Revenge of the Assassin (ON-GOING)

Chapter - 28

CHAPTER – 28

Miyuka's PoV

It’s been three fucking days simula ng makaalitan ko si Jerica. And hell, she still fucking annoyed me!

Mas lalong kumulo ang dugo ko sakanya when I found out that she's Daisuke's fiancee.

At ito namang si Daisuke walang ginawa kundi ang sumunod sa mga gusto nito. Kaya ba lumipat sya ng ibang section dahil sa babaeng 'yun? Tsk!

Dapat wala akong pakialam sa kanila but Fuck! I felt irritated everytime I saw them together.

I woke up from my trance when Drake poked me. “Hoy babae, kanina ka pa tinatawag ni ma'am.”

I rumpled my brow. “Huh?”

Lumingon ako sa harapan at lahat ng mga kaklase ko ay nakatingin sa akin, maging ang teacher namin na kulang nalang ay hambalusin ako sa sobrang inis. The hell I care. Tsk!

“Ms. Fujima, if you’re not paying attention on my lesson just please go outside. Hindi ko kaylangan ang kagaya mo sa klase ko.” Mariing sabi nito. I rolled my eyes. So do I. Tsk

“Yosh!” I said apathentically. Kinuha ko ang mga gamit ko at nag-umpisa ng maglakad palabas ng silid. Narinig kong tinawag pa ako nila Kurt para pigilan, pero hindi ko na sila nilingon pa at tuluyan ng lumabas.

Pumunta ako sa rooftop para sana magpahangin pero natigilan ako nang makasalubong ko si Jerica kasama si Daisuke.

Nagtama ang mga mata namin ni Daisuke pero agad akong nag-iwas ng tingin.

Fuck! I can't stand seeing him with that bitch.

“Oh, look who's here.” Said the bitch while arching her brow.

Saglit ko syang tinignan at maglalakad na sana ulit ngunit napahinto ako nang hawakan nya ang braso ko. I can’t wait to kill this bitch!

“Hey douchebag, saan ka pupunta?” Tinignan ko ang braso kong hawak nya at nag-angat ng tingin sakanya.

I clenched my hands into fist. Hindi nya ba tlaga ako titigilan?

“Jerica, stop this. Let's go!” Daisuke said and grabbed her arms kaya napabitiw sa akin si Jerica.

“I'm sorry Yuka, we'll go ahead.” He added apologetically. Napalingon ako sakanya pero naagaw kaagad ni Jerica ang atensyon ko.

“Ghad Daisuke! Why are you saying sorry to that douchebag?” She hissed. Daisuke let go of Jerica’s arm and pintched the bridge of his nose. I think he’s trying to calm himself.

"Let's go." He said calmly.

Jerica shook her head. “No! Hindi pa ako tapos sa—” Naputol ang sasabihin ni Jerica nang dahasang hablotin ni Daisuke ang magkabilang braso nya.

“Shut the fuck up Jerica, will you? Are you deaf or what? I said let's go!” Sigaw ni Daisuke sakanya at agad na binitiwan sya. Nagulat si Jerica sa ginawa ni Daisuke at hinawakan ang kanyang namumulang braso dulot ng mahigpit na pagkakahawak ni Daisuke.

Maging ako nabigla sa ginawa ni Daisuke, pero hindi ko parin naiwasan mapasmirk.

“I-I'm sorry.” She stattered, but Daisuke ignored her and walked away.

Jerica threw me a Were-Not-Yet-Over look bago nya habulin si Daisuke. Tsk!

My lips curved up and shook my head. Screw you!

“Of course, were not yet over. I'm not fucking over with you, Jerica.” I murmured and leave the place.

***

Naglakakad ako pauwi sa bahay ng may maramdaman akong pares ng matang nakamasid sa mga kilos ko. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad habang pinakikiramdaman ang paligid.

Napahinto ako sa paglakad nang biglang tumunog ang cellphone ko. Kunot-noong kinuha ko ito sa bulsa ko at tinignan kung sino ang tumatawag.

Akari Calling...

“Nani?” (What?)

[Were all here at your house? Doko ni imasu ka?] (Where are you?)

Napalingon ako sa may likod ko nang maramdaman ko ang matatalim na tingin ng nagmamasid sa akin. Fuck!

“Tsk! I’ll be there in a minute.”

Hindi ako gumalaw sa kinaruruonan ko.

[Yosh! Nasa training room na silang lahat.]

Pinakiramdaman kong maigi ang paligid. Nasa malapit lang ang nagmamasid sa akin. Kailangan ko syang mahuli.

[Hey Miyuka, are you still there? May nangyayari ba?]

Napabalik ang atensyon ko kay Akari. I need to end up this call.

“Someone's watching me. I'll call you back later.” I said and immediately hang up my phone.

Ibinalik ko sa bulsa ko ang phone ko at nag-umpisa na ulit maglakad.

Habang naglalakad ako, naramdaman ko na dalawang presensya na ang nakamasid sa mga kilos ko. Damn! Who are they?!

I’m sure one of them was following me and the other one was spying at me from above. Sigurado ako na naruroon ito sa isa sa mga gusaling malapit sa kinaruroonan ko.

Sumipol ako at lumiko sa isang makipot at madilim na eskinita. Alam kong susunod ang mga ito sa akin at hindi nga ako nagkamali. Mabilis akong nagkubli sa isa sa mga malalaking puting kumot na nakasampay doon.

Pinagmasdan ko ang isang pigura ng lalake na maingat na hinahawi ang mga nakasampay na kumot. Mukang kaidad ko lang sya at batid ko na ako ang hinahanap nya.

“Are you looking for me?” Gulat na napalingon sya sa likoran nya, kung saan ako nakatayo.

Nanatili syang nakatingin sa akin ng ilang sigundo bago nya ako sinugod.

Panay ang atake nya at ganon din ako sakanya. Mas malakas sya kumpara sa mga nakalaban ko at hindi ko maitatanging nahihirapan ako sa bawat atakeng ginagawa nya.

Mabilis akong tumakbo patungo sa isang pader at agad na nag backflipped upang masipa ang kanyang mukha. Bumaksak sya sa lupa pero mabilis din naman syang nakatayo.

“Totoo nga talagang magaling ka.” Aniya habang pinupunasan ng kanyang kamay ang dumudugo nyang labi.

“Who the hell are you?” Walang emosyong wika ko.

He smirked. Tsk!

“Maybe one of your enemies.” Kibit balikat nyang tugon. Kumunot ang noo ko at handa na sana syang sugurin pero mabilis nya akong itinulak, dahilan para matumba ako.

“Shit!” He cussed nang madaplisan sya sa pisngi ng isa sa tatlong shuriken na lumipad patungo sa kinaruruonan namin. Napaawang ang bibig ko at napalingon kung saan nanggaling ang mga shuriken.

Nagmula ito sa taas ng isang gusaling malapit sa kinaruruonan namin. Mabilis akong tumayo at kinuha ang isang dagger na nakakabit sa hita ko. Handa na sana akong asintahin ang may kagagawan nito, pero mabilis itong naagaw sa akin ng katabi ko at agad itong ibinato sa pigura ng isang lalakeng nasa taas ng gusali. Tinamaan ito sa bandang puso kaya mabilis na bumagsak ang katawan nito. Batid kong ito ang taong kanina pa nanunuod sa mga kilos ko.

Nilingon ko ang katabi ko na ngayon ay hawak hawak ang dumurugo nyang pisngi. Is he crazy? Why he helped me when he’s one of my enemies?

Napansin nya sigurong nakatitig ako sakanya kaya lumingon sya saakin.

“Wag mong isiping iniligtas kita. Ginawa ko lang 'yun dahil gusto kong ako ang makapatay sayo.” He sneered. Hindi ko alam kung nagbibiro ba sya o hindi. Damn!

I frowned and glared at him, but he just laughed. Tss. Insane!

“Be careful lady. Hindi pa tayo tapos.” Aniya at mabilis na tumakbo palayo sa akin.

Sinubokan ko pa syang habulin ngunit hindi ko na sya nakita. Damn it! Who the hell is he?!

To be continued...