De Selectie Fanfictie

Hoofdstuk 2: Achtervolging

'Silvia, als je het niet erg vindt, maak ik even een wandelingetje dior het paleis. Ik ben zo terug!' zei ik. Ik hoorde haar iets bevestigends mompelen en toen was ik weg.
Op mijn gemak liep ik langs de rij wachten, ik besteedde geen aandacht aan ze, ze deden alleen maar hun plicht. Opeens schreeuwde er een: 'JIJ DAAR, BLIJF STAAN!!!!!!' Ik keek om me heen er was niemand anders in de hal, hij moest het dus wel tegen mij hebben. Pas toen zag ik dat hij met een getrokken pistool op me gericht stond. Ik wist dat ik rustig moest blijven, maar dat lukt niet echt als er iemand met getrokken pistool voor je staat.
Ik bedacht me geen moment, schopte mijn schoenen uit, daar kon ik niet op rennen, en rende zo hard als mijn jurk toeliet weg. Ik had geen flauw idee waar ik was omdat het paleis ENORM groot was. Ik hoorde schoten achter me en zonder me te bedenken schoot ik een gang in, en nog een. Maar de voetstappen van mijn achtervolger bleef ik horen.
Na wat een uur rennen leek, zag ik een kamer die ik op slot kon doen. Ik schoot de kamer in en dacht dat ik veilig was, maar ik keek recht in twee koude blauwe ogen. Toen ik beter keek zag ik dat het Suzanne was, de vrouw die meer dan 500 moorden op haar naam had staan. Er verscheen een duivels lachje om haar lippen.
'Zo zo, koningin America.' zei ze duivels. De moed zonk me in de schoenen. Dit zou pijn doen, heel veel pijn. Zij had zo'n enorme hekel aan het koningshuis, dat was niet normaal.
Ze greep mijn arm en sleurde me mee. Ik probeerde me los te wurmen maar ze had me in een ijzeren greep. Ik keek om me heen, er was geen enkele wacht te bekennen wat ik vreemd vond.
We stopten voor een ijzeren deur die ze open maakte met een sleutel. Toen de deur open had gemaakt, zag ik een constructie staan die ik ook bij de afranseling van Marlee had gezien. Hoe had ze die spullen hier gekregen? Ze trok me de kamer in en trok de deur dicht.
Ik kon niet meer ontsnappen...