EBRU

TANITIM

"Canım kızım uyan bakalım kahvaltı hazır!"

-Tamam anneciğim geliyorum birazdan
deyip yataktan kalkma mücadelesi verdim.Uyumayı çok seviyordum.Herkes gibi.Sonunda kalkıp balkona çıktım.
Aylardan Ağustostu fakat bunaltıcı bir havanın aksine güneşli ama kavurmayan bir sıcaklık vardı dışarıda.Buna kuşların cıvıltısıda eşlik ediyordu.
Bu güzellikleri seyrederken ve Allaha şükrederken annemin yine bana seslendiğini duydum.

"Kızım seni bekliyoruz!"

Annem bugün benim heyecanıma eşlik ediyordu.Sonuçta yıllarca hayal ettiğim üniversitenin,tıp fakültesinin,öğrencisi olabilecektim.Ve bugünde okulu görmeye gidecektik.

Aşağıya indiğimde kahvaltı sofrasında patates kızartmasını mı ararsın,menemen mi ararsın,peynirinden tut krepine kadar herşey vardı.Tabiri caizse sofrada bir kuş sütü eksikti.

-Annem ne gerek vardı bu kadar şeye?dedim.

"Kızıma hepsi feda." diyip yanağıma bir öpücük kondurdu.Babamda oradan;

-Kızım biliyorsun işlerden dolayı biz istanbul'a taşınamayacağız ama senin Kendine iyi bakacağından eminiz ve sana güveniyoruz.

-Biliyorum babacığım.Benim her zaman yanımda olacağınızı.Ama insan üzülüyor elimde olmadan işte.

O sırada abim ;

-ooo noluyor size?Şimdiden böyleyseniz.Sen hayallerinin peşinden gidiyorsun.Ona göre.Ağlamak yok.

-Haklısın abi,gel de bunu anneme anlat" dedim.

Yemeğimiz bittiğinde anneme sofrayı toplaması için yardım ettim.
Sonra da odama çıkıp hazırlıklara başladım. Ne giysem diye düşünmek zorunda kalmamak için önceden hazırlığımı yapmıştım.Şimdi sadece kıyafetlerimi ve şalımı ütülemek kalmıştı.
Patlıcan moru şalımla,mavi boyfriend gömleğim altına güzel bir pantolon giydikten sonra herşey hazırdı.

***
Yola çıkmıştık.Biz Kocaeli'de oturuyorduk.Kazandığım okul ise İstanbuldaydı.İstanbul..Hayallerimin şehri İstanbul.Benim gözümde şehirlerin şehriydi orası.Her şeyiyle bir aşktı benim için.Okulum ise istanbulun kalbindeydi.

Ha bu arada okulum demişken kendimi tanıtayım.
Ben Ebru Günsür.Kara kaş kara göz uzun ince,18 yaşında hayat dolu,eğlenceli,haksızlığa gelemeyen,inatçı,yeri geldiğinde utangaç ve hırçın bir kız olabiliyorum.Ayrıca tesettürlüyüm Allaha Şükür.Ama en önemlisi ne olursa olsum kendimle barışık bir insanım.
***

Sonunda kampüse gelmiştik.Etrafıma baktığımda her yer yeşillikti.Bu benim için mükemmel bir şeydi.Bir doğasever için.Bu görüntüye bakmaya doyamadım.Sanki üniversite bahçesi değil bir tabiat parkıydı adeta.

Yoluma devam ettiğimde ise tarihi bir bina görmüştüm.
Evet,yıllardır hayalini kurduğum okulu sonunda görebilmiştim.

Kendimle bir kez daha gurur duymuştum.

Başıma geleceklerden habersiz kapıdan adımımı attım.

Arkadaşlar fikirleriniz benim için çok önemli bu sadece tanıtım amaçlıydı.

Bundan önce yazdığım hikayeleri hep silmiştim fakat inşallah bu öyle olmayacak ve bu hikayeyi zamanı geldiğinde final yapacağım.
İnşallah beğenmişsinizdir,beğenirsiniz.
Allaha emanet olun💕💕