YALNIZ KALMIŞLIK

İNTİHAR SÜSÜ

Sensizliğe intihar süsü verip polislere ihbar edeceğim seni... Sebebi sensin ; ölüp giden günlerimin, bir kaşık yalnızlıkta kavrulan hayatımın , mevsimi biten bir çiçek gibi solan gözlerimin... Sebebi sensin. Belki intihar ederse umutlarım o zaman gelirsin. Belki çalarsam sevdiğin şarkını gelirsin. Belki de beni özler de gelirsin... Kalp işte umutlanıyor her an gelirsin diye kendimi vermiyorum çöküntüye bilirim sevmezsin bitkin gözleri ve en çok da ela renginin solmasını sevmezsin. Peki yokluğunda tüm bunlar olacakken sen nerede olacaksın? Kimin yanında? Ve bana verdiğin vaatleri ona da verecek misin? Neyse düşünmek istemiyorum düşündükçe üşüyor umutlarım çocukluğum daha çok kitleniyor ve ben yine bitiyorum... Özlemek de bitirir aslında insanı. İliklerine kadar hissedebilmek o kokuyu ve yanında olmadığını anladığın an verdiği o üzücü his anlayacağınız insanı yok eder yokluğu... İntihar süsü verdim şimdi umutlarıma. Bileklerim yerine umutlarımı kesmekle yetindim olsun. Sabahın ilk ışıklarıyla ayrılacağım ordan şimdi polis falan gelir benim yaptığım anlaşılmasın kendisi kendisine yaptı denilsin. Ama tek farkı da " O kıymet bilmez adam yüzünden yaptı" denilsin...