Nazli
Ne demekti ki simdi bu?
"Ne demek istiyorsun sen?"
Savas derin hir nefes aldı ve uzunca gözlerime bakti.
"Ben seni 1 yıldır tanıyorum Nazli"
Ne?
Beni?
1 yıl?
Tam tamına 1 yıl?
"Ne-ne diyorsun sen ya?!"
"Bak ben senin herşeyini biliyorum"
"Sacmalama-"
"Anne ve babanida biliyorum"
Anne ve baba? Çok hasret kalmıştım bu söze. Keske annem ve babam olsa yanımda diyordum. Tam unutmusken tekrar......
"Selinin bu halde olmasının sebebinide biliyorum"
Gözlerim şaşkınlıkla açılmıştı. Herşeyi nasıl bilebilmisti?
"Sen? N-nerden biliyorsun?"
Beni kollarimdan tuttu ve koltuğa oturttu. Ben hala soktaydim. Vücudunu bana doğru döndü ve iç çekerek konuşmaya başladı.
"Annen ve babam 1 yıl önce ölmedi, öldürüldü"
Evet bildi. Onlar ölmedi öldürüldü!
"Selinle yikildiniz. Sadece birbirinize tutundunuz"
"Ama sen-"
"Selin bu hale nasıl geldi? Anneniz ve babanızın ölümüne dayanamadı ve uyuşturucu kullanmaya başladı. Kafasini dağıttığını düşündü. Sonra yanlış yola saptı. Sonuç."
"Sen nerden biliyorsun bunları?"
"Selin uyuşturucu kullanırken benim olduğum bara gelmişti. Tanismiyorduk o zaman. Erkekler sıkıştırdı onu. Kurtulmaya çalıştı ama yapamadı. Bende gidip kurtardım onu"
"Bişey olmadı değil mi?"
Kafasini olumsuz anlamda salladı sadece.
"Onu sakinlesmesi için deniz kenarına götürdüm. Tanımıyordum ama yardıma ihtiyacı vardı. Neden bilmem bana güvendi. Anlattı herşeyi. Ama senden hiç bahsetmedi."
"Bu sayede mi biliyorsun herşeyi?"
"Evet. Sonrasında dost olduk. Buluştuk konuştuk. Sonra senden bahsetmeye başladı. Fotoğraflarını gösterdi. Kapıldım sana. Mıknatıs gibi kendine çektin beni"
Son şeyi söylemesiyle yüzümde ufak bir tebessüm oluştu.
"Sonrada karşına ciktim. Benim oldun"
Çok sakin çıkmıştı sesi. Tüm hayat hikaye mi biliyordu. Selin ona guvenmisti. Belkide gerçekten guvenebilirdim. Ayrica gözlerinde gördüm. O beni gercekten seviyordu.
"Ben hata yapmadim. Aksine hata yapmaktan kacindim"...
