Ήθελε τόσο πολύ να ταξιδέψει στη δίνη των ονείρων.
Να ξαποστασει λίγο η ψυχή,
να πάρει μια τζούρα οξυγόνο.
Να κλείσει τα μάτια και να χαθεί σε εκείνον τον παράλογο κόσμο.
Να νιώσει τη ζάλη να παραλύει το μυαλό της.
Κάθε κύτταρο του κορμιού της να παρασερνεται σε άγριες θάλασσες.
Και η καρδιά...
Ωωω... Η καρδιά.
Αυτή απλά θα νιώσει να χάνεται ξανά.
Θα σκορπίσει σε χιλιάδες κομμάτια...
Άπειρα χιλιάδες κομμάτια..
YOU ARE READING
Ο Μικρός Μου Κόσμος
PoetryΛόγια σκόρπια.... Λόγια απλά... Λόγια... Λόγια... Λόγια... Σκέψεις και λέξεις σκόρπιες... Συναισθήματα που είχαν την ανάγκη κάπου να ειπωθούν... Να χαραχτουν...