Bijles... met hem?

~{'7'}~

"Mam, ik ben thuis!" Roep ik wanneer ik de deur achter me dicht heb gedaan.

M'n moeder komt aangelopen en schenkt me een knuffel. "Hoe was bijles?"

"Wauw mam, je onthoud dingen beter dan ik." 

"Je zegt me nu toch niet dat je het vergeten bent en helemaal niet bent komen opdagen, hè?"

"Geen zorgen mam! Ik heb gewoon bijles gehad en het gaat al best wel goed. We hebben vandaag de eerste paragraaf van het hoofdstuk doorgenomen, de volgende keer doen we paragraaf twee."

"Okay, ga nu maar aan de rest van je huiswerk." Ze pakt m'n jas van me aan en hangt hem op aan de kapstok.

"Ja mam." Ik loop de trap op naar m'n kamer toe. Als ik in m'n kamer ben leg ik m'n tas op de grond neer en laat mezelf op m'n bed vallen.

Xavier en ik hadden bijna gekust! Als zijn broertje niet binnen was gekomen, denk je dat hij me dan had gekust? Maar... hij had het toch net pas uitgemaakt met z'n vriendinnetje en dan... Ik moet blij zijn dat hij me uiteindelijk niet heeft gekust maar waarom wordt ik blij van de gedachte dat Xavier en ik kuste? Ik ken hem amper, ik weet bijna niks over hem!

Ik sluit m'n ogen, maar opeens komt het beeld van Xavier voor me. Dat hij bovenop me ligt en naar me staart en me uiteindelijk kust.

Ik doe m'n ogen open en besluit om snel de rest van m'n huiswerk af te maken.

------------------------

Vandaag was Xavier niet met de bus, niet dat dat erg is! Alhoewel ik wel moet toegeven dat ik me er erg op verheugde om hem te zien en met hem te praten. Huh? Nee, ik bedoel het is wel gezellig, meer niet, en wat maakt het uit ik zie hem later vandaag nog wel. Niet dat ik hem per se hoef te zien...

Ik zie Rik zitten en kom naast hem zitten. Ik zie dat hij er maar wat verdrietig bij zit. 

"Rik? Wat is er?" Vraag ik bezorgd.

Hij kijkt op. "Oh, hey Mirthe. M'n hond wordt vanavond ingeslapen." 

Hij begint bijna te huilen, dus ik besluit hem een knuffel geven. "Eh... Het spijt me Rik, ik weet niet wat ik in dit soort situaties moet zeggen..."

Hij lacht een beetje. "Geeft niet. Een knuffel is genoeg."

"En hoe gaat het met jou en bijles?"  

Ik laat hem los en kijk op m'n horloge, over twintig minuten begint de eerste les pas. 

"Super! Ik snap en weet nu al veel meer. Het is ook zoveel meer op mij gericht, ik moet vragen beantwoorden en als ik het fout heb of niet weet geeft hij het antwoord. Daarna moet ik van hem in eigen woorden zeggen wat hij daarvoor zei en als ik het niet begrijp eerst nog vragen er over stellen."

"Dus hij is een goede leraar?"

Ik knik en glimlach. "Ja."

"En is er nog iets leuks gebeurd?"

"Huh?" Ik denk terug aan hoe Xavier bovenop me had gelegen en word vuurrood. "Uhh... N-Nee, dat was niet leuk!" Oeps, dat had ik niet moeten zeggen, wat ben ik toch weer slim!

Nu komt er een stiekeme smile op Riks gezicht. "Wat was niet leuk?"

"Niks... Ik heb een gek briefje geschreven en in één van z'n laatjes gestopt." Probeer ik het onderwerp te vermijden.

"Haha, okay," Zegt hij en wijst ergens naar, "Kijk daar is Xavier!"

"Waar?" Zeg ik en ik kijk snel de kant op waar z'n vinger naar wijst.

"Nergens, maar je wilde het wel graag weten, zeg. Vind je hem leuk ofzo?"

Ik kijk hem vreemd aan. "N-nee? Hoezo dat? Dat kan toch niet..."

Na een tijdje gaat de bel en we lopen naar onze lessen toe.

"Mirthe!" Ik kijk om om te zien wie het is, ik herkende de stem namelijk niet.

"O jij bent het." Zeg ik tegen haar.

"Ja! Ik ben het! De mooiste van de school!" Zingt ze bijna.

"Okay, prinses, ik wist niet dat je van de school was, maar whatever."

"Hmm, ja,"  Zegt ze dromerig. Wat is er met haar? Het lijkt wel of ze de beste dag ooit heeft ofzo.

"Raad eens, Ik had het berichtje verkeerd gelezen! Xavier zei niet dat hij het met me uit maakte, maar dat het hem niet uitmaakte."

Ik voelde een steek in m'n buik, maar besloot het te negeren. "Ehmm... Okay? Dus..."

"Dus we zijn gewoon nog samen! Yea-eah yea-eah, yea-eah yea-eah yea-eah!" (Volgensmij is ze gek, als ze niet gemeen tegen me was, hadden we misschien goede vrienden kunnen zijn) Ze steekt haar linker hand boven haar hoofd uit in de vorm van een L. "Zie je later, loser!"

Ik lach, ze stak de L van Loser namelijk naar zichzelf toe, voor haar was het een L, voor mij leek het meer op een J ofzo. J van... Joy ofzo?

Ik loop het klaslokaal in. 

"Hey, waarom zo blij?" Ik kijk opzij om Xavier daar te zien zitten met z'n beste vriend, Dean. Dean is volgens mij niet zo populair als Xavier. Ik heb zelfs meiden over hem horen klagen, maar hij is helemaal niet zo gemeen ofzo.

"Unn, niks. Trouwens, je vriendinnetje is, uhm, heel erg... wat zal ik zeggen... Oplettend." Haar onoplettendheid is zo grappig, het doet me een beetje aan mezelf denken.

Hij kijkt een beetje droevig. "Ja, ik weet het..." 

Ik lach. "In ieder geval is ze grappig."

Hij blijft verdrietig kijken en geeft me een fake smile. "Ja..."

Ik snap het niet, waarom kijkt hij opeens zo als ik over z'n vriendinnetje begin?

Ik loop naar de plek waar ik normaal zit en zucht. Engels. Ik houd van Engels, de leraar is ook heel aardig, maar de lessen zijn... Eng.