Μια ευχή αρκεί να σου αλλάξει τη ζωή!

Κεφάλαιο 4

ΝΤΙΝ ΝΤΙΝ ΝΤΙΝ

-Πήγε κι όλας 8;είπα κλείνοντας το ξυπνητήρι με έναν αναστεναγμό.

Σηκώθηκα,ντύθηκα και περίμενα να έρθει η ώρα να συναντήσω τον Τσέις για την πρώτη μας προπόνηση.Ήμουν τόσο αγχομένη ως που άρχισα να πηγαίνω πάνω κάτω όλη την ώρα.Ξαφνικά ακούω το χτύπημα της πόρτας.

-Περάστε!είπα με τρεμάμενη φωνή.

-Καλημέρα!Πώς είσαι σήμερα;είπε ο Τσέις με ένα αστραφτερό χαμόγελο.

-Καλημέρα!Ελπίζω καλύτερα.είπα κλείνοντας την πόρτα πίσω μου.

-Φαινεσαι αγχομένη!

-Μπα γιατι το λες αυτό δεν φαίνομαι είμαι αγχομένη!είπα προσπαθόντας να χαμογελάσω

-Λογικό είναι έτσι ήμουν και εγώ την πρώτη μου μέρα βέβαια ήμουν πιο σε πιο μεγάλη ηλικία απο εσένα.

-Τώρα ησύχασα!

Αφού περπατήσαμε  για αρκετή ώρα φτάσαμε έξω από μια πόρτα που έλεγε <Χόρος Προπόνησης>.Ανοίγει την πόρτα και αντεικρίζω μια τεράστια αίθουσα γεμάτη με διάφορα είδη εξάσκησης.Αλλούείχε στόχους ,αλλού τοίχους αναρίχησης...

-Λοιπόν αρχίζουμε;είπε ο Τσέις

-Πάμε!!

1,5 ώρα μετά

-Λοιπόν τα πήγες καταπληκτικά!είπε ο Τσές με έναν ενθουσιασμό.

-Ευχαριστώ το μόνο που θέλω τώρα είναι να κοιμηθώ!

-Λογικό.Με βάση το πρόγραμμα έχεις μια ώρα κενό οπότε αξιοποίησε τον χρόνο σου όπως θες.Αα να ξέρεις θα έρθω κατα τις 11 παρα να σε πάρω, θα πάμε να συναντήσουμε τον θείο σου ο οποίος είναι μέλος της οργάνωσης.

-Τον θείο μου αλήθεια δηλαδή και οι γονείς μου είναι κατάσκοποι;

-Δεν μπορώ να σου πω.Συγγνώμη!

-Οκ.είπα με έναν αναστεναγμό

Μετά απο περίπου μια ώρα.

Βγαίνω στον διάδρομο έξω από το δωμάτιο μου περιμένοντας να εμφανιστεί ο Τσέις (αχ τι ωραίο όνομα).Καθώς περίμενα ένα σκούντηγμα από έναν άγνωστο κύριο με βγάζει απο τις σκέψεις μου.

-Ωπ συγγνώμη!είπε ο κύριος με το βλέμμα του να με εξετάζει απο επάνω μέχρι κάτω.

-Δεεεεν πειράζει!είπα κάπως δυστακτικά.

-Πρέπει να φύγω έχω ένα σημαντικό ραντεβού.είπε φανερά αγχομένος στο να μην αργήσει βλέποντας το ρολόι του.

-Εντάξει μην σας καθυστερώ!είπα λέγοντας απο μέσα μου τη με νοιάζει που έχει ένα ραντεβού.

Αφού έφυγε, στο τέλος του διαδρόμου βλέπω τον Τσέις να έρχετε βιαστικά.

-Που ήσουν εσύ;είπα με ένα ναζιάρικο βλέμμα

-Αργησα εε;Σορρυ!Αντε πάμε να δούμε τον θείο σου.

-Φύγαμε!είπα όλη χαρά

Ανεβήκαμε στον δεύτερο όροφο,περπατήσαμε λίγο ως που σταματήσαμε μπροστά σε μια πόρτα.Ο Τσέις μου κάνει νόημα να ονείξω εγώ την πόρτα.Παίρνω μια βαθιά ανάσα και ανοίγω την πόρτα.Σηκώνω το βλέμμα μου σιγά σιγά και αντικρύζω..............