Bijles... met hem?

~{'16'}~

"Word wakker! Het is al tien over zes!" Roept iemand.

Ik schrik wakker en kreun. "Hnn, ja! Zometeen!"

De persoon komt mijn kamer binnen en gaat op m'n bed zitten. "Sta op of ik sla je."

Ik kijk om naar de persoon en ik zie dan dat het Liam is. Ik realiseer me dan pas dat ik in iemand anders huis ben, het is vandaag dinsdag en gister avond ben ik naar Liam toe gegaan, wat niet zo goed afliep.

Liam werd boos op me, omdat ik van zijn moeder een stuk taart had gekregen en dat blijkend zijn taart was. Niet mijn schuld. En nu moet hij me ook nog in de ochtend wakker maken.

Ik pak het kussen onder me vandaan en gooi het naar Liam, nou ja eigenlijk is het meer tegen hem aanslaan en dan loslaten, omdat hij zo dichtbij zit en dan is gooien een beetje onmogelijk.

Hij wordt boos. "Waarom doe je dat!?!"

Ik ga recht opzitten en sla m'n armen over elkaar heen, "Omdat ik je gemeen vind."

"Kom nou maar gewoon naar beneden, je eten is al voor je gemaakt."

"Wat voor eten is het?"

"Pannenkoeken met ijs, maar die ijs mag je er zelf op doen."

"Echt? Okay, ik vergeef je voor het feit dat je me hebt wakker gemaakt vandaag."

Ik zie dat hij z'n schouders ophaalt. "Alsof mij het wat kan schelen of je me vergeeft of niet."

Ik sla hem op z'n buik, "Stommerd!"

Ik stap m'n bed uit en loop snel naar de deur, ik doe het licht aan en voordat ik door de deur heen ga steek ik m'n tong naar hem uit.

Als ik aan de eettafel zit krijg ik een pannenkoek op m'n bord van Liams moeder. "Hier, als je nog wat meer pannenkoeken wilt kun je ze van het bord op het midden van de tafel halen."

"Uhm... Wat... Wat mag ik er allemaal op doen?"

Liam loopt binnen en haalt z'n hand door m'n haar heen, zodat het nu heel erg door de war zit. "Je bent opeens wel heel erg verlegen, zeg." Zegt hij tegen mij.

"Dat... dat is, omdat... Nou... Het is gewoon..." Niet wetend hoe ik die zin af moet maken stop ik maar.

"Geen zorgen, je hoeft het niet uit te leggen. Eet maar gewoon. Je mag alles wat er op tafel staat op je pannenkoek doen, zelfs de combinatie zout en ijs, als je dat echt zou willen. Zeg alleen maar dat het niet een goede combinatie is."

Hij pakt de stoel tegenover me, schuift hem naar achter en gaat er op zitten. Hij pakt een pannenkoek en legt hem op z'n bordje neer, "Wat ben je aan het staren?"

Dat liet me schrikken. "N-niks!" Ik pak snel de bak met ijs en maak hem open. Ik kijk voor een lepel, maar zie er geen, dus ik begin me een beetje ongemakkelijk te voelen.

Liam gaat van z'n plek af en loopt naar het aanrecht, trekt er een laatje open en haalt er een lepel uit. Dan laat hij hem aan mij zien. "Zocht je hier soms voor?"

"Uh, ja." Antwoord ik.

"Okay, leuk, dan weet je nu waar de lepels liggen en kun je er zelf een pakken."

"Goh, wat aardig." Mompel ik zodat hij het bijna niet verstaat. Ja, bijna, dus hij verstaat het nog net wel.

Hij grinnikt sluw. "Ja, weet ik toch?"

Ik sta op loop de richting van het laatje, maar draai me dan om en sla Liam op zijn arm. "Haha, wat zijn we toch grappig."

Zijn stomme grijns verdwijnt niet en wordt juist groter. "Dankje voor al die vleierij." Zegt hij met z'n hand op z'n hart.

Ik besluit hem maar te negeren en pak een lepel uit het laatje. Als ik weer op m'n plek zit en de bak met ijs wil pakken, pakt hij hem snel voor m'n neus vandaan. Weer zie ik hem naar me grinniken.

"Poeperd." Ben ik blij dat zijn moeder een tijdje geleden al weg was gegaan.

"Leef er maar mee." Zegt hij gemeen.

Als ik het ijs eindelijk te pakken krijg, doe ik een paar kleine schepjes ervan op m'n pannenkoek. Ook doe ik er een paar stukjes fruit, slagroom en hoe heet dat bruine spul ook alweer dat je op je pannenkoek kan doen? Nee, niet poep. Ik weet dat dat ook bruin is, maar nee. Gewoon nee. Ik bedoel dat stroopachtige spul... En ja, ik weet het is veel suiker, maar het is niet dat ik dit elke dag eet... Het mag wel een keertje...

"Zo hey, houden we een feestje?" Vraagt Liam.

"Ja, in m'n buikie." Zeg ik vrolijk, met de gedachte dat ik dit zomenteen kan opeten.

Hij rolt met z'n ogen en snijdt in z'n pannenkoek. "Whatever."

Als het tijd is om te gaan, lopen Liam en ik samen naar buiten. We gaan met de auto naar school, dat is zo awesome, ik word namelijk nooit naar school gebracht of opgehaald, net zoals er nooit pannenkoeken voor me worden gebakken in de ochtend, maar dat komt vast niet vaak voor bij veel mensen.

Misschien had je het al door, omdat hij laats in een limo stapte, maar Liam is echt rijk. Of eigenlijk, zijn ouders zijn heel rijk, maar iniedergeval... Hij heeft dus een eigen chauffeur voor deze aparte auto. Ik weet niet waar de limo is, maar misschien wilt hij niet te veel opvallen of hij wilt gewoon niet dat ik in een limo rijd, dat kan ook nog.

Ik vraag me eigenlijk af waarom ik Liam nog nooit eerder op school heb gezien. Ik bedoel, normaal had ik hem allang al gezien als hij op dezelfde school zat, maar misschien ben ik stiekem gewoon blind ofzo. Of hij heeft een geheime plek waar hij altijd is of hij is altijd vermomd op school of misschien juist thuis... Ik weet niet... Het is ook niet zo belangrijk eigenlijk.

☆~☆~☆~☆~☆~☆~☆~☆~☆~☆~☆~
A/N: Bedankt voor het lezen!

Love you all💟!!!