Ο Μικρός Μου Κόσμος

Ζήσε

Δεν είναι που σε φλερτάρει η σφαίρα.
Είναι που εσύ φλερτάρεις με την σκανδάλη.
Παίζεις με τα δάχτυλά σου και χαϊδεύεις με την κανη το κρόταφό σου.
Σε ερεθίζει η σκέψη ενός τέλους αιώνιου.
Μιας καρδιάς που θα πάψει να χτυπά.
Μιας ψυχής που θα ξεκινήσει για το μεγάλο ταξίδι.
Για όλες εκείνες τις όμορφες στιγμές που θα περάσουν μπροστά από τα μάτια σου.
Που θα ξανά νιώσεις αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα την οπτασία της μορφής της.
Θα αγγίξεις το χαμόγελό της και θα την ακούσεις να λέει Σ'αγαπω..
Θα την δεις να λάμπει από ευτυχία μέσ' την αγκαλιά σου. Και τότε ο πόνος θα φύγει.
Η καρδιά δεν θα πονάει πια. Το μυαλό θα έχει σωπασει.
Το άδειο σου βλέμμα θα ατενίζει το κενό.
Και όλα θα έχουν χαθεί.
Μαζί και εσύ.
Οι τοίχοι θα έχουν το χρώμα του πάθους και στο δωμάτιο θα αντηχουν ουρλιαχτά.
Και κάπως έτσι ο χρόνος σταματά.
Οι δείκτες του ρολογιού τρέχουν αντίθετα και βρίσκεσαι ξανά να χαϊδεύεις με την κανη τον κρόταφό σου.
Η ανάσα κόβεται και η καρδιά αρχίζει να χτυπάει ξέφρενα.
Ανοίγεις τα μάτια και είσαι ακόμα εδώ.
Έχασες μία ευκαιρία.
Μην αφήσεις και την δεύτερη να πάει χαμένη.
Ζούμε μόνο μία φορά.
Φρόντισε να ζήσεις την ζωή στο έπακρο... ;)