Aşk ve Gurur (Amzeni) Tamamlanmış Hikaye

Amca ve yeğenin ilk buluşması

Ertesi gün ...

Babası ,nereye gittiğini sorduğunda babasına ,bakarak acı bir şekilde;

"Sayende hiç görmediğim,varlığımdan bile haberi olmayan yeğenimi, ziyarete gideceğim. "Yengem"
üstüne basarak söylediği kelimenin ardından;

"Beni tanıştıracak yeğenimle.
Senin, şimdiye kadar yapmadığını ben, yapacağım ve yeğenime, sahip çıkıp, yanında olduğumu söyleyeceğim. "

Kenan, babasını affedemiyordu.
alaycı şekilde konuşarak sözüne devam etti;

"Özellikle Sevgiye ,deden de, gelmek istedi fakat kızım,yataktan kalkıp yanına gelemedi.Kendisi çok hasta.Senden özür dileyip , torunumu benim yerime de öp ve selâm söyle, dedi diyeceğim "
Oldu mu babaaa?"

Murat Bey, mahçup bir şekilde kafasını çevirip cevap verememişti.
Oğlu ,kendisini haklı olarak iğneliyordu.

Kenan giderken;

"Allah'a emanet ol baba "

diyerek arkasını dönüp giderken Murat Bey,oğlunun, sinirle odadan gidişini izledi..

Kenan ,arabasına atlayarak yeğenini görmek için Hastaneye yol aldı.

Kalbi,heyecandan yerinden çıkacakmış gibi atıyordu.

Yengesi,kendisine izin vermişti ama, Sevgi'nin, kendisini nasıl karşılayacağını bilmediği için birazda çekiniyordu.

Babası "Sevgi ve Sultan hanım beni affettikten sonra oğlunun hayatta olduğunu söyle diyordu ,
ama babası diğer torunun'un da kendisini
affetmeyeceğini düşünmemişti."

Kenan, oğlunu arayıp;

"Benim işim burda uzun sürecek. Ben gelene kadar,işler sana emanet" demişti.

Karısına, durumu anlatan Kenan, karısının ağlayarak;

"Duyduklarıma İnanamıyorum. Baban,böyle bir şeyi nasıl yapabilir?"diyerek ūzülmūştū.

Kenan, şimdilik çocuklarına bundan bahsetmemesini;

"Babam iyi olmadığı için, Türkiye 'de kalmak zorunda olduğumu söyle "demişti karısına .

Karısı da, gelmek istemiş, Kenan, şimdilik buna gerek olmadığını belirtmişti.

Herşeyi, yoluna koyduktan sonra gelmeleri için, haber vereceğini söyleyerek ,kapamıştı telefonu.

Kenan ,okuduğu mektuplar da yeğeninin ,kendi el yazısıyla, yazdığı mektupları ,okurken duygulanmıştı.

yeğen'in her satırları arasında ;
"Murat Bey sizden Allah razı olsun" diyerek minnetle bahsedişine acı şekilde gülmūştū.

yeğeninin ,hiç bir şey den haberi yoktu. Sultan hanım ve Sevgi gibi...

Direksiyona, vurarak düştüğü durumun ağırlığı altında eziliyordu.

Yengesine ve Sevgiye ;

"Oğlun hayatta,yada kardeşin yaşıyor " nasıl diyecekti.

ya diğer yiğenine ;

"Annen ve kardeşin hayattallar. O minnetle bahsettiğin adam senin deden! bende senin amcanım .."

Nasıl diyecekti, bunları söylemek, o kadar kolay değildi...

Babasının ,kendisini düşürdüğü duruma lanet okuyordu içinden.

Hasta yatağında, yatan adamın, hiç te masum olmadığını, çok daha iyi görebiliyordu şimdi.