Μια ευχή αρκεί να σου αλλάξει τη ζωή!

Κεφάλαιο 9

Καθώς εκκενώναμε το κτήριο μια γυναικία φωνή ακουγόταν ζητώντας για βοήθεια.Ήθελα πολύ να την βοηθήσω αλλά οι φλόγες ήταν πραγματικά πολύ ψηλές.Αφού βγήκα από το κτήριο έρχεται γρήγορα προς το μέρος μου ο θείος μου.

-Κάθριν όλα καλά;

-Ναι μα μια γυναίκα είναι εγκλοβισμένη εκει μέσα!Να πούμε κάποιον να πάει να την βοηθήσει.

Πριν προλάβω να τελειώσω βλέπω τον θείο μου να τρέχει προς το φλεγόμενο για τα καλά κτηριο.Μετά από περίπου ένα λεπτό ατελείωτης αγωνίας το κτήριο καταρρέει και ο Ντέιβ με την γυναίκα δεν βγήκαν ακόμα και ήταν βέβαιο πως ήταν και οι δύο νεκροί.Η καρδιά μου κόντευε να σπάσει.Ήμουν έτοιμη να τρέξω προς τα εκεί αλλά ο Τσέις με κρατά τόσο σφιχτά που δεν μπορώ να κάνω τίποτα.Φωνάζω να με αφήσει ενώ τα καφτά δάκρυα κυλούν ασταμάτητα από τα μάτια μου.Κάποια στιγμή μέσα στις προσπάθειες μου να με αφήσει σταματάει να με κρατάει έτσι βρίσκω την ευκαιρία και τρέξω όσο πιο μακρυά μπορούσα προς την αντίθετη πλευρά του συμβάντος.Έτρεχα! Έτρεχα χωρίς προορισμό με τα δάκρυα να μην σταματάνε. Βρήκα ένα παγκάκι ανάμεσα σε κάτι δέντρα και κάθισα ωστε να καταλάβω αν όλα αυτά που έγιναν είναι αληθινά.Ξαφνικά ακούω βήματα να έρχονται προς το μέρος μου.Δεν μπορώ να δω ποιός είναι διότι τα μάτια μου είναι γεμάτα δάκρυα.

-Εδώ είσαι επιτέλους!είπε ο Τσέις με ανακούφιση

-Σε παρακαλώ Τσέις φύγε!Θέλω να μείνω μόνη μου για λιγο ακόμα.είπα σκουπίζοντας τα δάκρυα μου τα οποία έκαναν μουσκεμα το μανίκι της μπλούζας μου.

-Το ξέρω Κάθριν απλά ήθελα να βεβαιωθώ πως είσαι καλά και δεν έκανες καμιά ανοησία.

-Τσέις................Είναι όλο αυτό αληθινό;τον ρώτησα με την ελπίδα να μου πει πως απλά είναι ένα όνειρο

-Δυστυχώς είναι!Και θέλω να σου δώσω τα συλλυπητήρια μου.

Τότε το κλάμα ξανάρχισε.Βάζω τα χέρια μου στο πρόσωπό μου γιατί δεν θέλω να με βλέπει κανείς σε τέτοια κατάσταση.Ο Τσέις με παίρνει στην αγκαλιά του και μου λέει πως όλα θα πάνε καλά.Μέσα στην θλίψη μου κοιτάω τον Τσέις κατάματα ως που τα χείλη μας ενώνονται.Αισθάνθηκα όμορφα για λίγο μέσα σε αυτην τη μαύρη μέρα.Όταν κατάλαβα τι έγινε είπα:

-Αν θες το ξεχνάμε.

-Όχι δεν θέλω να το ξεχάσουμε.είπε μετά από λίγο ξαφνιάζοντας με με την απάντηση του.Θα σε αφήσω μόνη σου για λίγο όπως μου το ζήτησες.