Hoofdstuk 3: zweepslagen...

332 11 2
                                    

Toen de deur dicht viel, wist ik dat er geen weg meer terug was.
Suzanne trok me mee en dwong me te knielen voor een vierkant blok. Ik keek naar de deur, was er dan echt geen weg meer terug?
Pas toen zag ik dat er twee wachten bij de deur stonden, of beter gezegd wachtSTERS! Het waren twee meisjes van maximaal een jaar of 14. Het linker meisje had lang blond haar in een staart en blauwe ogen. Het rechter meisje had bruin haar tot op haar schouders {los} en groene ogen. Beide meisjes waren erg gespannen, tenminste zo leek het, en moesten steeds als ze naar elkaar keken giechelen.
'Kniel.' zei Suzanne. Ik wist dat het geen zin had me te verzetten en knielde. 'Braaf koninginnetje' zei ze gemeen. Ze liep weg en kwam even later terug met een zweep.
Voordat ik me kon voorbereiden op de pijn kwam de zweep al op mijn rug terecht. Ik gilde/schreeuwde het uit van de pijn. Suzanne giechelde vals. Ook al het ik pas 1 zweepslag gehad, ik voelde het bloed over mijn rug lopen.
Hoe had Maxon dit in hemelsnaam zo vaak kunnen doorstaan? Totaal onverwacht kwam de tweede slag. Ik weet niet hoe ik schreeuwde maar Suzanne moest er duivels hard van lachen. De derde slag volgde en de vierde en de vijfde. Allemaal met een andere tijd er tussen.
Mijn jurk plakte aan mijn lijf van het bloed. Na de zesde en zevende slag werd mijn blik wazig. Nee, sprak ik mezelf toe, ik moest niet opgeven, ik moest doorvechten!
Opeens hoorde ik iets, heel zacht. Het klonk alsof er iemand de deur probeerde te openen. Suzanne leek het niet gehoord te hebben.
Na seconden die uren leken te duren, vloog de deur open. Er stonden 2 meisjes in de deuropening. Het grootste meisje had lichte krullen in een staart en bruine ogen. Het kleinste meisje had donkerblond haar, een pony en blauwe ogen. De meisjes bijde deur schrokken duidelijk bij het zien van de meisjes in de deuropening.
'Laat haar los!!!!' schreeuwden ze. Suzanne liet, zichtbaar verbaasd de zweep voor de achtste keer neer komen.
Meer kon mijn lichaam niet aan en het werd zwart voor mijn ogen.

Nou beste mensiess wat vinden jullie er tot nu toe van? Laat het weten in de reacties.
Xxx schrijvertjes

De Selectie FanfictieWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu