Walk Away

18: She's Gone

////Lyn' POV

Habang kumakain kami ng Ice cream ni Karlo, hindi ko alam kung imagination ko lang oh totoo. Nakatayo siya malayo sa pwesto namin ni Karlo.

Tumulo na naman ang luha ko, bakit ba kasi hindi mawala ng biglaan yung sakit? Nabitawan ko yung ice cream, nanghihina na naman ako. Kahit nasa malayo siya, nakakatitigan parin kami, ang sakit Mike. Ang sakit lang.

"Hey, why are you crying again?" tanung ni Karlo.

Hindi ko siya sinagot at tumingin man lang sa kanya. Nakatingin parin ako kay Mike sa malayo. Please? Lumapit ka dito, kausapin mo naman ako. Ipaliwanag mo, ipaliwanag mo...

"Lyn!" naplingon ako kung sino yung sumigaw

Nakita ko ang kapatid ko at ang mga kaibigan ko. Tch!! Ayaw kong makita nila akong umiiyak, hindi naman kasi ako ganito ehh. Masayahin ako, bitch pa nga ehh pero ito ang kahinaan ko.

Pinunasan ko agad yung luha ko, ayaw ko ng ganito. Nilingon ko si Karlo at ngumiti.

"Tara na? Nandun na sila oh.." sabi ko at tinuro kung na san sila.

"Sige din, Tara na?" sabi niya at naglahad ng kamay.

Nilingon ko ang pwesti ni Mike, nandun parin siya. Nakatingin sa akin/amin. Mahal kita pero ayaw ko ng ganito, Im Sorry.

Nilagay ko yung kamay ko sa palad ni Karlo at sabay kami naglakad patungo sa katapid at mga kaibigan. Habang magkahawak kamay kami ni Karlo, hindi ko maiwasang tumingin kay Mike sa malayo. Sa malayo na lang ba kita makikita, makakasama, mamahalin at malayo ko na lang ba ito makakamit???

-----------------------------

Habang tumatagal nagkakamabutihan kami ni Karlo at ganun din sila Mike at Maria. Masaya na ako kung anong meron ako ngayon, masaya na ako kapag nakikita ko siyang masaya. Kahit sa iba pa yan at hindi sa akin.

Nagkakayayaan ang barkada nila Karlo dito sa bahay ng kaibigan niya, at sumama naman ako para malibang ng konti. Nandito kaming lahat sa kwarto nanunuod ng movie, cartoons, etc. Inaantok ako kasi kulang ako sa tulog, humiga muna ako sa kama at nagtakip ng mukha gamit ang kumot. Nakadapa ako humiga, hindi ko kasi makuha yung pwesto ko eh.

Nakapit na ako ng maramdaman kong may humawak ng kamay ko, napadilat ako at tinignan ko kung sino yun. Siya, si Karlo. Siya pala yung tumabi sa akin humiga, hinayaan ko na lang yung kamay niya sa kamay ko. Hanggang sa umikot ako at humarap sa kanya. Magkaharap na kami ngayon habang nakatakip sa amin yung kumot. Ngumiti siya at ganun din ang ginawa ko.

Pumikit na ako para makatulog ako ng hinalikan niya ako sa noo ko, I don't know. Iba naramdaman ko ng ginawa niya to, i feel like im special girl. Hanggang sa nakatulog ako, magkahawak kami ng kamay. Sana hindi na matapos to, at sana hindi ito panaginip lang.

Pagkagising ko, magkahawak parin kami ng kamay. Nagulat ako wala na din yung kumot na nakatakip sa amin, tinanggal pala nila. Tinitigan ko si Karlo habang nakapikit oh natutulog siya.

Ang amo ng mukha niya, di ko akalain na lolokohin at sasaktan lang siya ni Maria. Hindi niya siya deserve, naaawa ako sa nangyari sa amin pero masaya naman na ako sa estado namin ngayon.

"Picturan mo na lang ako kung gusto mo akong titigan baka malusaw ako" nagulat ako sa sinabi niya.

Nakangiti siya habang nakapikit, tumawa lang ako ng mahina. Ang saya niya talagang kasama. Minsan iniisip ko, sana siya na lang minahal ko. Sana kami na lang nagmahalan. SANA

"Tara na??" sabi niya.

Tumayo na siyaa at naglahad ng kamay sa akin, di na ako nagdalawang isip na hawakan ang kamay niya. Tinulungan niya akong tumayo at sabay kaming naglakad palabas ng kwarto.

Pagdating namin sa may kitchen, nandun ang mga barkada niya. Kumakain siya at ang gulo gulo. Napatingin ako sa orasan ko, hindi pa pala ako nag lunch nakaramdan tuloy ako ng gutom. Hay!!!

"Gutom kana noh?? Tara kain na tayo" biglang sabi ni Karlo.

Binitawan niya yung kamay ko at kumuha siya ng plato. Siya na rin naglagay ng pagkain ko.

"Kain kana, nanjan na yung spoon at fork" sabi niya at tinuro kung san nakalagay.

"Thanks, Karlo" sabi ko at ngumiti sa kanya.

Habang kumakain kami di maiiwasan ang magkwentuhan, ang gulo ng barkada niya.
Hayyy!! Nagulat ako ng may tumabi sa akin.

"Lyn, pwedeng nagtanung?" tanung ni Caylie. Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng kaba.

"Ano yun?" sabi ko nalang.

"Anong meron sa inyo ni Karlo?? Kayo ba?" tanung niya.

Ano nga bang meron sa amin ni Karlo?? M.U ba?? Hmmmm. Ano ba isasagot ko??

"Caylie, hindi ko alam ehh. Kung ano man nakikita niyo sa amin ngayon ni Karlo. Yun lang yun, at hindi kami" sabi ko na lang.

"Oky, i understand. Pero tandaan mo, naging kaibigan mo din si Maria. At mag ex silang dalawa, Oky???" sabi niya

Tumango na lang ako bilang sagot sa kanya, nung umalis na siya sa tabi ko. Nawalan na ako ng gana, hindi ko maintindihan.

Alam kong mag ex sila ni Maria pero mag ex din kami ni Mike. Para kasing nagpalitan kami ehh, alam kong mali pero hindi naman ako yung nauna ehh. Naloko kami ni Karlo kaya hindi ko alam yung gagawin ko, hindi naman nanliligaw si Karlo ehh. Kaya hindi na ako mabahala pa dun.

Napatingin ako kay Karlo, ang saya niyang tignan. Pero kung tititigan mo talaga ang mga mata niya, makikita mo yung lungkot at sakit. Hindi ko alam nakaya niyang magawang maging masaya sa kabila ng nangyari sa kanya. Ang hirap mga pretend na maging oky kahit na deep inside ang sakit sakit na. Napayuko na lang ako, naiiyak na naman kasi ako.

"Hey, oky ka lang?" si Karlo

"Yeah, im oky. Why are yoy here?? Dapat nandun ka sa mga kaibigan mo" sabi ko.

"Alangan iwan kita dito??" sabi niya at tumango na lang ako.

"Mahal mo si Mike diba?" bigla niyang tanong.

"Mahal mo din naman si Maria diba?" tanung ko pabalik sa kanya.

Biglang nanahimik, hindi ko alam ang sasabihin ko.

"Tayo na lang kaya??" bigla niyang tanung.

"HUH!?" seryoso ba to?? Gavva.

"Bakit?? Anong masama? Hindi mo ba ako gusto?" he ask.

"May sinabi ako? Ang akin lang kasi.. Tignan mo si Maria at Mike diba?? Ang dhen tayo naman?? Parang mali?" sabi ko

"Mali bang magmahal?" he ask again.

"Really? Hindi naman sa masama" sabi ko. Wala akong masabi na iba ehh. Ano dhen gusto niyang mangyari??

"Ano dhen?? Wala namang masama" sabi niya. I don't know.

Hindi na ako nagsalit at tinawag na din kami ng mga barkada niya. Nakisali na ako sa mga game nila kahit papaano nag enjoy naman ako.

Pag uwi ko sa bahay at pagpasok ko biglang naging tahimik, parang ang lungkot. Pumunta ako sa room ko at nakita ko mga kapatid ko dun. Umiiyak

"Why? What happen?" i ask.

"W-wala n-na *s si M-mommy L-la"