Chapter 11- Time Heals All Wounds
after a week, ganun pa rin ang mga nangyayare. mas nagiging close ulit kami ni dj. feeling ko nga bumabalik na ulit sa dati.
lagi niya akong sinusundo at hinahatid sa bus, binibilihan ng food sa canteen, binibisita tuwing recess&lunch, tinatawagan, tinetext, etc. yung parang mga ginagawa niya dati. ganun siya. and take note: di pa kami nyan ah! oha! san ka pa? haha!
last week, puro practice ang nangyare. diba nga may speech choir pa kame? yeah, yun. nakakatuwa nga pag magppractice kami eh. para kaming nagiiskip ng klase haha! pano ba naman, halos every subject, ineexcuse kami nina dj para mag practice sa choir.
oh diba? haha.
yung section kasi nina dj, star section yun eh. kaya yung mga teachers nila, mataas yung expectations. eh eto namang si dj, masipag pag dating dyan sa class performance. pag klase na yung paguusapan, kailangan lagi siyang active. kahit loko loko yun, responsable naman din yun hehe. ^^
nandito kami ni bes nakaupo sa bench sa tambayan ng mga estudyante. lunch kasi ngayon, kaya nandito kame. hinihintay namin sina dj at yung barkada niya. lagi rin kasi sila dito tumatambay pagka recess at lunch.
sabay daw kame kakain eh, kaya heto.. naghihintay kame.
ah! alam niyo ba, nagkakamabutihan na rin sina julia at diego? oo! nagbati na sila nung isang isang araw pa. natuwa nga ako eh. kasi simula nung nag start yung choir, parang lahat umaayos na. di nga, seryoso. pansin niyo na rin naman siguro diba?
masaya nga ulit si bes eh. parang dati lang. tsaka pinatawad na niya si diego kasi inexplain niya lahat ng nangyare nung gabing yun. at yun! bati nga, haha!
oh, eto na pala sila.
"julia! kath!" sabi ni diego
"oh, parang ang tagal niyo naman?" tanong ko kay dj
"may inasikaso lang." sabi niya
"ah, sige! kain na tayo. kanina pa ako gutom, tagal niyo kasi." pagyayamot ni julia
"forever matakaw ka talaga juls" pangaasar ni diego
"che, mind your own stomach."
inirapan ni bes hihih
AYYIEEEE!
"oh, kath nga-nga! aaaaa" dj
bakit ako susubuan neto? ano ako, baby? o_o
"ayoko nga."
"dali naaa"
"may kamay ako okay?"
"mm! yan, di mo pa ba kakainin?"
dinikit na niya yung kutsara sa bibig ko. ano pa ba magagawa ko. edi sinubo ko na yung pagkain.
-__-
sabay tingin ng nakakaloko. -__-
"yuuuum, sarap diba kath?" sabay kindat
BINABASA MO ANG
Be mine?
Novela Juvenilleaving and letting you go was the hardest decision i've made. when everything was doing fine then, it all crashes again. and the worst part is, i dont want to try and put it all back together.. but i have to. because, i still love you.
