W nocy przeżyłam koszmar. całe moje życie się w nim zawaliło. Śniło mi się, że byłam stworzona do przeznaczenia. Że tak naprawdę moja rodzina nie jest nią. Nikt mnie tam nie znał. biegłam jako mała dziewczynka po jakiejś otchłani z której nie było wyjścia. Szybko dorosła i dowiedziałam się że muszę zginąć aby uratować kogoś mi bliskiego, że tylko ją mogę wypełnić swoje przeznaczenie, że mój los jest przesądzony. Wtedy zobaczyłam siebie jako około 20 letnia kobietę. Przede mną stał jakiś mężczyzną w moim wieku i krzyczał do mnie:
-Nie rób tego , nie jestem wart!
Wtedy cały sen mi się urwał. Poczułam jakiś straszny ból i się obudziłam. Przy moim łóżku stała mama i tata.
-Córeczko co się stało?
-Miałam straszny sen, śniło mi się, że musiałam coś zrobić, że takie było moje przeznaczenie. Byłam wobec niego bezradna.
Moi rodzice spojrzeli się wtedy na siebie. Zdziwiona zapytałam.
-Dlaczego się tak dziwnie patrzcie na siebie? o co chodzi.?
- O nic Iva , śpij kochanie.
Pomyślałam że może mówiłam przez sen i rodzice słyszeli wszystko, dlatego tak się spojrzeli.
Obudziłalm się po 7 więc szybko wstała przygotowała się i poszłam do szkoły.
