SAHTE GÜNEŞ

1.BÖLÜM

şuan kefen saydığım bu gelinliği giymiş,beni buradan kurtaracak birşeyler bekliyorum. Bir cümle " gerek kalmadı çıkar o gelinliği duvağı kalk gidiyoruz. " deseler neler vermezdim? Yatağın üzerinden kalkıp boy aynasının önüne geçtim. Üzerimde sanki benim seçimimiş gibi beni zevkime tarzima uygun bir gelinlik vardı. Bukleli dağınık topuzumun üstunde yerlere kadar uzanan bir duvak vardı. Uzaktan bakıldığında herşey bebim seçimimiş gibi bana uyumluydu. Birşey hariç tahminen 15 dakika sonra odaya girip beni birsürü davetlinin oldugu o kocaman salona koluna takıp götürecek kişi yani damat. Biri an Özgür geldi aklıma buğday rengi teni, kumral rengi saçlarıyla smokin giymis yanimda sonra hayal olduğu aklima geldi. İster istemez iki damla gözyaşı aktı yanaklarımdan. Çok mutluyduk biz, belki bizim kadar zengin degildi ama okudugumuz liseye tam burslu kazanacak kadar akıllı iyi biriydi. Lisenin mezuniyet gününde söz vermişti bana ölene kadar beni sevecekti. Dile kolay iki yıldır erkek arkadaşımdı. Ailemle tanıştırmıstım. Babam hiç sevmezdi. Bize uygun olmadığını söyler dururdu ama ben hiç önemsemezdim fakir oluşunu. Onu tanıdığım günden beri onsuz kurduģum tek bir hayal yoktu. Onsuz hayal kurmamam pek birşey değiştirmiyormuş demeki bulunduğum duruma bakılırsa. Zorla evleniyor olsamda daha doğrusu istemeyerek evleniyo olsamda evlenecektim. Beni ailem değil hayt zorlamıştı. Babamin iflasindan sonra tüm ailecek düşündüğümüz fakir olmak değil henüz dokuz yaşında olan kız kardeşimin hastalığıydı. Maddi durumumuz iyiken bile bir sonuç bulamayip ilaçlarla ayakta tutarken durumuzuz kötülediğinde kardeşimn yaşaması imkansızdı. 1 hafta boyunca çare aramış tek çare bu yolu bulmuştuk. Yinede ne annem ne de babam beni buna zorladi. Çünkü bir kızlarının hayatını kurtarırken diğer kızlarının hayatını mahvetmek istemiyorlardı. Aslinda başta söylediklerinde şaşkınlık sinir karışımı birşey vardı içimde sonra kardeşim icin tek çaremizin bu olduğu geldi aklima babam başka bir ihtimal olaa bana bu fikri söylemezdi. Aklımdan hayır demek gibi birşey geçmedi.cevabımı verdikten sonra nasıl biri olduğunu kabaca anlatmışti. O da bizim gibi Mardin' liymiş. Biz mardinden ben çok küçükken ayrılip istanbula gelmişiz. O zamandan beride hiç gitmemiştim oralara ama Harun yani evlwnecegim adam doğma büyüme oralıymış. Babam babasıyla tanışmış iflas ettiğimizi ögrenince böyle bir teklif sunmuş babama ama babam bana sormadan kabul etmemiş. Kapının çalınmasıyla düşüncelerimden sıyrıldım. Kapi hafif aralandı. Geleni görünce okadar şaşırdim ki Özgür karşımdaydı. Kapınin önünde durmuş siyah bir takım elbise giymiş bana bakıyordu. Beni gelinliğin içinde görünce böyle göreceğini bilse bile kırıldığını anladım. Kapının önünde çekilip yanıma geldi. Gözlerim doldu kendimi zaten zor durduruyordum işimi dahada zorlaştırmaya mı gelmişti ? Birden elimi tutup konuşmaya başladi. " ögrendim benden ayrılıp neden o adamla evlendiğini. Iflas etmişsiniz. Kardeşin için evleniyorsun o adamla değilmi? Neden yalan söyledin bana? Gel hadi gidelim kardeşini birlikte çalışır masraflarını karşılarız. Sen yeter ki sevmediğin bir adamla evlenme ben eşşek gibi gece gündüz çalışır bakarım kardeşine sana okuldan da ayrılırım yeter ki benimle gel benimle evlen başkasıyla görmeye dayanamam. sana az daha inanacaktım. Beni hiç sevmeyip o adama aşık olduğuna hadi çabuk kimse gelmeden gidelim." Dedi Özgür tek nefeste cevabımı bile beklemeden kolumdan çekiştirmeye başladı. Kendini kandırıyordu. Bunun altından kalkamazdi. Bir an inanmak istedim ama ben bir hafta önce bırakmıştım hayallerimi. " Gelmiycem kabullen artık özgür ben seni sevmiyorum hiç sevmedim. Harun'u görür görmez aşık oldum. Deliler gibi seviyorum onu. İflas etmemizde bunun üzerine gelince hemen evlenmek zorunda kaldık. Git Özgür seni kırdığim için kandırdıgım içinde özür dilerim ama aşk bu nerde ne zaman karşına çıkacağı belli olmuyor. Ben sadece seni sevdigimi sanmışım ama sevmiyormuşum bunu anladım." Dedim inandırıcı olsun diye sesimi soğuk çıkartmıştım. Gözlerime dolan yaşları inandırıcılığımı bozmasınlar diye geri ittim. Özgür dediklerimi duyduktan sonra bir süre dediklerimi sindirmek için duraksadı. Sonra karşıma hiç tanımadığim Özgür geldi. " Hayır yalan söylüyorsun. Sana inanmıyorum." Dedi sinirli bir şekilde elleri titriyordu. " sevmiyorum Özgür lutfen zorlaştırma. " dedim onun bu halini gördükçe içim parçalandı. " ne demek sevmiyorum ya ne demek Harun' a aşık oldum. Cevap versene Hazal ne demek CEVAP VER !!! " diye resmen kükrüyordu. Gözleri dolmuştu söylediklerimi duyduktan sonra bana ne kadar sinirlense, kinlense, nefret etse haklıydı. " Üzgünüm. " diyebildim sadece onun karşısında o bu sözüme daha çok sinirlenmiş olacakki sesini dahada yükseltti. " Üzgunsün demek üzgün olman birşey değiştirmiyor ama benim bu hale gelmeme engel olmuyor değilmi ? Pişman olacaksın Hazal beni bu hale getirdigin için pişman olacaksın. " dedi ve GİTTİ. Tuttuğum gözyaşlarım gözlerimden firar etti. O sıra kapi tekrar çaldı ve Harun içeri girdi. Bugüne kadar onu birkere görmüştüm. Tanışmak ve düğünü konuşmak için evlerine yemeğe gitmiştik. Esmer uzun boylu kasli ve fit bir vücudu vardı. Onun bu evliliği isteyip istemediğini bilmiyordum. Onunla tek kelime konuşmamıştım. Beni aglarken görünce kapıyı kapatıp yanıma geldi ve konuşmaya başladı. " benimle evlenmek istemediğini biliyorum. Bence gözyaşlarını boşuna harcama ağlamak burada oluşunu değiştirmiyor. Değiştirse Mardin' e yeni bir baraj yapardım büyük ihtimal. " dedi içten olmasada bir gülümsemeyle ve yanağımdan akan gözyaşlarımı sildi. Aynada akan makyajımi temizledim ve gelinliğimi düzeltip beyazlı morlu gelin buketimi alıp " Ben hazırim ha şimdi ha beş dakika sonra " dedim hafif bir gülümsemeyle.

Arkadaşlar ilk bölüm olduğu için sıkıcı bulmus olabilirsiniz. Ama artik gormekten sıkıldığiniz şeyler olmayacak hikayemde beklemediğiniz zamanlarda beklemediginiz olaylar olacak. Sizi seviyorum :))
Arkadaşlar multimediadaki hazalin gelinliği