De Selectie Fanfictie

Hoofdstuk 5: Wakker!

Zwart....
Alles is zwart....

Ik hoor stemmen naar ik kan niks zien...
Ik wil praten naar ik kan niks zeggen...
Zo gaat het een tijdje door, tot ik eindelijk mijn ogen open kan doen.

Maxon is door de kamer aan het ijsberen, dienstmeisjes zitten om me heen en er staan twee wachters bij de deur.
Ik lig in mijn eigen kamer in mijn eigen bed.

'Ze is wakker!' Zegt een van de dienstmeisjes.

Maxon sprint naar mij toe, ondanks dat hij maar anderhalve meter van mij vandaan staat.
'America, liefje, je bent eindelijk wakker!' Hij komt naast mijn bed zitten en legt een hand op mijn voor hoofd. 'Gaat het? Je bent wel een beetje warm...'
'Ik voel me prima...' mompelde ik.
'Kunnen jullie ons even alleen laten?' Zij Maxon.
De dienstmeisjes en de wachters maakte een buiging en liepen weg.
'Gaat het ook nog goed met de baby?' Is het eerst dat hij zegt als het zeker is dat iedereen buiten gehoor afstand is.
'Ik... Ik hoop het.'
Auuu....!
Kreunend kom ik overeind.
'Ik ben pas een maand zwanger, dus zo erg zal het hopelijk niet zijn...'
'Toch wil ik het even laten na kijken.' Zegt Maxon en aait me over mijn wang.
'Oké.' Zucht ik en ga rechtop zitten.
'AAAUUUU!!' gil ik. Mn rug doet zo veel pijn dat ik het niet in woorden kan uitdrukken.
'Rustig maar, liefje, het komt allemaal goed,' zegt Maxon rustig, hoewel duidelijk is dat hij zich niet op zijn gemak voelt. 'Misschien moet je weer gaan slapen.'
'Ja, misschien is dat wel beter.' mompel ik.
Langzaam wordt alles weer zwart, maar nu is het beter, niet zoals de eerste keer. Ik voel Maxon nog mijn hand pakken en dan is het weer zwart...

*droom*

Een huis, een armoedig huis. Het is helemaal van hout gemaakt. Ik loop de trap op. Hij kraakt alsof er 10000 olifanten op lopen. Voorzichtig probeer ik een deur open te maken, maar ik sluit hem meteen weer. Er staan allemaal martelwerktuigen in! Ik open de volgende deur. Er ligt iets op een tafel met een laken over zich heen.
Is het dood? vraag ik me meteen af. Voorzichtig stap ik de kamer in. Op uitzondering van de tafel met laken staat er verder niks in de kamer. Opeens beweegt er iets. Zachtjes loop ik om de tafel heen. Dan zie ik iets wat ik van mijn leven niet meer vergeet. Onder het laken steken twee voeten uit. Alleen het enge is: de voeten draaien om! Ik slaak een gil en ren de kamer uit en sla de deur achter me dicht.
Alleen ik had binnen moeten blijven, want er staat iemand met een mes te wachten. Nee, wacht! Het is niet zomaar iemand, het is Kota! {Haar broer} Langzaam loopt hij op me af. Hij zet het mes op mijn keel en zegt vals: 'Ik wil koning worden. Dat had al moeten gebeuren, maar nu gaat het gebeuren. Je zorgt er maar voor dat Maxon aftreedt want anders...'
Hij zet meer druk op het mes en ik gil...

*einde droom*

'America? America?!!'
'Ahhh!!' Ik schrok wakker.
Maxon zit met een bezweet hoofd naar me te staren. 'America? Wat was er? Je zweet.'
'Een nachtmerrie... en jij ook.' Grinnikte ik.
Hij glimlachte. 'Ga maar even douchen, dan zie u je strakt bij het avond eten.'
En hij stapte de deur uit.
Ik keek op de klok. Zes uur. Laat ik naar op schieten.