Magic Is The Truth, uit het verhaal van Zoë //on Hold

Verhuizen?

"Hallo, ik ben Zoë. Gewoon een meisje die passie voor tekenen heeft. ik maak meestal nogal onwerkelijke tekeningen. Onrealistisch, maar toch kan ik mezelf erin verplaatsen. Nu even een ander onderwerp: Ik heb dus een verhaal wat ik jouw wil gaan vertellen. Ik weet nog niet waar ik moet beginnen, maar ik begin wel ergens.

Het is een mooie dag in de zomervakantie. De zon schijnt mijn raam in terwijl ik uitkijk op de zee. Terwijl ik lekker aan het genieten ben, komt opeens mijn moeder binnen." "Ik moet wat met je bespreken Zoë en ik denk dat je het niet zo heel leuk gaat vinden," "zegt ze. Even is het stil dan begint mijn moeder weer met praten:" "Zoals je al weet ben ik al een tijdje werkloos. Dat is voorbij, ik heb nu net nieuw werk gevonden." "Maar dat is toch juist leuk roep ik vragend." "er is een maar," "begint mijn moeder weer," "mijn nieuwe baan licht hier niet dichtbij, dus....." "Dus vraag ik nieuwschierig en bang met een zeg-het-nou blik." "Dus we gaan verhuizen." "Ik ben opeens helemaal stil en ik staar glazig voor me uit. Ik heb niet door dat mijn moeder een arm om me heen slaat. Opeens barst ik in huilen uit, ik schrok er zelfs van, en tijdens het huilen begin ik over mijn vele vriendinnen, die ik dan nooit meer ga zien.

Een uur later ben ik al een beetje bijgekomen en is het ook wel spannend. Ik zit benden in de woonkamer en ik zie mijn ouders druk heen en weer lopen met dozen. Mijn moeder geeft er een aan mij en zegt dan:" "Doe hier al jouw lievelings spullen in. Nu het bekent is dat we gaan verhuizen wil ik dat ook snel doen." "Ik loop naar boven en ik begin rustig mijn spullen in te pakken.

Een week later komt de verhuiswagen al voorrijden. Het gaat nu wel heel snel allemaal. Alles wordt ingepakt en klaargemaakt voor vertrek, terwijl ik naar mijn vriendinnen loop, die al zitten te wachten op mij, om afscheid te nemen.

Een half uurtje later zitten wij al in de auto op weg naar ons nieuwe huis. Het gaat mij een beetje te snel. In de auto denk ik na over hoe het nieuwe huis eruit zal zien en hoe lang het nog rijden is. Ik denk een kwartiertje aan, maar niet langer omdat mijn moeder dan zegt:" "We zijn er!" "We staan voor een groter en mooier huis als het vorige. Een mooi groot wit huis die er niet ouderwets uitziet, maar juist modern. Ik vind het prachtig. Terwijl ik nog even naar het prachtige nieuwe witte huis kijk, ruimen mijn ouders alle dozen in ons nieuwe huis op. Uiteindelijk loop ik naar binnen.