Gece

LEA

Hikayemi okuyan herkese çok teşekkürler.Benim için hepiniz çok değerlisiniz

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Evden çıkamaz olmuştuk. Bildiğiniz gibi "O"yu gören kimse saniyeler içinde canveriyordu.İlk başlarda binlerce bakırı barındıran topraklarımız şimdi sadece 500 kişiyi barındıyordu.Kanat topluluğumuzda çok kişi can vermişti.Her seferinde dediğim gibi çok korkuyorduk.Sabah annem ve kardeşim Melanie'nin kouştuklarını gördüm.Kardeşim bu zor sürece yalnızca 5 yaşındayken başlamıştı.Bu yüzden kendi halime şükrediyordum.Konuşmalarının ilk başlarını duyamasam bile sonlara doğru duydum.

---Anne sence ölecek miyiz?

---Tabi ki hayır Melanie.Biz her zaman yaşayacağız.Sadece yaşadığımız yerler değişecek.Bazen gözünün önünde yaşacağız bazen kalbinin içinde...

---Ama sen hiç kalbime gitme anneciğim .Ben sana orada sarılamam ki.

Melanie bunu söylediğinde ağlamaya başlamıştım.Annemde benden sonra hemen ağlamaya başlamıştı.Annem aynı anda hem ağlayıp hem de Melanie'ye sarılıyordu.Zar zor da olsa annem ağlarken kız kardeşimin söylediği şeyi duymuştum.

---Ağlama anneciğim. Yoksa tanrı baba seni ağlattığım için bana kızar.

---Tamam kızım söz ağlamayacağım.

Annem bunu söylemesine karşı hala ağlıyordu.Benim de göz yaşlarım teker teker yüzüme düşüyordu.

Ailemi çok sevdiğimi yine anlamıştım.Onlar hayatımaki en değerli kişilerdi ve onlar için yapmayacağım şey yoktu.Gerekirse "O" olsun.Onlara zarar veren herkesle her an savaşmaya hazırdım.

Göz yaşlarımı ellerimle silip kız kardeşimin ve annemin yanına gittim.İkisine de sıkıca sarıldım.İkiside bu sevginin nerden geldiğini sordular.Bende onlara sizi çok seviyorum o yüzden dedim.

Hayatım içerisinde benim birilerini öpüp sarıldığım nadirdir.O yüzden kime sarılsam veya öpsem bir gariplik ile karşılanır.

Ailem için ölmeyi bile göze alırım.Onlar için ne pahasına olursa olsun savaşırım karşımdaki "O" olsa bile...