10 Years From Now

* Chapter 1 - Baliw.

"Psst, baby! Ikaw ha, anong ngini-ngiti mo diyan?"

Oops, nahuli ako ng asawa kong mukhang ewan nangiti dito. Kahiya. :p

"Wala lang baby. Bigla lang ako nagreminisce, ewan ko ba."

"Achuuu, naalala mo 'yung mga panahong baliw na baliw ka sa'kin, ano?"

"Hoy Mr. Boyon, pwede ba 'wag ka ngang assuming!"

Grabe talaga 'to si Arvin. Napakafeeler. Baliw na baliw daw ako sa kanya? Asa pa.

Baliw na baliw na baliw na baliw po kasi ako. Hahaha! Okay, ang corny ko pls.

"Ay gano'n ba Mrs. Boyon, hindi ba? Okay. :("

"Hala, si Arbeng ko matampuhin. >o< Sorry na po. Loves naman kita eh."

"Ang pa-cute mo talaga baby kahit kailan. Hahahaha! Pero alam mo ba, baliktad na mundo ngayon."

"Kala mo naman hindi siya pa-cute. Tse. At bakit naman ho baliktad, Mr. Boyon?"

"Kasi po dati, kahit i-deny mo, alam ko naman baliw na baliw ka sa'kin. Pero ngayon. ako na yata 'yung baliw na baliw sa'yo. ;)"

asdfghjkl;'

Tama ba 'yung narinig ko?

Oxygen please. (/////\\\\\) 

"Yieee, kinilig misis ko. Hahaha! Iba na talaga kapag nakabihag ka ng fan girl. ;)"

"Tse, Arvin! Tse!"

Winalk-outan ko nga. Nakakainis!

Kala niya siya lang pwedeng magtampo hah. zzz.

Bahala ka sa buhay mo Arbeng. Mahal kita pero kasi naman eh.

Para siyang bata, nakakainis. Lagi nalang niya akong inaasar na fan girl.

Alam ko naman na fan girl ako. Kaso dati 'yuuuuun! Hindi na ngayon!

Asawa na kayo, excuse me!

"I love you too! Hahaha!"

Hayyy, kung may ganito ka ba ka-sweet na asawa, magagawa mo pa bang magtampo kahit lagi ka nalang inaasar? Hindi 'di ba.

Ganito naman kami palagi. Asaran pero maya-maya, bati rin.

Sabi nga no'ng mga kaibigan namin, para daw kaming baliw. Tama naman sila eh.

Baliw kami.

Baliw na baliw sa isa't-isa.

Hahaha! Last na 'yun, promise! :p

Eh since hindi ko na naman siya natiis, bumalik ako do'n sa veranda. Nando'n kasi kami. Hinihintay lang namin si Viorel lumabas kasi aalis kami.

Oh, eto na pala siya eh.

"Yihieee. Daddy and Mommy are so sweet. Kiss mo nga si Mommy, Daddy."

"As much as to, Viorel. Pero your Mommy's mad at me kasi eh."

"Eh, why is Mommy mad at you?"

"Kasi inasar ko na namang fan girl si Mommy. Nahihiya ata."

"Eh what's fan girl, Daddy?"

"Hmm,, it's hard to explain baby eh. Basta you're Mommy's crazy about me even before we met."

"Yihieee, ikaw Mommy ha!"

Ay, anak ka ng tatay mo. Sa lahat ng pwedeng mamana ni Viorel kay Arvin, bakit 'yung lakas pang mang-asar? Syempre 'yung tatay, tuwang-tuwa. Aba pa'no, lagi silang kampi.

Bullied mother and wife ang peg ko. Huhuhu. T^T

"Arviiin, ano ba 'yang mga tinuturo mo sa anak mo, ha? :("

"Sus, ba't ka sad baby? Masama bang ikwento kay Viorel 'yung reason kung bakit tayo ngayon? Hindi ka ba proud na sa'ting dalawa, ikaw 'yung unang nagmahal at kung hindi mo ako minahal, walang Mr. at Mrs. Boyon ngayon, at walang Viorel?"

"Baliw. Eh kasi, ikaw pa nga 'tong nagsasabi na hindi kami fan girl, Overloaders kami. Tsaka kahit hindi ako naging fan girl, may Mr. and Mrs. Boyon pa rin. Sila mommy at daddy, tsaka magiging asawa mo, just in case. :("

"Sorry na pretty. Ay mali, gorgeous pala. Basta ako, proud ako na I have you in my life. I would not wish for any one but you. Smile ka na please. Alam mo namang mas gusto kong naka-smile ka eh."

"Oo na po Mr. Boyon. Nakakainis ka. Lagi ka nalang ganyan. Ang lakas mong mang-asar tapos pa-sweet ka pagtapos. Leche, 'di tuloy ako makapag-emote muna kahit saglit."

"Hahaha! Bleh. Tara na nga. Baka hinihintay na tayo nila Mommy."

*kiss on forehead*

Jszchrst. Kahit ilang taon na kaming kasal ni Arvin, hindi ko pa rin waring maisip kung bakit ganito pa rin 'yung epekto niya sa'kin.

Sa bawat hug, at kiss, bumabalik 'yung feeling ko 10 years ago.

'Yung feeling ko no'ng bata pa ako, at 'yung kilig feels ko na dati pa.

*holds hand*

"Opo, tara. Viorel! Tara na daw sabi ni Daddy."

Ang cute-cute talaga ng anak ko, mana sa'kin. Ay este, sa'min pala. Habulin din 'to ng chicks in the future, for sure! :3

"Mommy, bati na kayo ni Daddy?"

"Yes po. Bakit?"

"Kiss kayo, please?"

Ay buang na bata. Kabaliwan really does run in the family, ano?

"Oo nga Mommy, kiss mo naman si Daddy. *puppy eyes*"

"Magtigil ka, kababati lang natin ha."

"Hahaha! Oo na. Hayaan mo na 'nak, makaka-score din si Daddy mamaya."

Pumasok na kami sa car and we headed off. I really am thankful that God gave Arvin to me. Kasi sa dinami-dami ng Overloaders na nakilala niya, at sa dami-daming babaeng dumaan sa buhay niya, sa'kin siya bumagsak.

Kagaya ng palagi kong sinasabi dati, "In God's perfect time". Kailangan lang talaga nating maghintay. :)

***

A/N: Help me look for typos and wrong grammars. I wrote this at around 3am a while ago and alam iyo naman, oras na ng kabangagan 'yun. Hahahaha! Lervyew! And let's keep on supporting BoysOverLoad, okay? :*