Revenge of the Assassin (ON-GOING)

Chapter - 11

CHAPTER – 11

Kaori’s PoV

Pinagmasdan ko ang natutulog na si Miyuka habang inaalis ni Yana ang mga bala ng baril sa katawan nya. Hindi na naming sya dinala sa hospital dahil may background naman si Yana sa panggagamot.

Si Yana ang nagsisilbing doctor naming tuwing may mga tama o sugat kami sa bawat mission na ginagawa namin. Isa syang medical assassin at magaling sya sa larangan ng panggagamot.

Hindi na namin kailangan pang pumunta sa hospital para magpagamot, dahil delikado kaming mag stay sa isang lugar katulad ng hospital dahil laging nasa panganib ang mga buhay namin. Kahit mga assassins kami sinisigurado parin namin na walang madadamay na mga inosenteng tao, pero hindi parin naming ito maiwasan.

“Stable na ang condition ni Miyuka. Hintayin nalang nating magising sya.” Yana stated while fixing her medical kit.

I nodded.  “That’s good. Magpahinga kana. Ako na ang bahala dito.” I said. Malalim na rin ang gabi kaya kailangan narin naming magpahinga.

“Okay. Magpahinga kana rin. Just call me if something happened to Miyuka.” She noted after leaving the room.

I sat on the chair near to Miyuka’s bed. Kung itatanong nyo kung paano ko sya nakilala at kung bakit lagi akong nasa tabi nya, ito ay dahil itinuring ko na syang kapatid simula noong ipakilala sya saakin ni Papa.

Flashback

“Otosan!” (Father!) Salubong ko sa papa ko pagkarating nya galing japan. I immediately hugged him and pecked on his cheek. Namiss ko talaga si oto~san pero sino ‘tong batang kasama nya na mukhang kaedad ko lang?

“Oto~san, who is she?” I asked curiously while holding his hand.

“Oh she’s Miyuka, the only daughter of my best friend. She will stay here for a long time, so treat her like your own sister, okay?” Otosan explained while glancing to Miyuka. Natuwa naman ako sa sinabi ni papa dahil may makakasama na ako bukod kila manang. Lagi kasing wala si papa dahil busy sya sa mga busineses nya at si mom ay matagal ng patay.

“Hi Miyuka!” I greeted her with delight but she ignored me.

I went closer to her. “I’m Kaori. From now on, we’re sisters na ha.” I continued and tried to hug her but she moved backward.

“Ojisan, where’s my room? Watashi wa tsukarete imasu.” (Uncle) (I’m tired) She said apathetically.

“Follow me. Ikou.” (Let’s go) Dad said and they went to Miyuka’s room.

****

“Miyuka, dinner is ready!” I said while knocking on her room’s door. I called her many times, but she still didn’t open her door, so I decided to get the spare key of her room and open it.

“Miyuk---” Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil bigla nya akong tinignan ng masama.

“Get out of my room! I’m not hungry!” She ordered while clenching her fist.

“P-pero...”

“Chikayoranaide kudasai!” (Go away!) She bellowed. Nagulat at natakot ako sakanya kaya minabuti kong lumabas na ng kwarto nya.

I hated her because of her unbearable attitude, but I tried to understand her. Otosan told me that something’s terrible happened to Miyuka’s family. Her family was brutally killed on her 12th birthday. Dahil sa pangyayaring iyon, nabalot ng puot, paghihinagpis at galit ang puso ng dating masayahing bata na si Miyuka. Si otosan ay malapit na kaibigan ng mga Fujima kaya itinuring narin nyang anak si Miyuka.

End of Flashback

Simula noon ay itinuring ko na syang kapatid kaya ganito nalang ang pagaalala ko sa kanya.

Tumayo na ako at inayos ang kumot ni Miyuka. Aalis na sana ako sa kwarto nya nang may mapansin akong pigura ng isang tao na nakamasid sa amin. Agad akong kumuha ng dagger nang hindi nya napapansin. Nang makalapit ako sakanya, ay agad kong itinutok ang dagger na hawak ko sa leeg nya.

“Who the hell are you?” Mahinahong tanong ko sakanya pero imbis na sagotin nya ang tanong ko ay agad nyang inagaw ang dagger ko at agad tumakbo paalis.

Hinabol ko naman agad sya at pinaulanan ng shuriken ang kanyang direksyon kaya napahinto ito. Agad ko syang nilapitan at hinatak ang buhok nya.

“Sino ang nag-utos sayo na pumunta dito, ha?” I asked while I still grabbing his hair.

“Wala akong sasabihin. Ahhhh~” Sinugatan ko ang leeg nya gamit ang dagger na hawak ko.

“Sino ang nag-utos sayo?” I asked again.

“Si Lor—” Hindi nya na naituloy ang kanyang sasabihin dahil may biglang pumana sa leeg nya. Shit!

Agad akong lumingon sa direksyon kung saan nanggaling ang palaso pero wala akong nakitang ibang tao.

Lumapit ako sa nakahandusay na lalake para humanap ng bagay na pwede kong gamitin upang makahanap ng impormasyon. I looked at his wrist and I saw a tattoo – a four symbol of star forming a diamond shape. Sa loob nito ay ang initials na Y.E.

“What could possibly be the meaning of these initials?” I whispered at naglakad na pabalik sa patungo sa bahay. I need to figure it out as soon as possible.

To be continued…