The badboy and the badgirl 2

The breaking point

Austin is aan het huilen. Ik heb best wel medelijden met hem. Hij is een soort van buitenstaander. Zijn armen liggen op de tafel. Zijn hoofd ligt in zijn armen en hij is aan het snikken. De rest staat erbij. Ik besluit naast hem te zitten. Mijn handen leg ik op zijn schouders neer. "Alsnog ben je wel een coole papa hoor". Fluister ik zachtjes. Hij kijkt op, ik schrik een beetje. Zijn hele gezicht is rood.
"Dankje, maar jullie zijn nu allemaal echte familie, en ik, en ik." Hij schuift hard zijn stoel naar achteren. "Anja?? Hoe kon je dit doen?" Vraagt hij gekweld. "Hoe kon ik dit doen?? Hoe kon ik dit doen??' ''Weet jij wel hoe je me behandelde??!!" Sist ze en de tranen stromen over haar wangen.

"Ehh guys.. Succes, maar ik wil dit gevecht niet meebeleven. En jullie hebben sowieso wat privacy nodig om dit uit te praten.. Als volwassenen mag ik hopen." Voeg ik er snel aan toe. Rob grinnikt even. "Ja dat is inderdaad wel zo'n goed idee, ga maar naar boven we roepen jullie wel als het over is. En pak even wat te eten en zeg even als je weg gaat." Zegt Anja die haar rol als moeder weer op en top serieus neemt. "Komt goed" zegt Rob.

"Dusss" Rob sluit de deur en draait hem voor de zekerheid op slot. Ik trek mijn wenkbrauwen vragend op. Hij loopt op me af. "Jij... Moet... Stoppen... Met... Zo... Onschuldig... Doen..." Tussen elk woord in zoent hij me overal. In mijn nek, op mijn wang, op mijn mond. Zachtjes kreun ik. Ik trek hem dichterbij en zoen hem op zijn mond. Iets wat als snel overgaat in een tongzoen. Zijn vingers kruipen over mijn kleren en niet veel later eronder. Dan trek ik hem mee naar zijn bed achter ons.

Okeey guys ik heb het serieus weer even... Al een tijdje. Ik heb een, zoals mijn vriendin dat altijd noemt: een writerblock. Ik moet even weer inspiratie opdoen. Het spijt me zeer. Ik werk wel offline aan andere verhalen, deze kan je dus nog niet (nog niet) ;) lezen.