Utangaç bir kızın karşısına aniden birisi çıkarsa ve onu utangaçlığından kurtarmak için yardım ederse sizce neler olur? Bu kız utangaçlığını ve güvensizliğini aşabilir mi?
"Ben, seni merak ediyorum ve seni keşfetmek istiyorum. Hayatını, hayallerini...
Multimedyada Beyza var. Gözlüğü fotoğrafta farklı renk ama siz siyah olarak düşünün.
Bu da Bora;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
• • •
"Ben, seni merak ediyorum ve seni keşfetmek istiyorum. Hayatını, hayallerini ve seninle ilgili her şeyi merak ediyorum. Hayallerini gerçekleştiren kişi ben olmak istiyorum. Ben, utangaçlığını yenmeni sağlayan ilk ve tek kişi olmak istiyorum."
♣ ♣ ♣
Ben hâlâ şaşkın bir şekilde ona bakmaya devam ederken, o ise benim aksime kocaman bir gülümsemeyle bana bakıyordu. Ağzımı açıyordum, diyecek şey bulamadığım için kapatıyordum. Yine açıyordum ve yine kapatıyordum. Kelimeler bir türlü ağzımdan çıkmıyordu. Aslında kötü birisi olmadığına emin olabilirdim ama yine de ona hemen güvenemezdim. Peki ben bu yardım işini kabul etsem, işe yarar mıydı? O, benim bu yaşadığım zorluğu nereden biliyordu? Peki onca yardım edilmesi gereken kişi varken, neden beni seçmişti? Bunları ona gerçekten tüm merakımla sormak istiyordum ama soramıyordum.
Bora'ya meraklı bir şekilde bakmaya devam ederken sınıfa hocamız girdi. Şükür ki gelebilmişti, gelmeseydi ölebilirdim şuracıkta...
Bora "Bu teklifimi bir düşün istersen." Dedi ve yanımdan kalkarak sırasına ilerledi. Ama ben istesem bile bunu ona söyleyemezdim ki, yapamazdım. İlk defa böyle şeyler yaşıyordum ve bu utangaçlığımın sınırlarını zorluyordu!
Bugün ilk defa bir dersi dinlemeyip uyumak istiyordum. Zaten fark etmezlerdi. Kafamı kitaplarımın üstüne koydum ve gözlerimi kapatıp kendimi uykuya teslim ettim.
♣ ♣ ♣
Bir anda kolumun dürtüklenmesiyle gözlerimi açtım. Işık gözlerimi acıtırken kısık kısık bakarak beni uyandıran kişinin kim olduğunu anlamaya çalıştım ancak buğulu gözlerim buna izin vermiyordu. Gözlerimi ovuşturdum.
"Uyan artık uykucu. Okul bitti." Bora'ydı. Kimse beni uyandırmak istemezken o neden benim için uğraşıyordu ki? Güvenimi mi kazanmaya çalışıyordu? Hiçbir şey bilmiyordum...
Gözlerimi ovuştururken bir yandan da çantama koyduğum büyük çerçeveli, siyah gözlüğümü arıyordum.
"Ha? Ne? O kadar uyudum mu ben ya..."
"Evet, baya baya uyudun. Hadi kalk artık.."
Hafifçe gülümseyerek kafa salladım. Dağınık çantamın içindeki gözlük kutumu sonunda bulduğumda gözlüğüme bir şey olmaması adına yavaşça kutusundan çıkarıp nazikçe camlarını sildim ve taktım. Şöyle bir saçımı düzelttikten sonra hiçbir şeyimi unutmadığımdan emin olarak çantamın fermuarını çektim ve omzuma attım.
