Magic Is The Truth, uit het verhaal van Zoë //on Hold

Monókeros?

Het is de volgende dag en ik word op een ruwe manier gewekt door de wekker die op mijn nachtkastjes staat. Met een zucht sta ik op uit mijn boed. Het is tijd om me klaar te maken voor een nieuwe schooldag....zucht....

Even later ga ik beneden aan de ontbijttafel zitten. Mijn broertje en mijn moeder zitten al als ik aan kom lopen. Mijn vader ligt nog in bed, omdat hij nachtdienst heeft gehad. Zodra ik aan tafel zit vuurt mijn moeder allemaal vragen op mij af om aan van alles te denken vandaag, omdat ze vandaag 2 dagen op vakantie gaat naar een vriendin in Zwitserland, dus we zijn dan s'avonds alleen thuis, omdat mijn vader dan weer nachtdienst heeft. Daarom moet mijn moeder zeker weten dat we niks gaan vergeten en dat er niks met ons kan gebeuren als we alleen thuis zijn.

Na het vermoeiende ontbijt loop ik weer naar boven toe en ik poets even snel mijn tanden, want ik ben al een beetje laat door mijn moeder!

Als ik klaar ben loop ik snel naar de deur toe en als ik erdoorheen ben trek ik hem snel achter me dicht. 10 voor half 9... ik begin te rennen.....
5 voor half 9.... ik begin te sprinten.

Even later kom ik hijgend aan bij school en ik loop naar mijn plaats. Ik laat me op de stoel ploffen en zucht eens diep. "Te laat van huis vertrokken?" Vraagt Mandy grijnzend aan me. "Yup, mijn moeder gaat een tijdje weg en ze maakt zich veel te veel zorgen." "Ach ja.... zo gaat dat, hè. Gelukkig ben je nog op tijd gekomen." We worden onderbroken door onze leraar die begint te praten, dus we houden onze monden maar en luisteren aandachtig naar wat hij allemaal weer te zeggen heeft. (Omdat onze leraar altijd super lang uitlegt, skippen we dit stukkie even)

Als we aan het werk zijn met rekenen buig ik me over mijn boek heen en ik bestudeer de sommen eens goed. Best wel raar eigenlijk dat we dat gewoon kunnen oplossen. Ik bedoel.... er staan maar wat cijfertjes en er komen nog meer cijfertjes uit. Eigenlijk is het een soort codeschrift. Laat ik deze codes maar eens oplossen dan. Gemotiveerd, door het feit dat het codes zijn, ga ik aan de slag met de sommen.

Als ik de codes heb opgelost ga ik maar wat voor mezelf doen ofzo, want we hebben nog 5 min. voordat het af moet zijn.

Yes, het volgende vak is tekenen (de meester heeft net vertelt dat we gaan tekenen). We moeten een kamer in 3d tekenen. Onze meester heeft een instructie filmpje op YouTube opgezocht, die wij ook kunnen opzoeken met de schooltablets als we hem nog een keer willen bekijken, en we gaan allemaal aan de slag.

Na wat inspanning en frustratie later, is het me dan toch gelukt om er iets van te maken.

Het is tijd voor pauze. Eindelijk..... Mandy en ik hebben besloten om ergens alleen op het schoolplein te praten over jeweetwel.... krachten enzo.

Als we een mooi plekje hebben uitgezocht begint Mandy met praten: "Dus Zoë.... wat hebben we er nou aan.... aan die krachten?" "Ik heb echt geen idee, Mandy, maar misschien hebben we ze wel ergens voor nodig. Ik neem aan dat we ze niet voor niets hebben gekregen. Misschien bestaat er wel een andere wereld!!!!" "Zucht... Zoë... in je dromen en hoe zal dat dan heten? Krachten eiland???" "Precies!!!" Ik hoor nog een diepere zucht van Mandy afkomen. "Zoë... dat zal echt nooit gebeuren. Ik geloof eigenlijk nog steeds niet dat ik krachten heb zegmaar." "Goed Mandy, misschien heb je gelijk, maar ik mag nog wel fantaseren hoop ik. Laten we eerst maar eens deze dag school afmaken en dan zien we wel verder," antwoord ik.

Dus na school lopen we gewoon naar huis. Zoals altijd druk kletsen, maar opeens houden we halt. We zien een portaal....

De volgende dag stappen we erdoorheen. "Zie je wel," zei Mandy toen. Ze had gelijk... er bestond een andere wereld genaamd monókeros.

----

Niet een super lang deel dit keer, maar hopelijk toch nog wel leuk.