Bugün okula gitmek istemiyordum. Hem murattan kaçmam ve her gittiğim yerde Selimi görmek. Bunlar bana çok zor geliyordu. Selimi unuttum ondan nefret ediyorum diyebilirmiyim bilmiyorum ama unuttum. Her zamanki sadeliğimle okula gidiyorum.
Eminim murat unutmustur. Umarım. Ama ne yazıkki her zamanki gibi yanildim. İlk tenefusten hatırlattı
-Eda bu sefer kaçışın yok.
Niye bu kadar ısrar ediyodu? Bir yemeğin ne önemi var ki acaba yine her zamanki gibi bir oyunmu oynuyor. Bir insan bu kadar degisirmi belkide değişir ama şu an en ufak fikrim bile yok. Öğle arasında etrafta murati ariyodum. En iyisi o beni bulmadan yanına gidip yemek yemek ve ondan kurtulmak.
-Heyy bana mı bakiyodunuz hanimefendi. Buyrun şu masaya oturalim.
Kendimi şu an o kadar tuhaf hissediyorum ki sanki burda olmamam lazımdı. O an çatalim yere düştü ben tam eyilirken muratta eyildi carpistik.
-Çok özür dilerim iyisin dimi. Başın başın şişmiş dur bir buz koyayım.
-ben iyiyim gerek yok gerçekten. Kafama tam Buz koyarken selim geldi.
-Napiyosunuz burda noldu eda iyimisin murat ver onu bana.
İnanmıyorum selim beni ilk kez kıskandı ilk kez beni bir erkeğin yanında görünce bu kadar telaslandi.
-iyimisin eda noldu niye buradasınız siz.
-ne olacak ya eda nın bana bir yemek sözü vardı. Yemek yiyiyorduk. Hem sen gitsene sen git kendine kız bak hadi abi hadi hadi.
Selim öyle baktiki sanki onunla yemek yeme lütfen der gibisine. Selimi hiç bukadar endişeli halde görmemiştim. Madem beni kiskaniyosun niye ayrildin niye bir mesajla o kadar hatıraları sildin. Daha fazla burda duramazdim hemen kalkmaliyim.
-ben çok teşekkür ederim murat yemek için ama benim kalkmam lazım.
-Eda niye hemen kalkiyosun sana bişey demem lazım. Ben seninle arkadastan daha ileri gitmek istiyorum. Daha yakın olmak
Bu nedemek şimdi arkadastan daha öte bunun daha ötesi ne olabilirki. Olsa bile nasıl olabilir. Selim le yaşadığım in aynısı olabilirmi. Ona baktığım gibi bakmama sebeb olabilirmi. ..
