Bijles... met hem?

~{'14'}~

~Mirthes POV~

Xavier is al een tijdje weg en ik besluit te gaan tekenen. Wel liggend in m'n bed natuurlijk, want ik ben een beetje moe, als ik dan echt te moe ben ga ik gewoon slapen.

Ik doe een laatje van m'n bureau open.

Huh? Wat vreemd... Waarom ligt hier een reep chocolade?

Ik pak de reep chocolade en zie dan pas dat er een papiertje aan vast is gemaakt. Ik haal het papiertje eraf en lees wat er op staat.

Lieve mega gigantische kip,

Ik ben een mens. Ken je die soort? Hier is je chocolade, ik hoop dat je geniet,

Xxx X, De knapste jongen op aarde en eigenlijk uit het hele universum...🍫

Een lach verschijnt op m'n gezicht. Hij heeft het briefje dat ik in z'n kamer heb achtergelaten dus gelezen.

En... Ik heb chocolade!!! Yay! MJAM MJAM MJAM!

Ik maak de verpakking open en breek een stukje chocolade af. Daarna plof ik achterstevoren op m'n bed neer (Trouwens, dat soort dingen niet doen alsjeblieft. Ik had namelijk een leraar en die kreeg een hersenschudding toen hij blij was en dacht: 'Laat ik eens mezelf neerploffen op het bed.' Tragisch... Hij kwam ook nooit meer terug om nog les te geven. Zo jammer, want hij was zo'n goede en lieve leraar...).

Waar was ik? O ja, ik stop het afgebroken stukje in m'n mond en eet ervan (nogal logisch...).

Ik draai me om, en zie dan Woef naast me liggen. Ik pak Woef, bekijk hem even en knuffel hem dan, hierbij verschijnt er een hele grote grijns op m'n gezicht.

"Ik houd van je!" Roep ik.

Ik vraag me af of ik het nu eigenlijk over Woef heb of over Xavier...

Ik wou dat ik ook met Xavier kon praten wanneer hij er niet was, maar ik heb z'n nummer niet... Ik zal hem de volgende keer wel om zijn nummer vragen.

De bel gaat, dus ik loop met Woef in m'n handen naar beneden.

Ik zie dan m'n ouders voor de deur staan met een of ander jongen en ik vraag me af wie het is en waarom hij er is.

Ik doe de deur open. "Hoi." Ik zwaai een beetje en laat ze er langs, ik leg Woef snel neer.

M'n moeder kijkt me blij aan. "Kijk Mirthe, dit is Liam. Is hij niet cool?"

Verbaasd kijk ik m'n moeder aan. Het is een beetje vreemd om haar een jongen cool te horen noemen...

"Uhhh... Ja..." Zeg ik en ik kijk nu naar papa.

M'n vader geeft me een glimlach en gaat verder. "Hij is van jouw leeftijd. Jullie kunnen samen iets leuks gaan doen vandaag."

"Ehm, maar pap ik..."

"En het is al geregeld, jullie gaan samen even een ijsje halen, okay?"

Wat bedoelt hij met geregeld?

M'n ouders duwen me een beetje naar Liam toe en ik val bijna, maar word nog net opgevangen door Liam.

M'n vader praat weer verder. "Volgende week blijf je een paar nachtjes bij hem logeren, want je moeder en ik gaan naar opa, hij ligt in het ziekenhuis, wij slapen in een hotel daar heel dichtbij."

M'n moeder pakt m'n vader zijn hand vast. "Ja en het leek ons een goed plan als je Liam eerst een beetje leerde kennen."

O... dat bedoelen ze dus met geregeld... Ik wil er eigenlijk tegen in gaan, maar ik heb school en ik kan niet zomaar even vrij nemen. Vind ik. Zou ik wel willen, maar dan moet je daarna altijd zoveel inhalen en das niet leuk.

"Okay. Moet... Moeten we dan nu gaan?" Zeg ik terwijl ik naar de deur wijs.

M'n ouders lachen. "Ja, hier is wat geld. "M'n moeder geeft me een briefje van tien en stuurt ons dan weg.

Liam en ik lopen maar buiten en ik doe de deur achter ons dicht.

Ik bekijk Liam even. Hij lijkt ongeveer mijn leeftijd, als niet ouder.

"Ehmm... Hey Liam..."

Hij kijkt me boos aan. "Wie heeft jou toestemming gegeven mijn naam te gebruiken?!?"

Nou, die heeft een kort lontje. Ik vind hem nu al niet aardig. Moet ik echt bij hem logeren?

"Liam. Liam. Liam." Zeg ik, omdat het kan en hij dat waarschijnlijk niet leuk zal vinden.

Nu kijkt hij me nog bozer aan, waardoor ik een lach op m'n gezicht krijg.

"Kijk, het kan me niet schelen wat je doet, als je maar je bek dicht houdt." Zegt hij.

Ik grinnik. "En waarom zou ik dat doen?"

Hij kijkt me nu echt pissig aan en gromt een beetje.

We zeggen een tijdje niks tegen elkaar en komen dan aan bij een snackbar. We lopen naar binnen en gaan bij het ijs staan.

"Ehhmm, wat wil jij?" Vraag ik aan Liam.

Liam stopt zijn handen in zijn zakken. "Geef me maar een bolletje pistache ijs." Zegt hij ongeintresseerd.

"Cool. Goede keuze. Dat neem ik ook, maar dan nog met aardbei ijs erbij. Wil jij bestellen?" Vraag ik aan Liam.

"Nee, doe het lekker zelf!" Gromt Liam.

"Maar-Maar dat is zo eng..." Zeg ik met een droevig gezicht, want ik vind dat echt eng.

"Fijn! Geef hier dat geld!" Ik geef hem het geld en hij gaat naar een kassamevrouw toe.

"Twee hoorntjes met een bolletje pistache ijs en een bolletje aardbei ijs, graag."

De mevrouw maakt de ijsjes klaar en geeft ze dan aan mij. "Dat is dan €4,80."

Liam geeft haar het briefje en pakt het wisselgeld aan. We lopen naar een eenzame tafel en gaan daar zitten.

"Waarom nam je opeens ook aardbei erbij?" Vraag ik.

"Omdat dat makkelijker was. En het is lekker." Hij staart een beetje naar z'n ijsje en kijkt daarna naar mij.

"Vind ik ook." Zeg ik met een glimlach.

Hij gromt alleen maar en stil eten we ons ijsje op.