Magic Is The Truth, uit het verhaal van Zoë //on Hold

Het schilderij.....Ben ik? Heb ik?....

Het is een mooie dag van het weekend en ik besluit maar eens op te staan. Ik kijk op mijn wekker en zie dat het 9 uur is. Een prima tijd om op staan. Ik spring uit bed, want ik ben gewoon vrolijk ofzo. Ik kleed me vlug aan en ik loop naar beneden. Ik werk effe snel wat boterhammen naar binnen. Op naar buiten. Ik weet niet waarom, maar ik wil gewoon buiten spelen. Op een pleintje voor het huis. Ik spring lekker vrolijk rond, geen idee waarom, en ik besluit te gaan schommelen. Opeens denk ik weer aan het schilderij en ik raak de controle over de schommel helemaal kwijt. Met mijn gedachte bij het schilderij vlieg ik van de schommel. Ik schommelde erg hard dus ik schrik op uit mijn gedachten en ik zie de grond dichterbij komen. Neeeeeee, schreeuw ik hard, maar plots houd ik mijn mond. Ik voel dat er een briesje opsteekt en voordat ik het weet breekt het briesje, nouja misschien was het meer een wind, mijn val. Het lijkt wel of ik naar beneden zweef. Mijn mond zakt open en zodra ik doorhad dat mijn mond open was gezakt sla ik snel een hand voor mijn mond. Omg, hoe is dat nou mogelijk. Laten we zeggen... Euhm... Toeval!!! Ja, haha! Stom toeval. Nou zeg, nu heb ik helemaal geen zin meer om buiten te spelen. Nog stomverbaasd wat er gebeurd is loop ik naar binnen. Ik ren de trap op, mijn kamer in en ik laat mij op mijn bed vallen. Ik staar peinzend omhoog en ik begin diep na te denken om te verklaren hoe dit gebeurd kon zijn. Tot nu toe geef ik het schilderij de schuld. Daardoor viel ik immers, maar hoe kan het dat ik niet te pletter ben gevallen. "Ik weet wel hoe," hoor ik opeens door een onbekende stem. Ik schrik me een hoedje en ik veer de lucht in. W- w- wi-ie be- en jij? Weet ik er stotterend uit te brengen. "Sorry, dat ik zomaar binnenvallen. Ik ben West. I know. Zeg maar niks. Ik weet dat die naam nergens op slaat. Maar goed, laat ik maar vertellen waarom ik hier zomaar durf binnen te vallen. Ik weet namelijk wat er zojuist gebeurd is. Ik volg je al een tijdje omdat ik dit al verwacht had. Ik zal het je vertellen. Dit is niet zomaar de wind die je hielp. Jij hebt er voor gezorgd dat de wind je hielp....." Dus eigenlijk beweer je dat ik het heb gedaan, maar dan. Betekent dat.... Nee, nee, nee dat kan toch niet... Huh?? "Jawel Zoë, Magic is the truth..." Omg, yay. Dit is de beste dag van mijn leven en ik maak een vreugdekreet. Gelukkig dat er niemand thuis is, want anders had iedereen het gehoord. Dat is fantastisch. Wat kan ik er allemaal mee. Weet je wat West. Ik moet dit Mandy melden. Nu meteen..... "Niet doen!!!! Jonge Zoë. Als je dat doet verlies je je krachten. Maar wat je er mee kan betreft.. je gaat ermee trainen. Ergens anders, zodra de tijd rijp is." Dus jij zegt nu dat als ik het aan iemand vertel dat ik ze dan kwijt raak? Maar dat is vreselijk. Mandy zal het niet begrijpen en ik wil haar niet kwijt!! "Dat snap ik Zoë..... Het is of de wereld redden en zoiezo ziet Mandy wel dat je de wereld gered hebt of je wilt geen geheimen voor haar en je verliest je krachten. Ik zou voor het eerste kiezen. Ik weet zeker dat Mandy het, misschien wel na een lange tijd, heel erg goed begrijpt en zich er zelfs in kan verplaatsen." Hoe bedoel je? Maar West is zo plotseling als hij is gekomen, weer verdwenen. Moedeloos plof ik weer op bed neer. Ik was eerst zo blij, maar nu.... Dan plotseling zie ik het schilderij weer liggen. Het schilderij..... Het klopt wel. Nu kan ik me er helemaal in verplaatsen. Dit is ongelooflijk. Ik heb de toekomst geschilderd!! Maar wat moet ik nu doen??

-----------------------------------------------------------

Zo dat was toch wel een ontknoping. Hoe zal Zoë hier mee omgaan? En Mandy. Zou ze Zoë begrijpen of loopt de vriendschap helemaal verkeerd zins deze ontdekking? Oja, het boek is nog lang niet af hoor. Ook al is de titel van het verhaal in dit hoofdstuk langs gekomen.