#15 in vampir (25.05.2017)
Safkan Laneti kitabının devamıdır. İlk kitaba profilime bakarak ulaşabilirsiniz.
-Kaçış Dawson'ın istediği gibi olsa da yaşanılan sonu diğerleri gibi o da tahmin...
Evet arkadaşlar :) Yeni sezon ilk bölümümüz hayırlı olsun. Desteğini eksik etmeyen herkese tek tek ithafta bulunmak istesem de bunu yaparsam hikayeye başlamak sanırım uzun sürer :) Neyse siz kimler olduğunuzu biliyorsunuz diyelim. En azından her yoruma dönüş yapmaya çalıştığımdan sık sık teşekkür ettiğimi biliyorsunuz :) Sizleri seviyorum yeni kitapta da beni yalnız bırakmayın. Öpüldünüz ^^
Medya
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkısı-One X-Three Days Grace
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Trey ve Nestor'a özel ilgi göstereceğinden emin olduğum KatGiulio'a ithaf ediyorum. Narcissa'nın Nestor varsa benimi de bücürüm o <3
⚕Nestor
Çantamı sırtıma takıp odamdan çıkarken her zaman olduğu gibi ablamın odasının önünden geçmek derin bir iç çekmeme sebep oldu. Onu aylardır görmüyordum ve bana bu süre yıllar gibi gelmeye başlamıştı. Babamın peşine taktığı hiç bir avcı ablamın izini bulamamıştı. Bense ablamdan bahseden safkanı hala sır gibi saklıyordum. Çünkü onu bulacak kişinin ben olmasını istiyordum. Diğer yandan vampir avı ile ilgili de her hangi bir gelişme yoktu. Yeni dönüştürülen başıboş vampirler avlanıyor olsa da avcılardan hiç biri bir safkanla karşılaşmamıştı.
"Hazır mısın ufaklık?"
Duyduğum ses düşüncelerimi dağıtırken bana bakan Dajan'a gülümseyerek başımı salladım. Evet, hala uslu çocuk gibi davranıyordum ve şimdilik bu kimsenin dikkatini çekmemişti. Gerçi çekmemesi benim durumumun iyiye gittiği anlamına da gelmiyordu. Sonuç olarak hala kaçmayı başaramamıştım! Narcissa'nın odasında bulduğum kutunun üzerinden ise neredeyse iki hafta geçmişti. Elimde kaçacak bir mekan, izimi kaybettirmeye yetecek para ve ablamı bizden alan safkana kafa tutacak cesaret vardı. Tek eksiğim bana yardım edecek bir ortaktı. Ama ne yazık ki hala çok zeki dostumu ikna etmeyi başaramamıştım!
Evden Dajan ile birlikte çıkarken onun arabasına ilerledim. Babama iyi anlaştığımızı vurgulamak adına yaptığım her hareket onu bana daha fazla yaklaştırmıştı. Sadece eğitmen olarak görev yapması gereken adam önce gözetmen görevine atanmış, ardından benim ortağım olmuştu. Şu anda da bana özel şoförlük yapıyordu. İş biraz daha ilerlerse onunla aynı evi paylaşacak konuma gelmiştim ki Narcissa'nın odasını bu gereksize kesinlikle vermezdim. Geriye kalan tek yatağın benim yatağım olduğu düşünülürse Dajan kesinlikle evime adım atmalıydı. Bu da kaçışı hızlandırmam için en önemli motivasyon kaynağımdı işte ama Trey'in korkusu her şeyi mahvediyordu!
Trey, çocukluk arkadaşım ve aynı zaman da yarı da olsa bir avcıydı. Benden farklı olarak annesi avcı geni taşımıyor, bu özelliği sadece babasından geliyordu. Ama tabi yarı avcı olmasının tam sebebi bu değildi. Sorun şuydu ki vampir avlamakla hiç bir şekilde ilgilenmemesi ve olabildiğince uzak durmasıydı. İstediği tek şey sıradan olmaktı ve sırf bu yüzden bütün zekasını okulda derslere vererek harcıyordu. Bilgisayar dehası olması ise benim işime gelen bir özelliğiydi. Birde avcı olmak istese işim daha kolay olabilirdi. Yani içinde bu yetenek varken neden kullanmak istemiyordu ki? Üstelik içinde yetenek olmasa bile yasalara rağmen önünde iyi bir avcı örneği vardı, ablam Narcissa. Gerçi şu an neredeyse tüm klan onu aramıza almamızın bir hata olduğunu söyleyip duruyordu. Ölen avcıların tek sorumlusu olarak ablam gösterilmişti. Hatta işler daha da ilerlemiş onun vampire dönüşüp avcı avlamaya bile başladığı iddia edilmişti. Arabaya binip yüzümü olabildiği kadar güldürmeye çalışırken gözüme takılan kişi ile bağırdım.
