိန္းဘူးျဖစ္သြားလို႔ပါ ေနာက္တစ္စီးျပန္ဝယ္ေပးမယ္ေနာ္ dyo'
dyo:: ' မဝယ္ပါနဲ႔ေတာ့hyung.
dyoမစီးေတာ့ပါဘူး'
dyo'pov:: *hyungက ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ပက္သက္ရင္ အရမ္းseriousျဖစ္လြန္းတယ္ မေန႔ကလိုမ်ိဳး ထပ္မျဖစ္နိုင္ဘူးလို႔ အာမ မခံနိုင္ဘူးေလ အဲေတာ့ မစီးေတာ့တာပဲ ေကာင္းပါတယ္*
မနက္စာ စားေတာ့လည္း kaiကပဲ dyoအတြက္ အစအဆံုးအကုန္ျပင္ဆင္ေပးေနတာ ခြံ႕မေကြ်း႐ံုတမယ္ပဲ
dyoကေတာ့ ေျဟစရာရွိတာေၾကာင့္ kaiရဲ႕စိတ္အေျခအေန fineလား မfineလား လိုက္အကဲခတ္ေနတယ္
kai:: 'dyoဘာလို႔ ဒီေလာက္ထိ လိုက္ၾကည့္ေနတာလဲ ကို႔မ်က္နွာမွာ ဘာေပေနလို႔လဲ'
dyo:: ' ဘာမွ ဘာမွမေပပါဘူး
dyoေလ hyungဆီမွာ ခြင့္ေတာင္းစရာ ရွိေနလို႔ပါ'
kai:: ' ဘာေျဟမွာမို႔လို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ တြန္႔ဆုတ္ေနရတာလဲ'
dyo:: ' ဒီေန႔ ေက်ာင္းကလူေတြ စုျပီး ဘူဆန္ဘက္မွာ ရွိတဲ့စိုက္ခင္းေတြကို သြားေလ့လာရမွာ ဆရာ ဆရာမေတြလည္း ပါတယ္ hyung' အဲဒါdyoလိုက္သြားခ်င္လို႕'
kai:: ' အေရးႀကီးလို႔လား'
dyo:: ' ဟုတ္ ဒီတစ္ေခါက္examက လက္ေတြ႕ကြင္းဆင္းေလ့လာတဲ့အမွတ္ပါ ယူမွာ'
kai:: ' dyoသြားခ်င္သြားေလ
ဒါေပမဲ့ တစ္နာရီတစ္ခါေတာ့ ကို႔ဆီဖုန္းဆက္ရမယ္'
dyo:: ' nae.hyung'
