Savaş
"Geç, otur şöyle"
Nefretle Levent'e bakmayı sürdürürken adamlarından biri geldi ve beni omuzlarimdan tutarak koltuğa otutturdu. Ardından Levent'te tam karşımdaki koltuğa oturdu ve ciddi bir hal alarak bana baktı.
"Anlat,"
Dedim sadece dişlerimin arasından.
"Nazlı ile geçmişte bir olay yaşandı"
"Anladık onu!"
Levent, kaşlarını kaldırdı ve alayla bakmaya başladı bana.
"Bu kadar,"
Dedi sonra öne eğilerek.
"Başka bir bilgim yok"
"Buna kanmayacağım"
Dedim kendi kendime konuşuyor gibi. Levent, bu hali ve konuşması ile beni deli etmeye çalışıyordu, farkındaydım. Ama bu sefer istediğini ona vermeyecektim.
"Istediğini yap Savaş. Ama benden öyle kolay kolay laf alamazsın. Önce istediğim bir takım şeyleri yapman gerekebilir."
Nazlı
"Bak Bora o olay bir kazaydi, bunu daha ne kadar söylemem gerekiyor?!"
"Kaza yada değil. Benim kardeşim senin yüzünden öldü!"
"Sorunları vardı!"
Bora, yutkunuyor ve arkasını dönüp bir süre bekliyor. Başımı öne eğip sıkıntı ile derin bir nefes alıp veriyorum.
"Şimdi,"
Diyor yeniden bana dönerek. Alttan bakmaya başlıyorum ona.
"Planimi uygulamaya geçirebilmem için, birini ortadan kaldirmam gerekli."
Gözlerim yine korkuyla açılıyor.
"Bora,"
Diyorum telaşla.
"Sana yalvarıyorum. Lütfen! Bak nihayet yalvarttirdin beni kendine ama Ali'ye veya Selin'e, çevreme bir zarar verme. Ne istersen bana yap"
"O zaman acı cekemezsin Nazlı Yılmaz."
"Ne istersen,"
Diyerek fisildiyorum. Ağladığımı yeni fark ediyorum. Sesim titreyerek çıkıyor.
Bora, gözlerini kısarak bana bakmaya başlıyor.
"Tamam"
Diyor sonra.
"Benimle yurt dışına geleceksin. Kimsenin haberi olmayacak, Ali'nin bile. Eğer dediğim her şeyi harfi harfine yerine getirirsen kimseye bir şey de yapmayacağım"
"Kabul. Ne istersen yapacağım, kabul."
"Güzel,"
Bora, pis bir şekilde gülüyor ve bana bakarak bağırıyor.
"Gel!!"
Anında kapalı olan kapı açılıyor ve içeri Bora'nın adamlarından biri giriyor.
"Evet, efendim?"
"Ali'yi etkisiz hale getirin ve buraya uzak bir yerde bırakıp gidin"
"Ama on-"
"Bırakıyoruz işte daha ne istiyorsun?!"
"Ona verdiğin zarar yüzünden bitkin durumda hatırlatırım. Kendine bakamaz!"
"Oradan bakınca umurumda gibi mi duruyor?"
Diyor alayla. Sonra adamına başı ile işaret veriyor ve adam, onu onaylanıp dışarı çıkıyor.
Ali
"Bırakın lan!"
Beni tutan adamlardan kurtulmaya çalışıyorum. Ne kadar çaba sarfetsem ve ne kadar bağırsam da başarısız oluyorum. Sonunda beni arabaya bindirebiliyorlar. Anında araba çalışıyor.
