Okula adımımı attığım an bizim kızlar merakla yanıma koştu.
-iyimisin eda mesajlarima niye cevap vermiyorsun
-suratın niye gülüyo Senin kızım bak iyi değilsin sen
Bi an ben bile iyi olduğuma şüphe etmiştim. Niye hep üzülen biz olalım ki? Nereye kadar onun biraktiklariyala yaşayacağım? Bir yerden başlamalıydım kalıntıları temizlemeye.
iyiyim ben merak etmeyin hadi içeri girelim artık. Okulun koridorlarında ilerliyordum. En azından okulda arkadaşlarımla olmak daha iyi gelirdi.
-Selam eda nasılsın
Ne bana selam mı dedi o. Noluyo ya okuldaki beni en sevmeyenlerden biri bana selam verdi. ( MURAT BENDEN BİR ÜST SINIFDA OKUYAN OKULUN KARİZMALARİNDAN BİRİ. GEÇEN DÖNEM BENLE SÜREKLİ UĞRAŞIR REZİL OLMAM İÇİN ELİNDEN GELENİ YAPARDI.)
-S..s..selam
-iyimisin rengin soldu al bu suyu iç. Neyse ben derse gidiyim by.
Bu arkadaşca tavırlar da neydi. Bana suyunu verdi. İçinde zehir felan yoktu heralde. Yok yok bu kadarda yapmaz. Belki arkadaş olmak istiyordur. Savaş savaş nereye kadar yani. Okul bitmiş eve gidiyodum. Ve tabiki kulakligimdaki parçalar bana eşlik ediyordu. Eve geldiğimde tek yaptığım şey Telefonumu alıp yatağa girmek oldu. O da ne mesaj ve gönderen murat. Numaramı nasıl buldu. Acaba ne yazıyor hemen okumam lazım. İnanmıyorum mesajda aynen şunlar yazıyordu.
