The Dare

[23] Love of Family

[23] Love of Family

Eliana's POV

Living in this world is a blessing that God had given to us that's why we should be grateful about it.

Yes, we should be grateful about it.

And sa kasalukuyan na nangyayari ngayon, I'm still happy dahil nakita ko na siya.

Nawala siya.

Iniwan niya ako.

Hindi siya nagpaalam.

Hindi niya tinupad ang pangako niya sa akin.

Pinky promise.

Pero ngayon, nandito na siya sa tabi ko.

It feels nice to be back again.

"Jane, sana ganyan ka nalang lagi." Then ginulo niya ang buhok ko.

Aish. Ito yung ayaw kong ginagawa ni Ken sa akin eh. -3-

Hinarap ko naman siya. "Yah. Guluhin mo na lahat huwag lang ako. Anong ganito nalang ako lagi?"

He pointed at me. "Yung kanina kasi... nakangiti ka. Kapag nakangiti ka, buo na agad araw ko. Kaya sana, ganyan ka nalang lagi." And he smiled at me.

I was about to speak up when Mom interrupted. "Oh Eliana and Kenneth, nagkalinawan na ba kayo?"

As I face Mom, I saw her holding a tray and she putted it on the table here in the sala.

"This is for you guys. Kain muna kayo ng champorado." And Mom left us and I saw her smiled.

It's been years since Mom saw me talking to Kenneth again.

Reminiscing.

Napailing nalang ako. "Tara kain na tayo."

All the things that kept bugging me since umalis siya ng bansa, naitanong ko na sa kanya lahat. As in lahat ng bumabagabag sa kalooban ko itinanong ko sa kanya.

Sa una, I don't know how to start a conversation with him since medyo awkward nga tsaka yung nangyari sa garden sa G.U. I can still remember it.

Nevermind nalang nga.

Hindi ko akalain na si Kenneth si Ken. I mean, ang laki na ng pinagbago niya. Simula physical features hanggang yung way ng pakikitungo niya sa akin.

Nagbago yun.

Siguro dulot na rin ng environment and social life niya sa England. Medyo naging mukhang British na Asian yung physical features niya and yung way ng pakikitungo niya sa akin, it became sweeter.

Mahal niya ba talaga ako?

More than childhood best friend na ba yung turing niya sa akin?

Ayoko ng magtanong. Tama na muna siguro tong mga nalaman ko.

I don't want to make things worse.

-*-*-*-*-*-

It's already 10 pm at umalis na rin kanina si Kenneth.

Nandito na ako sa kwarto at naisipan ko muna magmunimuni dito habang nakatingin sa labas. Plus the fact na nagpapahangin na rin ako.

Iba talaga yung feeling kapag nakita mo na yung taong matagal mo ng hinahanap.

Excitement is rushing through the system that is inside me.

Unpredictable.

Akalain mo yun, never kong inexpect na makikita ko pa ulit si Ken.